Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylając decyzję Ministra Środowiska, zakwestionował dokonaną przez ten organ wykładnię przepisów art. 128 ust. 1 pkt 7 oraz art. 128 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./, lecz nie dokonał własnej ich wykładni, nie wskazał czy nakładają one na organ administracyjny obowiązki, których sprecyzowania żąda autor skargi

Związanie oceną prawną wyrażoną w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego o jakim mowa w art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/ ma swoje granice. Przepis art. 99 nie może znaleźć zastosowania w przypadku zmiany stanu prawnego co powodować

Uchylenie uchwały przez organ, który ją wydał, nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania sądowego. Zgodnie z wykładnią art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ legalność uchwał organów gminy można oceniać nawet po ich uchyleniu.

Analiza przepisów zawartych w art. 36a i art. 5c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /t.j. Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ wskazuje, że to wójt gminy jest podmiotem, któremu zostały powierzone kompetencje do podejmowania wszystkich czynności związanych z obsadzaniem stanowisk dyrektorów w szkołach publicznych prowadzonych przez gminy. Oznacza to, że wójt jako organ prowadzący szkołę

Analiza przepisów zawartych w art. 36a i art. 5c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /t.j. Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ wskazuje, że to wójt gminy jest podmiotem, któremu zostały powierzone kompetencje do podejmowania wszystkich czynności związanych z obsadzaniem stanowisk dyrektorów w szkołach publicznych prowadzonych przez gminy. Oznacza to, że wójt jako organ prowadzący szkołę

Art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "f" ustawy z dnia 8 marca 2000 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ jest podstawą prawną do tworzenia przez rady gminy spółek prawa handlowego i przystępowania do nich.

Gramatyczna i celowościowa wykładnia treści art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ prowadzi do jednoznacznego wniosku, że wymagane przepisem prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane musi być wykazane w dacie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę. Nie spełniają tego warunku właściciele nieruchomości, skoro lokale mieszkalne

Do wydania, na podstawie art. 74 par. 1 Kpa, postanowienia o odmowie dostępu do akt sprawy, uprawniony jest ten organ, który na podstawie art. 73 par. 1 Kpa, zobowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów.

Prawo do nauki, o którym mowa w art. 2 Protokółu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2 /Dz.U. 1993 nr 61 poz. 284/, nie uzasadnia udzielenia cudzoziemcowi ochrony przed wydaleniem.

Brak zgłoszenia, mimo obowiązku z art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, oznacza prowadzenie robót remontowych w warunkach samowoli budowlanej, co uzasadnia obowiązek ingerencji organów nadzoru budowlanego na podstawie art. 84 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, określającego kompetencje tych organów.

Jeżeli samowolnie wybudowanym obiektem budowlanym jest zbiornik /barakowóz, kontener lub wolnostojące urządzenie techniczne/, to jego rozbiórka na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ może polegać na usunięciu tego obiektu z określonego miejsca, a nie na jego rozebraniu na części lub zniszczeniu.

Interes prawny w tym, aby nie odraczano na 20 lat rozbiórki bezprawnie wybudowanego domu, miał współwłaściciel działki, na której stał dom. Stracił ten interes w momencie zniesienia współwłasności.