Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braku kasacji przez określenie wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie o wzrost świadczenia z ubezpieczenia społecznego powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 393-5 KPC - bez dalszego sprawdzania, czy wartość przedmiotu zaskarżenia miałaby znaczenie dla oceny dopuszczalności kasacji.

Sprawą o określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (art. 393 pkt 5 KPC) jest sprawa odnosząca się do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a zatem dotycząca wszystkich elementów, od których zależy wysokość składki.

Doręczenie wyroku bez jego uzasadnienia nie jest doręczeniem orzeczenia w rozumieniu art. 3934 KPC.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych kasację w imieniu ubezpieczonego może wnieść radca prawny, którego łączy ze związkiem zawodowym lub organizacją zrzeszającą emerytów lub rencistów stosunek o charakterze trwałym, tj. umowa o pracę lub umowa zlecenia.

Wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawie o nakazanie złożenia oświadczenia woli, co do zawarcia umowy o pracę na czas określony, wyznacza wynagrodzenie za pracę jakie miał uzyskać pracownik.

W sprawie dotyczącej określenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, decydującego o ich wysokości, kasacja jest wyłączona (art. 393 pkt 5 in fine KPC).

Jeżeli jedna z dwu pozwanych nie zaskarżyła wyroku Sądu I instancji, zasądzającego świadczenie solidarnie, zaś sąd drugiej instancji zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo w stosunku do pozwanej skarżącej oddalił, to kasacja pozwanej, która wyroku sądu pierwszej instancji nie zaskarżyła podlega odrzuceniu, choćby pozwana ta była powiadomiona o rozprawie apelacyjnej i otrzymała wyrok sądu

W sprawie o ustalenie obowiązku podlegania rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu przysługuje kasacja (art. 390 § 1 KPC), a zatem sąd drugiej instancji nie może przedstawić Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego.

W sytuacji, gdy z akt sprawy wynika, że data doręczenia orzeczenia stronie skarżącej, wyprzedza datę wysłania tego orzeczenia przez sąd, przed podjęciem postanowienia o odrzuceniu kasacji jako spóźnionej (art. 3934 KPC), sąd drugiej instancji obowiązany jest przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia rzeczywistego terminu odbioru orzeczenia przez stronę wnoszącą kasację.

Jeżeli zasądzone zostało odszkodowanie, a nie przywrócenie do pracy, to kasacja jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia jest wyższa niż pięć tysięcy zł.

W sprawie o przyznanie prawa do wojskowej renty inwalidzkiej, która nie jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC, wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia nie jest konieczne dla oceny dopuszczalności kasacji.

1. Zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie o odrzuceniu kasacji jest niedopuszczalne (art. 39318 KPC) i nie może być rozpoznane jako kasacja. 2. Termin do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu kasacji określony jest w art. 394 § 2 KPC.

W sprawie o prawo do emerytury górniczej ustalonej według wskaźnika przeliczenia okresów pracy nie mają zastosowania ograniczenia kasacji określone w art. 393 pkt 1 KPC.

Miesięczny termin do wniesienia kasacji (art. 3944 KPC) jest terminem ciągłym, a więc kończy się z upływem dnia, który datą odpowiada dniowi doręczenia orzeczenia stronie skarżącej (art. 112 KC), a nie z upływem trzydziestu dni (art. 114 KC).