Samowolne opuszczenie miejsca pracy połączone z innym nagannym zachowaniem się pracownika może być ocenione jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych według art. 52 § 1 pkt 1 KP nawet wówczas, gdy regulamin pracy kwalifikuje samowolne opuszczenie pracy jako uchybienie uzasadniające zastosowanie kary porządkowej.
Pozostaje w sprzeczności ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa wybór pracownika do zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej wyłącznie w celu obrony przed dokonanym już wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 8 KP).
Jeżeli nastąpiło przejęcie części zakładu pracy przez innego pracodawcę, to art. 231 § 2 KP nie ma zastosowania do pracowników, którzy są nadal zatrudnieni w pozostałej, choćby niewielkiej części zakładu pracy.
Przepis art. 56 § 1 KP nie ma zastosowania w sytuacji, gdy stosunek pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym uległ rozwiązaniu z mocy prawa wskutek prawomocnego orzeczenia organu dyscyplinarnego wydalającego tego pracownika ze służby (art. 14 i 39 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.).
Wykonywanie przez grupę osób konkretnych czynności (montaż kabli antenowych) na podstawie porozumienia zawartego przez zleceniodawcę wyłącznie z organizatorem tej grupy, bez określenia przez zlecającego pracę zakresu obowiązków każdego z członków zespołu oraz ich indywidualnego wynagrodzenia i bez dokładnego określenia miejsca i czasu realizacji powierzonego zadania, nie ma cech właściwych dla stosunku
Obowiązek przeprowadzenia przez pracodawcę badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia nie powstaje z mocy samego prawa, lecz powstałe na skutek decyzji wydanej na podstawie par. 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowie i Opieki Społecznej z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych w środowisku pracy /Dz.U. nr 86 poz. 394/. Dopiero po wydaniu decyzji, o której mowa
Uniewinnienie pracownika od zarzutu popełnienia przestępstwa nie pozbawia sądu pracy możliwości uznania, że wypowiedzenie umowy o pracę było uzasadnione z powodu utraty zaufania do niego lub nieprzydatności do zajmowania dotychczasowego stanowiska pracy.
Wprowadzenie w młodzieżowym domu kultury eksperymentalnych zajęć z edukacji ekologicznej, których kontynuowanie w następnych latach szkolnych zależy od zgłoszenia się odpowiedniej liczby uczniów i zgody kuratora oświaty, uzasadnia zatrudnienie nauczyciela-instruktora na podstawie terminowych umów o pracę w związku z potrzebą wynikającą z organizacji nauczania (art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia
Prawidłowość i rzetelność negatywnej oceny pracy nauczyciela mianowanego (art. 6a w związku z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) podlega kontroli sądu pracy rozpatrującego powództwo o przywrócenie do pracy.
Sprzeczna ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach jest próba uczynienia z tego prawa użytku, gdy pracownik nie chce i ze względów zdrowotnych nie może na tym stanowisku wykonywać części normalnych zadań.
Sąd pracy może uznać przywrócenie do pracy za niecelowe (art. 45 § 2 KP), jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę było uzasadnione naruszeniem przez pracownika jego obowiązków, choćby pracodawca naruszył przepisy dotyczące rozwiązywania umów o pracę w tym trybie, w szczególności dotyczące formy (art. 30 § 4 KP).
Wymiar urlopu wypoczynkowego nauczyciela zatrudnionego w szkole, w której nie są przewidziane ferie szkolne określa się w tygodniach kalendarzowych, a nie dniach roboczych (art. 64 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.). Brak jest podstaw do udzielenia w takiej sytuacji części urlopu w dniach roboczych przy zastosowaniu
Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) może nastąpić wówczas, gdy istnieje związek przyczynowy między zmianami organizacyjnymi szkoły, a niemożnością dalszego zatrudnienia nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć. Skutek zmian polegający na niemożności zatrudnienia
Przepisy regulujące wady oświadczeń woli (błąd) nie odnoszą się do adresata oświadczenia. Pracodawca, który błędnie zrozumiał oświadczenie pracownika nie może powoływać się na działanie pod wpływem błędu (art. 84 KC w związku z art. 300 KP). Oświadczenie woli pracownika należy tłumaczyć przy zastosowaniu art. 65 § 1 KC w związku z art. 300 KP.
Wypłacanie dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przemawia za tym, że strony łączy stosunek pracy.
Jeżeli pracodawca może spełniać świadczenie pieniężne w formie ryczałtu, to ryczałt ten powinien odpowiadać choćby w przybliżeniu świadczeniu, które przysługuje pracownikowi na ogólnych zasadach.
1. Jeżeli po wypowiedzeniu zmieniającym, od którego pracownik odwołał się do sądu pracy, pracodawca dokonuje wypowiedzenia definitywnego, to zarówno przy ocenie zasadności tego wypowiedzenia, jak i możliwości przywrócenia do pracy, należy uwzględniać prawomocny wyrok przywracający do pracy na warunkach sprzed wypowiedzenia zmieniającego (art. 365 § 1 KPC). 2. Wyrok sądu pierwszej instancji uznający
Kontrakt handlowy pomiędzy pracodawcą krajowym a kontrahentem zagranicznym, w oparciu o który kontrahent uiszcza pracodawcy określoną sumę z tytułu zatrudnienia pracownika za granicą, nie może stanowić podstawy do żądania przez tego pracownika wynagrodzenia w wysokości równej całej tej kwocie. Podstawę wynagrodzenia pracownika stanowi umowa o pracę zawarta pomiędzy nim a pracodawcą w kraju.
Możliwa w umowach typu zlecenie klauzula wykonywania usług przez osobę trzecią - zastępcę (art. 738 § 1 w związku z art. 750 KC), jest niedopuszczalna w umowie o pracę (art. 22 § 1 KP).
Po zmianie art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 3, poz. 19 ze zm.), wprowadzonej ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396), dyrektor szkoły tylko na wniosek nauczyciela może rozwiązać z nim umowę o pracę w sytuacjach określonych w ust. 1 tego przepisu, natomiast bez jego wniosku może go przenieść w stan nieczynny.
Usiłowanie kradzieży mienia pracodawcy może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 KP.