Nie jest dopuszczalne prowadzenie przez radcę prawnego indywidualnej kancelarii, nie będącej spółką ani spółdzielnią o jakich mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ świadczącej pomoc prawną /obsługę prawną/ podmiotom gospodarczym w zakresie ich działalności gospodarczej.
Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie wyłączają możliwości prowadzenia usług w zakresie szkolenia kandydatów na kierowców przez osoby fizyczne na podstawie zgłoszenia do ewidencji w trybie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.
Nie może być prowadzone postępowanie dotyczące ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na nieruchomości, która została zamieszczona w wykazie działek przewidzianych do oddania w użytkowanie wieczyste. Postępowanie wszczęte w sprawie takiej nieruchomości podlega umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, jako bezprzedmiotowe.
Artykuł 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ ma zastosowanie do działek położonych na terenie Warszawy, które zostały skomunalizowane na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ i które były zabudowane określonymi w
Do właściwości organu antymonopolowego nie należy orzekanie o zgodności statutu spółdzielni z przepisami ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej /Dz.U. nr 3 poz. 18 ze zm./, w tym także orzekanie o unieważnieniu statutu spółdzielni lub niektórych jego postanowień, ponieważ ocena takiej zgodności statutu spółdzielni należy - na podstawie
Odmowa udzielenia przez stronę, na żądanie organu koncesyjnego informacji czy danych, niezbędnych dla ustalenia braku ustawowych przeszkód do wydania koncesji /art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ może w konsekwencji prowadzić do oddalenia wniosku o udzielenie koncesji.
1. Brak ustosunkowania się do wskazanego przez stronę porozumienia ramowego mającego bezpośredni związek ze sprawą przeciwdziałania praktykom monopolistycznym uzasadnia zarzut niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia w świetle art. 4 ust. 2 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej /Dz.U. nr
Użytkownik wieczysty zabudowanej domem jednorodzinnym działki o powierzchni mniejszej od przeciętnej może otrzymać w użytkowanie wieczyste część przyległego gruntu, położonego na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne tylko wówczas, gdy grunt ten nie może być użyty zgodnie z przeznaczeniem.
Wymagalność roszczenia sprzedawcy o zapłatę ceny powstaje z chwilą, gdy sprzedawca spełni swoje świadczenie wzajemne, czyli wydał nabywcy przedmiot sprzedaży.
1. Repatriantowi, który otrzymał już grunt rolny z zabudowaniami /i tym bardziej jego następcom/ nie przysługują dalsze prawa do zaliczenia wartości mienia pozostawionego za granicą /także prawa do wyrównania różnicy wartości/ na poczet opłat lub pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości /par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zaliczenia wartości mienia nieruchomego pozostawionego
Oświadczenia pełnomocnika procesowego składane w postępowaniu sądowym imieniem reprezentowanego, naruszające dobra osobiste strony przeciwnej, mogą być uznane za bezprawne, jeżeli zawierają fakty i oceny przedstawione ze świadomością niezgodności ich z prawdą.
Ze sformułowania art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ wynika, że grunty stanowiące własność Państwa, użytkowane w dniu 1 stycznia 1983 r. przez spółdzielnie "przechodzą odpłatnie na własność tych spółdzielni" i że wydanie w tym zakresie pozytywnej decyzji nie zostało pozostawione uznaniu administracyjnemu, ale musiało nastąpić po stwierdzeniu
Udzielanie przez prawnika prowadzącego biuro pisania podań także porad prawnych w wyszczególnionych dziedzinach prawa, z wyłączeniem doradztwa w zakresie działalności gospodarczej podmiotów gospodarczych i przyjmowania pełnomocnictw procesowych, nie jest zabronione w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ i nie wymaga koncesji
Budowa lub rozbudowa obiektu budowlanego na działce budowlanej może powodować pewne uciążliwości dla nieruchomości sąsiednich związane np. z zacienieniem działki sąsiedniej, ograniczeniem widoku, itp. Uciążliwości te jednak w warunkach miejskich nie powodują zakłócenia korzystania z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę /art. 144 Kc/ i nie naruszają tej grupy interesów nieruchomości sąsiednich
1. Dopuszczalność zakazu rozpowszechniania części publikacji oznacza, że może wystarczyć usunięcie z jej tekstu tylko niektórych wyrazów, określeń, zdań, czy fragmentów, aby nie powodowała ona naruszenia żadnego z dóbr wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./. 2. Zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja organu
1. Właściciel nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której prowadzona jest działalność gospodarcza, wymagająca zezwolenia - jeżeli zarzuca, że działalność ta zagraża jego dobru osobistemu lub majątkowemu - ma interes prawny w rozumieniu art. 28 Kpa w kwestionowaniu prawidłowości wydania zezwolenia oraz jest osobą uprawnioną z art. 197 pkt 1 Kpa do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego
Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi
Poszczególne grupy osób, wymienione w par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/, mają równe pierwszeństwo w nabyciu lokali i żadna z tych osób
1. Zużycie przez Zakłady Celulozowo-Papiernicze wyprodukowanej przez siebie celulozy do dalszej przeróbki na papier nie jest dokonaniem obrotu materiałem objętym reglamentacją na mocy uchwały nr 124 Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. w sprawie zasad i organizacji procesu zaopatrzenia materiałowo technicznego w latach 1986-1990 /M.P. 1988 nr 5 poz. 52/. 2. Decyzja o nałożeniu na producenta celulozy
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie opłat na rzecz budżetu państwa za naruszenie przepisów dotyczących zaopatrzenia materiałowo-technicznego /t.j. Dz.U. 1988 nr 14 poz. 109/ nie dają możliwości rozstrzygnięcia w przedmiocie nałożenia tych opłat na zasadzie uznania administracyjnego.
Automatyzm wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej w dniu wejścia w życie nowych przepisów - art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ nie może być przekreślony negatywnym stanowiskiem właściciela lokalu, w którym działalność ta /rzemiosło/ była wykonywana, gdyż przepisy te takiego warunku nie zawierają.
W przypadku, gdy opinie w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zastosowaniem odstępstw od zasady wymienionej w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ nie spełniają
1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie