1. Dopóki tzw. postępowanie przedkasacyjne nie zostanie zakończone, dopuszczalne jest zażalenie na orzeczenia wydane w tym postępowaniu przez sąd odwoławczy, działający jako sui generis sąd pierwszej instancji - w trybie określonym w ustawie procesowej - z wyjątkami przewidzianymi w art. 528 § 1 k.p.k. 2. Przepis art. 84 § 3 k.p.k. nie stanowi podstawy do twierdzenia, że pisemna informacja obrońcy,

1. Opłata legalizacyjna nie podlega egzekucji, a w przypadku jej nie uiszczenia zostanie wydana zaskarżalna decyzja o nakazie rozbiórki i dopiero jej wykonanie rodzi trwałe skutki i może narazić skarżącą na szkodę. W przypadku zaskarżenia decyzji nakładającej obowiązek rozbiórki można jednak wnosić o wstrzymanie jej wykonania. 2. Wykonanie postanowienia wydanego w przedmiocie opłaty legalizacyjnej

Domniemanie wynikające z art. 72 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm./, należy do domniemań podlegających obaleniu odpowiednim przeciwdowodem.

Przepis art. 75 § 4 k.k. reguluje jednoznacznie okres, w którym możliwe jest zarządzenie wykonania kary warunkowo zawieszonej, w razie zaistnienia przesłanek takiej decyzji, wskazanych w § 1 i 2 tego przepisu. Jest nim oznaczony w wyroku okres próby i dalsze 6 miesięcy, biegnące od zakończenia okresu próby. W tym okresie konieczne jest nie tylko podjęcie decyzji o zarządzeniu wykonania kary warunkowo

Postanowienie ustalające wyłącznie wysokość opłaty legalizacyjnej do wykonania się nie nadaje i tego nie wymaga. Postanowienie to bowiem nie nakłada na stronę obowiązku uiszczenia wymienionej w nim opłaty, a zatem w przypadku jej nieuiszczenia, opłata ta nie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej. Okoliczność taka staję się natomiast podstawą do wydania decyzji o nakazie

Opłata legalizacyjna umożliwia zalegalizowanie samowoli budowlanej i jej celem nie jest wyrządzenie znacznej szkody lub spowodowania niebezpieczeństwa powstania trudnych do odwrócenia dla strony skutków.

Warunkiem zastosowania art. 206 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, który został powołany jako podstawa prawna rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, jest częściowe uwzględnienie skargi. Jest to jedyna przesłanka, która musi być spełniona, aby sąd mógł zasądzić na rzecz skarżącego tylko część kosztów.

Przepis art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dotyczy wyłącznie pism wnoszonych przez adwokata lub radcę prawnego i nie może stanowić podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej sporządzonej przez radcę prawnego, lecz wniesionej przez stronę.

Uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów postępowania może nastąpić poprzez zgłoszenie wniosku przez stronę, pod warunkiem, że orzeczenie o tych kosztach nie znalazło się w wyroku. Jednak w przypadku gdy Sąd zamieści w wyroku dodatkowe orzeczenie odnośnie zwrotu kosztów postępowania, to weryfikacja tego orzeczenia będzie możliwa wyłącznie w drodze zażalenia, jeżeli strona nie składa skargi kasacyjnej

Wszystkim stronom postępowania przysługuje apelacja od wyroku zaocznego wydanego w postępowaniu uproszczonym, a oskarżonemu także sprzeciw.

Niepełne pouczenie o sposobie i terminie zaskarżenia wyroku sądu odwoławczego kasacją nie mogło wywołać dla (skazanego) ujemnych skutków procesowych (art. 16 § 1 k.p.k.).

Zgodnie z brzmieniem art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ pozostawienie pisma bez rozpoznania z powodu braków formalnych może nastąpić jedynie po uprzednim wezwaniu do ich uzupełnienia. Przepisy tej ustawy nie uzależniają bowiem realizacji tego obowiązku sądu od wiedzy składającego pismo i nie nakazują

W przypadku odrzucenia skargi kasacyjnej stronie postępowania nie przysługuje zwrot postępowania kasacyjnego, o którym mowa w art. 209 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

Postanowienie przekazujące, wydane na podstawie art. 65 par. 1 Kpa, zwalnia przekazujący organ od obowiązku załatwienia sprawy, i dlatego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość powinien wystąpić organ, któremu sprawę przekazano, jeżeli nie uważa się za organ właściwy.

W sprawie dotyczącej skierowania do domu pomocy społecznej właściwą do jej rozstrzygnięcia będzie zawsze gmina miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej /art. 59 ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - Dz.U nr 64 poz. 593 ze zm./.

Posiadanie majątku, co do zasady, wyklucza możliwość przyznania prawa pomocy, ale reguła ta nie odnosi się do sytuacji, w których osoby wnioskujące o przyznanie prawa pomocy nie posiadają możliwości uzyskania z posiadanego majątku jakiegokolwiek dochodu. Nie sposób bowiem przyjąć, aby nieruchomość skarżących miała zostać przedmiotem obrotu w celu pokrycia kosztów sądowych. W związku z powyższym w ocenie

1. Wpłatypieniężne niebędące statutowymi składkami członkowskimi mogą być gromadzone wyłącznie na rachunku bankowym partii politycznej. 2. Partia polityczna może legalnie pozyskiwać dochody z majątku jedynie w sposób określony w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

1. W wypadku orzeczenia odroczenia terminu ogłoszenia wyroku Sąd nie ma obowiązku zawiadomienia w trybie art. 91 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm. przez wezwanie/ o tym terminie strony /uczestnika/ nieobecnego na rozprawie. Art. 139 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyłącza w tym zakresie

Art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 100 poz. 1085 ze zm./ przepisu jest adresowany do prowadzących instalacje i nakłada na te podmioty obowiązek ograniczenia szkodliwego oddziaływania na środowisko do terenu, do którego posiadają one tytuł prawny. Natomiast ustępy 2, 3 i 4 omawianego

Zgodnie z art. 518 k.p.k. jeżeli przepisy „Rozdziału 55. Kasacja” nie stanowią inaczej do postępowania w trybie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy działu IX k.p.k. tj. przepisy dotyczące postępowania odwoławczego. W dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego nigdy nie budziło wątpliwości, iż z uwagi na treść art. 518 k.p.k. ma w postępowaniu kasacyjnym zastosowanie unormowanie z art. 431 k.p.k

Termin dwumiesięczny /zresztą o charakterze jedynie instrukcyjnym/ wskazany w art. 11 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki trzeba liczyć od daty złożenia skargi. Należy jednak przyjąć, że wtedy, gdy skarga o stwierdzenie przewlekłości postępowania dotknięta jest brakami formalnymi lub nieopłacona, to za datę złożenia skargi