1. W przypadku gdy strona skarżąca chce podważyć poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, jest zobligowana w ramach zarzutów skargi kasacyjnej, czyli jej podstaw, do wskazania konkretnych, naruszonych przez sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisów prawa procesowego oraz wpływu takiego naruszenia na wynik sprawy (treść orzeczenia). Brak takiego zarzutu naruszenia prawa procesowego w tej sprawie, w sytuacji

Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Wynika to z faktu, iż alternatywna konstrukcja postaci naruszenia prawa materialnego wyklucza możliwość równoczesnego uchybieniu prawu materialnemu w obu przewidzianych pkt 1 art. 174 p.p.s.a. postaciach.

Uwzględniając treść art. 337 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nieodnoszącego się do instytucji wznowienia postępowania, należy stwierdzić, że w przypadku decyzji, które stały się ostateczne przed dniem 1 stycznia 1998 r., objętych następnie postępowaniem w przedmiocie wznowienia postępowania, postępowanie odwoławcze prowadzone w następstwie odwołania

1. Mimo, że dopiero od dnia 1 stycznia 2003 r. w art. 283 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ exspressis verbis sformułowano uprawnienie dla osoby zastępującej naczelnika urzędu skarbowego do udzielania upoważnienia pracownikom urzędu skarbowego do przeprowadzenia kontroli podatkowej, to z brzmienia normy tego przepisu obowiązującego przed

Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie

Przepis par. 54 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. 154 poz. 797 ze zm./ przewidywał zakaz prawa do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z faktury, w której nie zapłacono zakładowi pracy chronionej w formie

Wpłata gotówki w placówce przedsiębiorcy wykonującego zgodnie z art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. "j" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /t.j. Dz.U. 2002 nr 72 poz. 665 ze zm./ czynności outsourcingu bankowego przed upływem terminu z art. 220 par. 1 zd. 2 w zw. z art. 220 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze

1. Stan faktyczny sprawy ustalają wyłącznie organy podatkowe. Sąd administracyjny bada natomiast prawidłowość tych ustaleń mając na względzie normy prawa procesowego zastosowane w danym stanie faktycznym przez organy podatkowe lub których nie zastosowały mimo, iż powinny były to uczynić. Sąd administracyjny norm tych jednak bezpośrednio nie stosuje. Uwzględnia je kontrolując drogę postępowania podatkowego

Rozpoznanie zasadności podstaw skargi o wznowienie postępowania, czego dokonano na rozprawie, nie może prowadzić do jej odrzucenia. Sąd odnosząc się do kwestii merytorycznych zawartych w skardze o wznowienie postępowania, oddalając skargę lub uwzględniając ją, musi więc wydać wyrok powołując w nim właściwą podstawę prawną. Jest nią treść art. 282 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu

Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, który z mocy art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych

1. Stan faktyczny sprawy ustalają wyłącznie organy podatkowe. Sąd administracyjny bada natomiast prawidłowości tych ustaleń mając na względzie normy prawa procesowego zastosowane w danym stanie faktycznym przez organy podatkowe lub których nie zastosowały mimo, iż powinny były to uczynić. Sąd administracyjny norm tych jednak bezpośrednio nie stosuje. Uwzględnia je kontrolując drogę postępowania podatkowego

1. Pracownik organu, który brał udział w fazie decyzyjnej postępowania, nie może następnie brać udziału w kolejnym stadium postępowania, w którym decyzja, w wyniku złożenia przez stronę środka zaskarżenia, podlega kontroli. Powyższa zasada może jednak doznawać ograniczeń, a ograniczenia te winny wynikać z ustawy. 2. Skoro złożenie wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy nie powoduje przeniesienia sprawy

W sytuacji, kiedy podatnik z zamiarem uczestniczenia w budowie jednego budynku z lokalami na wynajem nabywał udział w działce przeznaczonej pod budowę więcej niż jednego budynku mieszkalnego wielorodzinnego bądź pod budowę takiego budynku (budynków) i innych obiektów, odniesienie ulgi do udziału we współwłasności gruntu w nieuzasadniony sposób ograniczyłoby uprawnienia takiego podatnika, a tym samym

1. Zgodnie z treścią art. 133 § 1 p.p.s.a. Sąd orzeka na podstawie akt sprawy skompletowanej przez organ administracyjny, w których zawarty został materiał faktyczny i dowodowy pozwalający na określenie stanu wiedzy umożliwiającej dokonanie kontroli sądowej w związku ze złożeniem skargi do sądu administracyjnego. Chodzi w istocie rzeczy o ocenę podłoża faktycznego sprawy wynikającego z materiału procesowego

Stwierdzone zostało, że awizowana przesyłka nie zawiera informacji doręczyciela o fakcie i miejscu pozostawienia zawiadomienia o pozostawieniu pisma, które wymagane jest przepisem art. 150 Ordynacji podatkowej. W przypadku, gdy okoliczności związanych z doręczeniem nie da się wyjaśnić w sposób nie budzący wątpliwości, wszelki wątpliwości winny być tłumaczone na korzyść strony.

W przypadku rozwiązania spółki cywilnej ze względu na odpowiedzialność podatkową wspólników oraz przewidzianą w art. 864 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny /Dz.U. nr 14 poz. 93 ze zm./ solidarną odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki istnieje podstawa do połączenia w ramach postępowania dotyczącego odpowiedzialności wspólników za należności podatkowe spółki również postępowania

W momencie zatwierdzenia bilansu Spółki wspólnicy uzyskali roszczenie łączne o wypłatę czystego zysku. Ponieważ nie została podjęta uchwała /w trybie art. 223 par. 2 pkt 2 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks hndlowy - Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ o podziale tego zysku Spółka, przy milczącej aprobacie wspólników, mogła zyskiem dysponować na cele wskazane w uchwale

Kryterium "istotne" mimo dość niefortunnej redakcji art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odnosi się zarówno do okoliczności jak i dowodów, o których mowa w tym przepisie.

1. Użyte w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ określenie "niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości" należy odnosić do istotnych wątpliwości związanych z oceną czy zaskarżony akt jest zgodny z prawem, nie zaś do istotnych wątpliwości związanych z uzasadnieniem stanu faktycznego. 2. W uzasadnieniu