Faktury przekazane za pośrednictwem faxu mimo, że dokumentują faktycznie dokonane operacje gospodarcze nie mogą stanowić podstawy do dokonania odliczeń wyszczególnionego w nich podatku VAT.

1. Przepis art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w roku 1996 stanowi, iż obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych i ich części składowych, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż stanowi przedmiot działalności

Wymogi formalne stawiane odwołaniu w postępowaniu podatkowym /art. 170 Kpa i obecnie tożsamy z nim przepis art. 222 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ muszą być oceniane w sposób nie kolidujący z zasadami dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oraz kontroli sądowej decyzji administracyjnych.

1. Niezasadne jest twierdzenie, że doręczenie decyzji zawartej w SAD do rąk upoważnionej przez stronę do załatwienia spraw związanych z importem jest skuteczne tylko w sprawie celnej, a pozbawione jest znaczenia prawnego dla sprawy podatku VAT obliczonego przez organ celny. 2. Uwzględnienie w ewidencji dokumentu dotyczącego podatku naliczonego w miesiącu, w którym podatnikowi nie przysługuje prawo

Nawet powstanie nadpłaty z winy podatnika nie wyłącza oprocentowania nadpłaty.

W przypadku dokonania zmiany formy prowadzonej przez osobę fizyczną działalności gospodarczej w spółkę cywilną lub spółkę prawa handlowego powstaje nowy podmiot gospodarczy będący podmiotem VAT, a dotychczasowy podmiot i jego działalność ulegają likwidacji.

1. Gdy pracownik spółki dla celów służbowych używa samochodu użyczonego na podstawie ustnej umowy zawartej z osoba trzecią, nie należy się zwrot kosztów w części dotyczącej kosztu używania samochodu. 2. Jeżeli składniki majątku Spółki nie były wykorzystywane dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a dodatkowo znajdowały się poza siedzibą Spółki i służyły prezesowi Spółki, tym

Decyzje wydawane w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ mają charakter uznaniowy. Uznaniowy charakter decyzji nie oznacza oczywiście, iż są one wydawane na zasadzie dowolności.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przyjęto zasadę, iż podatek ten jest podatkiem powszechnym zarówno w znaczeniu podmiotowym, jak i przedmiotowym i dlatego uchylono nią przepisy ustaw szczególnych zawierające zwolnienia osób fizycznych od podatków, w tym również od podatków od wynagrodzeń. Przepis art. 99 ust. 2 ustawy z dnia

1. Zaniechanie inwestycji - w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - dotyczy także rezygnacji z inwestycji już na etapie wstępnych prac badawczych, dotyczących konkretnego obiektu. O ile zaś inwestycja byłaby kontynuowana, to wartość opinii zwiększałaby wartość początkową środka trwałego. 2. Bezsprzecznie

Organ odwoławczy - wobec przedstawienia na dowód poniesienia przez Spółkę kosztów krajowych podróży służbowych, jedynie poleceń wyjazdów służbowych, wadliwych i merytorycznie sprzecznych, nie mógł wydatków tych uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli istniały jakiekolwiek dowody mające wpływ na inne niż w decyzji rozstrzygnięcia w sprawie

Część należności, która obejmuje zwrot kosztów materiałów sprowadzonych z zagranicy i usług hotelowych, w Polsce nie podlega opodatkowaniu w ramach importu usług, jeśli od kontrahenta zagranicznego został pobrany podatek VAT od tych przedmiotów opodatkowania /art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Uprawdopodobnienie stanowi swego rodzaju wyjątek od zasady udowodnienia i działa na korzyść strony, której przepis ustawy dozwala na wykonywanie mniejszego stopnia pewności, że dany skutek nastąpi, o ile według zasad logicznego rozumowania można domniemywać, że taki skutek może nastąpić. Zatem należy stwierdzić, iż utworzenie przez podatnika rezerwy na pokrycie należności nieściągalnej nie jest uzależnione

Złożenie przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zeznania oraz zapłata wynikającego z tego zeznania podatku wywołuje potrójny skutek prawny. Po pierwsze, z zeznanego podatku czyni należny, po drugie, organowi podatkowemu odbiera podstawę z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ do określenia wysokości zobowiązania

Zastosowanie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ winno wynikać z analizy umów zawartych z kontrahentem zagranicznym, nie zaś tylko faktur dokumentujących obowiązek zapłaty.

1. Terminy "określa", "ustala", jako pojęcia języka prawnego, nie powinny być zamiennie stosowane, skoro oba te terminy w świetle art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zostały wypełnione różną treścią pojęciową, formułują dwa różne momenty powstania zobowiązania podatkowego, niosące za sobą różne skutki dla podatnika. O charakterze

Zdanie ostatnie par. 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ zawierało sankcję, którą organ podatkowy mógł stosować wyłącznie w przyszłości - w okresie dwóch następnych lat podatkowych, po roku w jakim podatnik został wyłączony z opodatkowania w formie karty podatkowej. Ujawnienie okoliczności uzasadniających takie

1. Z przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie wynika, aby zobowiązanie podatkowe wygasło przez jego zapłatę dokonaną wyłącznie przez podatnika. Zapłaty może bowiem dokonać także osoba trzecia, o ile uczyni to dobrowolnie za podatnika, względnie czując się następcą prawnym, wskazując zobowiązanie, z tytułu którego następuje

Weryfikacji złożonych zeznań i wydania decyzji określającej inną wysokość podatku, niż wyliczona przez podatnika w zeznaniu, urząd skarbowy, stosownie do treści przepisu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, może dokonać w ciągu pięciu lat. Natomiast nadpłatę wykazaną w zeznaniu ma obowiązek na podstawie art. 29 tej ustawy

Artykuł 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może mieć zastosowanie tylko w sytuacji, gdy wartość usługi wykonanej w kraju, za którą zależność przekazywana jest za granicę, zwiększa wartość celną towaru.

Podatnik, występując o umorzenie odsetek od zaległości podatkowych, a więc zastosowanie wobec niego wyjątkowej instytucji prawa podatkowego, winien jest w swoim słusznym interesie wykazać, iż nie pozostaje bierny wobec zaistniałej sytuacji i wskazać w tym zakresie fakty i dowody.

Okoliczność, że organy podatkowe umorzyły skarżącym odsetki od przedmiotowej zaległości podatkowej nie może stanowić argumentu, że i zaległość podatkowa winna być umorzona.