Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Powinno się uznać za niedopuszczalne stosowanie prawa administracyjnego w drodze analogii na niekorzyść jednostki i innych osób prawnych, co wynikać ma z przekonania, że wszystkie ograniczenia praw jednostki wymagają nie budzącej wątpliwości podstawy prawnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Ocenę zarzutów naruszenia przepisów postępowania należy poprzedzić stwierdzeniem, że o ich wystąpieniu nie decyduje każde uchybienie, lecz jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Natomiast przez wpływ rozumieć należy istnienie związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym stanowiącym przedmiot zarzutu a wydanym w sprawie orzeczeniem sądu administracyjnego. Związek ten

Zgodnie z zasadą oficjalności doręczeń w postępowaniu administracyjnym, czynność ta, mająca charakter materialno-techniczny, ażeby wywołała wynikające z niej skutki prawne musi zostać dokonana w prawem przewidziany sposób.

Sąd I instancji nie musi odnosić się do wszystkich podniesionych przez stronę zarzutów i przytoczonej argumentacji, jeżeli nie mają one istotnego znaczenia dla oceny legalności zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z zasadą oficjalności doręczeń w postępowaniu administracyjnym, czynność ta, mająca charakter materialno-techniczny, ażeby wywołała wynikające z niej skutki prawne musi zostać dokonana w prawem przewidziany sposób.

Zgodnie z zasadą oficjalności doręczeń w postępowaniu administracyjnym, czynność ta, mająca charakter materialno-techniczny, ażeby wywołała wynikające z niej skutki prawne musi zostać dokonana w prawem przewidziany sposób.

Sąd pielęgniarek i położnych jest organem izby, przy pomocy którego samorząd wykonuje zadania publiczne z zakresu ochrony interesu publicznego. Przez organ samorządu zawodowego należy rozumieć każdy podmiot, którego działanie lub zaniechanie zaskarżono. Z powyższego wyprowadzić należy, że – jeżeli podmiot wykonuje zadania publiczne, a otrzyma wniosek o udostępnienie informacji publicznej, to zobowiązany

Dysponentem informacji publicznej jest wspólnota publicznoprawna (państwo), która z woli ustawodawcy staje się adresatem roszczeń o udostępnienie takiej informacji. Wspólnota publicznoprawna z istoty swojej działa przez podmioty ją reprezentujące. Należy przyjąć, że każdy posiadacz informacji publicznej jest podmiotem dysponującym informacją należącą do wspólnoty i jako taki stanowi w tym zakresie

Kwestia tożsamości zakresu sprawy rozpoznawanej przez organ obydwu instancji nie wiąże się z naruszeniem zakazu reformationis in peius, lecz może być rozważana w kontekście naruszenia zasady ogólnej dwuinstancyjności postępowania oraz nakazu przestrzegania właściwości przez organy administracji.