Postanowienie statutu gminy, przewidujące wybór w skład komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jest sprzeczne z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./.

Podjęcie przez radę gminy, z pominięciem obowiązkowego uprzednio przedłożenia projektu uchwały do zaopiniowania związkom zawodowym, w myśl art. 19 ustawy z dnia 25 maja 1991 r. o związkach zawodowych, stanowi rażące naruszenie prawa, powodujące nieważność uchwały.

1. Artykuł 6 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124/ ma zastosowanie bez względu na rodzaj spraw załatwianych przez podległego pracownika. Zakaz zawarty w tym przepisie dotyczy nie tylko czynności finansowych i gospodarczych ale także innych - w tym również rejestrujących zdarzenia należące do zakresu działania Urzędu Stanu Cywilnego. 2. Nie można uznać, że

1. Przejściowa niemożność świadczenia pracy z powodu choroby, nie połączona z pobieraniem świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego z tego powodu, nie oznacza niezdolności do pracy, to jest utraty statusu bezrobotnego /art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, i nie powoduje utraty prawa do zasiłku. 2. Dla oceny, czy niemożność taka

W świetle art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych /Dz.U. nr 5 poz. 236/ nie można uznać za działanie legalne uchwały rady gminy o przeprowadzeniu akcji protestacyjnej rolników, która miała wywrzeć presję na organy państwowe w celu zmuszenia ich do poszerzenia eksportu płodów rolnych i ograniczenia importu żywności.

Ani ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, ani rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych /Dz.U. nr 48 poz. 283/, nie zawierają upoważnień dla organów gmin do ustalania dla burmistrza i jego zastępcy, odwołanych ze stanowiska, odprawy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Złożenie pisemnego wniosku nie jest warunkiem przyznania zasiłku o jakim mowa w art. 20a, art. 20b, art. 20c i art. 20d znowelizowanej ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446; zm. Dz.U. 1990 nr 56 poz. 323, Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/.

Rozporządzenie o prawach i obowiązkach pracowników Polskich Kolei Państwowych normuje tylko "niektóre" ich prawa i obowiązki /art. 298 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w pozostałym zaś zakresie, stosownie do dyspozycji art. 5 Kp, mają zastosowanie odpowiednie przepisy Kodeksu pracy, w szczególności art. 8 tego Kodeksu. Przepis ten zastosowany do par. 2

Późniejsze nabycie przez bezrobotnego, otrzymującego na podstawie decyzji administracyjnej zasiłek dla bezrobotnych, prawa do renty z ubezpieczenia społecznego rodzi z datą przyznania i pobrania takiej renty stan przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./. Daje to organowi administracji rządowej, który wydał wcześniej decyzję o

Skoro według art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ zasiłek dla bezrobotnych nie przysługuje osobom, które pobierają świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa, to w przeciwnym wypadku gdy bezrobotni takiego świadczenia w okresie choroby lub macierzyństwa nie pobierają, zachowują oni nadal prawo do

1. Konstrukcja in fraudem legis nie może być w ogóle stosowana w prawie finansowym. 2. Do wypłat z funduszu socjalnego nie stosuje się art. 2 ust. 1, ani art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 438 ze zm./.

1. Przy ocenie ważności odpisu z zysku na fundusz socjalny, dokonanego przez przedsiębiorstwo państwowe, przepisy art. 58 par. 1 i art. 83 par. 1 Kc, podobnie jak art. 5 Kc, nie mają zastosowania. 2. Do wypłat z funduszu socjalnego nie stosuje się ani art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 483/, dotyczącego obowiązku uiszczenia

1. Prowadzenie własnej działalności gospodarczej nie stanowi zatrudnienia w rozumieniu art. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./. 2. Okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy jest uzależniony od rozpoczęcia tej działalności, od zgłoszenia

Z przepisów ustawy z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym /t.j. Dz.U. 1990 nr 58 poz. 343/ nie wynika zakaz udzielania zapomóg wszystkim członkom załogi lub ich większości w jednostkowej lub zbliżonej wysokości. Nie przewiduje ona również sankcji za niezgodne z jej celem dysponowanie funduszem socjalnym i dlatego niedopuszczalne jest w drodze rozszerzającej

1. "Zdolność" do pracy w sensie art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ należy rozumieć tak samo jak zdolność osoby pracującej zawodowo; zdolności tej nie zmienia przejściowa choroba, stwierdzona stosownym zaświadczeniem lekarskim. 2. Te same względy, które każą wypłacać przejściowo choremu pracownikowi zasiłek chorobowy, uzasadniają wypłacanie

Zatrudnienie pracownika administracyjnego w prywatnym biurze usług prawnych nie może być traktowane .jako zatrudnienie na dodatkowym miejscu pracy lub przy pracach interwencyjnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./. i nie daje podstaw do refundacji kosztów takiego zatrudnienia.

1. Przez absolwentów szkół ogólnokształcących, którym na podstawie znowelizowanego art. 15 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, przysługuje zasiłek w wysokości 110 procent najniższego wynagrodzenia, należy rozumieć, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 12b tej ustawy, tylko tych absolwentów liceów, którzy uzyskali uprawnienia do wykonywania określonego

Z art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ wynika, że niepobieranie przez bezrobotnego świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa albo zasiłku wychowawczego sprawia, iż przysługuje mu zasiłek dla bezrobotnych.

l. Krótkotrwała choroba w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie świadczy o niezdolności do pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446/. 2. Korzystanie z "urlopu macierzyńskiego" przez kobietę pobierającą zasiłek dla bezrobotnych nie stanowi podstawy do orzeczenia o utracie prawa do zasiłku.

Absolwent zasadniczej szkoły zawodowej dla niepracujących, zarejestrowany przed upływem 12 miesięcy jako bezrobotny, nie traci z chwilą upływu tego okresu uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych.

1. Okres pobierania stypendium sportowego przez osoby, które ze względu na uprawianie sportu wyczynowego nie pracują zawodowo /par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 maja 1985 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu przyznawania i wstrzymywania stypendiów sportowych oraz ich wysokości - Dz.U. nr 25 poz.109 ze zm./, jest równoważny z okresem "pozostawania w stosunku pracy" w rozumieniu i

Pobieranie każdego świadczenia emerytalnego powoduje, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. "a" ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ pobierający to świadczenie nie jest bezrobotnym i nie przysługuje mu zasiłek dla bezrobotnego, przewidziany w art. 15 tej ustawy.

1. Stosunek pracy na podstawie mianowania jest stosunkiem administracyjnoprawnym w sferze prawa pracy. Nawiązanie jak i rozwiązanie tego stosunku następuje w drodze decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, w postępowaniu administracyjnym, regulowanym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, a z niektórymi pracownikami mianowanymi także przepisami szczególnymi. 2. W zakresie postępowania administracyjnego