Żaden przepis Kodeksu postępowania cywilnego nie nakłada na sąd drugiej instancji obowiązku ustanowienia adwokata (radcy prawnego) dla wniesienia kasacji przez stronę działającą bez adwokata.

Adwokatowi wyznaczonemu z urzędu należy się wynagrodzenie już za 'czynności w sprawie o wznowienie postępowania', a więc także za złożone na piśmie oświadczenie, że po zapoznaniu się z aktami nie znalazł podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie, nie ulega zaś wątpliwości, że zapoznanie takie jest 'czynnością w sprawie o wznowienie'.

W sprawie o zniesienie współwłasności nie jest dopuszczalne wydanie postanowienia wstępnego, określającego sposób zniesienia współwłasności.

W sprawie o konfiguracji wieloosobowej, gdy tymczasowe aresztowanie wobec poszczególnych oskarżonych (podejrzanych) zaczęto stosować w różnych datach, sąd właściwy do rozpoznania sprawy, po wniesieniu oskarżenia, może wprawdzie – z uwagi na zasady szybkości i ciągłości procesu – występując do Sądu Najwyższego o przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonych, którym upływa właśnie

Sąd pierwszej instancji nie jest właściwy do odrzucenia kasacji wniesionej od wyroku tego sądu.

Strona nie może skutecznie kwestionować dokonanej przez sąd kwalifikacji środka zaskarżenia alternatywnie oznaczonego w piśmie procesowym, jeżeli wybrany środek prawny odpowiadał warunkom jego dopuszczalności.

Sąd rozpoznający skargę o wznowienie postępowania odrzuca ją na posiedzeniu niejawnym, jeśli skarga dotyczy postanowienia o umorzeniu postępowania wskutek zawarcia ugody.

Federacja Konsumentów nie jest uprawniona do wytoczenia powództwa o zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia na rzecz osoby, która doznała szkody nie pozostającej w bezpośrednim związku z konkretną umową zawartą pomiędzy nie będącym profesjonalistą nabywcą towaru lub usługi a prowadzącym działalność gospodarczą.

Decyzję o wydaniu dziecka bezprawnie uprowadzonego lub zatrzymanego podejmuje władza tego państwa, do którego dziecko zostało wywiezione, a nie władza państwa, w którym dziecko miało bezpośrednio przed wywiezieniem miejsce stałego pobytu (art. 12 Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę sporządzonej w Hadze 25 października 1980 r. - Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528).

Przewidziany w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 18, poz. 82 ze zm.) termin jest zachowany, jeżeli przed upływem trzech lat od uprawomocnienia się ugody bankowej bank wystąpi do sądu z wnioskiem o jej rozwiązanie.

Niepowiadomienie oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy nie jest uchybieniem stanowiącym przyczynę nieważności orzeczeń w rozumieniu pkt 8 § 1 art. 101 k.p.k.

W sprawie o zasądzenie zaległych odsetek (art. 482 § 1 k.p.c.), których źródłem powstania jest opóźnienie w zapłacie należnych odsetek od czynszu, kasacja jest niedopuszczalna.

Nie jest uzasadniony zarzut kasacyjny naruszenia przez sąd art. 5 KPC przez niepouczenie strony o trybie i sposobie wniesienia apelacji skoro pouczenie takie udzielane jest na podstawie art. 327 § 1 KPC.

Niedopuszczalna jest kasacja, w której po stosownym wezwaniu przez sąd, oznaczono inne strony postępowania niż w zaskarżonym orzeczeniu (zaskarżenie nieistniejącego orzeczenia).

Podmiotowi, który nie był stroną postępowania nie przysługuje kasacja od postanowienia o odrzuceniu apelacji.

W sprawie, w której przedmiotem rozpoznania jest odwołanie od decyzji o udzieleniu odszkodowania za straty poniesione w wyniku powodzi w lipcu 1997 r., kasacja nie przysługuje.

Postanowienie wstępne wydane w postępowaniu nieprocesowym na podstawie art. 318 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, rozstrzygające o samej zasadzie żądania, wywołuje skutki orzeczenia formalnie prawomocnego (art. 365 § 1 kpc), wiąże zatem sąd orzekający w sprawie.

Roszczenia spółdzielni mieszkaniowej wobec banku z tytułu rozliczenia kredytu zaciągniętego na budowę mieszkań w celu przydzielenia ich członkom mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 118 kc.

Udzielenie pełnomocnictwa procesowego do „zastępstwa” w konkretnej sprawie, bez ograniczania zakresu pełnomocnictwa, oznacza umocowanie pełnomocnika do podejmowania wszystkich łączących się z tą sprawą czynności procesowych, a więc także do sporządzenia i wniesienia kasacji.

Od postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie opiekuńczej, nie dotyczącego istoty sprawy, lecz mającego charakter formalny, kasacja jest dopuszczalna.