1. Opłata związana z uzyskaniem wizy dla obcokrajowca nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu - nawet jeśli osoba ta ma objąć fotel prezesa zarządu spółki. Jest to wydatek osobisty, bo to obcokrajowiec, żeby dostać pracę, musi mieć wizę. 2. Nie ma żadnych przeciwwskazań by Spółka zrefundowała cudzoziemcowi koszty uzyskania wizy chociaż, co oczywiste, obowiązku takiego nie ma. Nie sposób

Jeżeli w momencie gdy członek zarządu spółki z o.o. przestał pełnić tę funkcję istniały zaległości podatkowe spółki, lecz jej kondycja finansowa nie dawała podstaw do zgłaszania wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcia postępowania zapobiegającego upadłości /postępowania układowego/, co uległo zmianie w czasie kiedy nie pełnił on już tejże funkcji i nie miał wpływu na podjęcie tych działań - spełniona

1. W przypadku gdy strona skarżąca chce podważyć poczynione w sprawie ustalenia faktyczne jest zobligowana w ramach zarzutów skargi kasacyjnej, czyli jej podstaw, do wskazania konkretnych, naruszonych przez sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisów prawa procesowego oraz wpływu takiego naruszenia na wynik sprawy /treść orzeczenia/. 2. Czynność klasyfikowania statystycznego towaru dla celów podatku od towarów

1. Usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej związane z transportem międzynarodowym nie są eksportem usług, a ich preferencyjne opodatkowanie wynika z par. 62 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245/. Ani w par. 55 ust. 3, ani też w

Podatnik nie mógł skorzystać w 1999 r. z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, gdyż wydatki jakie poniósł w związku z przedmiotową budową budynku mieszkalnego stanowił koszt budowy na cudzym gruncie.

Nie można uznać, iż doszło do rażącego naruszenia prawa z tego powodu, że w sentencji decyzji organu podatkowego pierwszej instancji błędnie powołano jako podstawę prawną dokonanego rozstrzygnięcia art. 21 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zamiast art. 21 par. 3 tej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że całościowa wykładnia sentencji tej decyzji

Naruszenie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ byłoby uzasadnione, gdyby mimo stwierdzenia przez Sąd w zaskarżonym wyroku naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy nie doszło do uchylenia zaskarżonej decyzji lub postanowienia.