Użyte w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ wyrażenie "grunty wyłączone na cele nierolnicze na podstawie ostatecznych decyzji administracyjnych" rozumieć należy w ten sposób, że obejmuje ono grunty rolne wyłączone z produkcji rolniczej mocą ostatecznych decyzji administracyjnych nie zaś grunty rolne przeznaczone jedynie na cele

1. Fakt wadliwego oznaczenia w skardze kasacyjnej normy z punktu widzenia klasyfikacji podstaw kasacyjnych wymienionych w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie dyskwalifikuje jednak zarzutu skargi przez pozostawienie takiego zarzutu poza zakresem kontroli instancyjnej. 2. Opodatkowaniu podatkiem od towarów

Pomimo użytego przez ustawodawcę sformułowania "umotywowany wniosek", zwrot różnicy podatku, określony w art. 21 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie jest uzależniony od uznania organu podatkowego. Podatnik musi jedynie spełnić ustawowe przesłanki, wskazane w powyższym przepisie, a wówczas będzie uprawniony

Skoro "dłużniczka" faktycznie dłużniczką nie była to w swej istocie postępowanie egzekucyjne, już w momencie wszczęcia było bezprzedmiotowe. W takiej sytuacji nie można było ściągać kosztów egzekucyjnych od osoby, która nie była zobowiązana w rozumieniu art. 90c ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Skoro nie było zobowiązanego, to niezależnie od okoliczności w jakich doszło do wszczęcia egzekucji

Podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności prawnych. Zwłaszcza, że na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności prawnych decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności prawnej.

Przy niekwestionowanym - opisanym w skarżonym wyroku - stanie faktycznym sprawy było oczywiste, że świadczenia na rzecz Prezesa Spółki, będącego jej jedynym udziałowcem w 1998 r. podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Spółki - podatniczki na podstawie wskazanego przepisu.

1. Wskazywane w kasacji zapisy prawne art. 2,11 i 29 Kodeksu pracy oraz art. 60 i 65 Kodeksu cywilnego, bez związania ich z zarzutem kasacyjnym naruszenia publicznego prawa podatkowego w postaci art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogły stanowić samoistnej adekwatnej podstawy kasacyjnej w sprawie niniejszej. 2. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu

Organy władzy wykonawczej nie mogą odmawiać stosowania i egzekwowania przepisów podatkowych przed wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego orzekającego o ich niekonstytucyjności. Oznaczałoby to bowiem podważanie obowiązywania porządku prawnego w państwie.

1. Na podstawie art. 64c § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) wierzyciel pokrywa koszty postępowania egzekucyjnego, jeżeli nie mogą być one ściągnięte od zobowiązanego zarówno z powodów faktycznych jak i prawnych. 2. Analizowane unormowanie nie stanowi o przyczynach, na skutek których koszty egzekucyjne nie mogą

Postawienie zarzutu naruszenia art. 207 i 208 Op bez powiązania z jakimkolwiek przepisem postępowania przed sądem administracyjnym powoduje, że tego rodzaju zarzut nie poddaje się kontroli przed sądem odwoławczym.

Powierzchowna tylko ocena w uzasadnieniu wyroku ocen i ustaleń faktycznych organów podatkowych poddawać może w wątpliwość trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji; brak wskazań co do dalszego postępowania organów administracji może natomiast spowodować przewlekłość ponowionego postępowania w sprawie i utrudnić realizację dążenia do ustalenia prawdy materialnej w stanie faktycznym stanowiącym podstawę

Zważywszy na ratio legis unormowania dotyczącego odpowiedzialności osobistej materialnej członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz sanacyjny i akcesoryjny charakter dodatkowego zobowiązania podatkowego, uregulowanego w art. 27 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ osoba, która nie była członkiem

1. Na skutek kilku transakcji pomiędzy powiązanymi podmiotami, na z góry ustalonych warunkach, w krótkim okresie czasu, doszło do wzrostu wartości maszyn i urządzeń o kilkadziesiąt razy. Nastąpiło podwyższenie podatku naliczonego i w konsekwencji uzyskanie przez skarżącego prawa do bezpośredniego zwrotu podatku. 2. W kontekście tych ustaleń organy podatkowe miały wręcz obowiązek dokonania oceny czynności

Naruszenie przez organ odwoławczy art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/ jest naruszeniem przepisów postępowania, które może doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, jeżeli

Zgodnie z treścią art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Sąd orzeka na podstawie akt sprawy skompletowanej przez organ administracyjny, w których zawarty został materiał faktyczny i dowodowy pozwalający na określenie stanu wiedzy umożliwiającej dokonanie kontroli sądowej w związku ze złożeniem skargi do sądu

Upływ właściwego czasu w rozumieniu art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki następuje najpóźniej po upływie czternastu dni od dnia otrzymania przez podmiot decyzji organu pierwszej instancji dotyczącej jego zobowiązania podatkowego. Dzień doręczenia takiej decyzji stanowi bowiem najpóźniejszą

1. Z akt sprawy powinno wynikać, że osoba, która podpisała decyzję, była do tego upoważniona. Jeśli takiego wniosku nie można było wyprowadzić, to istniała istotna wątpliwość co do zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Wówczas od uznania sądu co do celowości usunięcia tej wątpliwości w toku postępowania sądowego (za czym przemawiały względy ekonomii procesowej) zależało czy skorzysta z możliwości