1. Podstawą prawną zobowiązania obywatela do zwrotu – na podstawie decyzji administracyjnej – nienależnego świadczenia mogą być wyłącznie przepisy obowiązujące w dacie powstania takiego obowiązku po stronie obywatela, a nie przepisy miarodajne w dniu wydania decyzji przez organ administracji. 2. Artykuł 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. nr 106, poz.

W sytuacji, gdy w zakładzie pracy działa jeden związek zawodowy, kierownik zakładu pracy ma obowiązek zachowania trybu postępowania, który został przewidziany przy rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia (art. 52 § 3 k.p. i art. 53 § 4 k.p.).

Pracodawcę przejmującego na zasadzie art. 231 § 2 k.p. inny zakład pracy wiążą warunki indywidualnych umów o pracę wynikające z zakładowego systemu wynagradzania obowiązującego w przejmowanym zakładzie.

Bezwzględnie obowiązujący charakter przepisów przewidujących zatrudnienie na podstawie mianowania pozwala, w sytuacjach gdy ustawa zabrania zatrudnienia pracownika na podstawie umowy o pracę, na traktowanie umowy o pracę z pracownikiem jako jego mianowania, jeżeli pochodzi od uprawnionego do tego organu i nie narusza innych przepisów dotyczących mianowania.

Roszczenie o przywrócenie do pracy pracownika będącego członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z jego winy przy braku uprzedniej zgody właściwego statutowo organu związku zawodowego, a więc z naruszeniem art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234), nie może być uznane za bezzasadne z powołaniem