Postanowienie sądu II instancji rozstrzygające o kosztach zastępstwa procesowego nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. Kasacja od takiego postanowienia nie jest dopuszczalna.

Na postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Z mocy art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy do orzekania w sprawach dotyczących wypłacania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dodatków do emerytur /lub rent/ pobieranych przez kombatantów, rozpoznanie których zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego zastrzeżone zostało do właściwości sądów

Zgodnie z przepisem art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Prokurator może wnieść skargę w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi.

Skutki decyzji ostatecznej unormowane są przepisami o zobowiązaniach podatkowych i przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. W przepisach o zobowiązaniach podatkowych używa się terminów "ustala" i "określa" w różnych przypadkach i w związku z zobowiązaniem podatkowym lub podatkiem. Natomiast w przepisach Kpa zawartych w dziale III i zawierających przepisy szczególne w sprawach zobowiązań podatkowych

Postanowienie odrzucające skargę o wznowienie postępowania jest w rozumieniu art. 392 § 1 KPC postanowieniem kończącym postępowanie.

Oświadczenie woli gminy jako podmiotu prawa cywilnego, wyrażone również w formie uchwały organu kolegialnego gminy, skierowanego do oznaczonego podmiotu i w konkretnej sprawie nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.

Z treści art. 217 § 2 k.p.k. wynika, że jeżeli przedmiotem zarzutu jest zbrodnia lub umyślny występek zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, to z mocy prawa istnieje domniemanie, że może być konieczne wymierzenie surowej kary, a groźba wymierzenia takiej kary może skłaniać oskarżonych (podejrzanych) do podejmowania działań zakłócających czy wręcz uniemożliwiających

1. W myśl art. 393 pkt 1 kpc kasacja nie przysługuje w sprawach o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć tysięcy złotych, chyba że chodzi o sprawę gospodarczą, w której wartość ta została ustalona na kwotę dziesięciu tysięcy złotych. 2. Powództwo o eksmisję z lokalu mieszkalnego, w myśl przyjmowanego w prawie procesowym podziału, należy do kategorii powództw o świadczenie

Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia rewizji (apelacji) podlega zaskarżeniu w drodze kasacji.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wprowadził wprawdzie zasadę rozpoznawania przez sąd administracyjny skargi na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zażaleniowym, jeżeli w tych postępowaniach stronie służyło zażalenie, jednakże nie zawiera żadnej normy prawnej, która uchylałaby przepis 40 par

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie ma zastosowania w sprawach ze skargi na postanowienie organu administracji, właściwego do wznowienia postępowania, wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 152 par. 1 Kpa.

Postanowienie kończące postępowanie, wydane przez Sąd II instancji, jest zaskarżalne kasacją tylko wtedy, gdy kończy sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd.

Według art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązanie wygasa przez zapłatę podatku. Nie zawsze musi to jednak oznaczać, że postępowanie w sprawie przyznania ulgi /umorzenie należności/ staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa. Strona, która nie występuje o umorzenie postępowania i nie cofa wniesionego odwołania

Postanowienie o odmowie uznania stopnia wojskowego, podejmowane na podstawie par. 4 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja 1992 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu postępowania oraz organów właściwych do uznawania stopni wojskowych /Dz.U. nr 43 poz. 188/, jest wydawane w postępowaniu administracyjnym. Może podlegać ono zaskarżeniu z mocy art. 16 ust

Badanie zasadności podstawy domagania się wznowienia postępowania nie następuje na posiedzeniu niejawnym, tylko na rozprawie (art. 411 zd. 2 i art. 412 KPC) i może prowadzić do ewentualnego oddalenia skargi, ale nie do jej odrzucenia.