Orzeczenia
Dla dotrzymania trzyletniego terminu, określonego w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, niezbędne jest nie tylko wydanie decyzji przez organ podatkowy przed upływem tego terminu, ale także dojście decyzji do wiadomości zobowiązanego podatnika przez jej doręczenie.
Przepis art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie ustanawia możliwości - przy obliczaniu miesięcznych zaliczek - traktowania jako kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego zapasów z roku poprzedniego.
1. Instytucja przywrócenia terminu przewidziana w art. 58 i art. 59 Kpa jest instytucją prawa procesowego. Na podstawie tych przepisów mogą być przywracane terminy przewidziane przepisami należącymi do prawa procesowego a nie prawa materialnego. Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma bowiem na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych, wynikłych w następstwie uchybienia terminu procesowego
Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ ma charakter obligatoryjny; zastosowanie sankcji w nim przewidzianej nie zależy od wyboru organu podatkowego lecz następuje gdy ustalone zostaną przesłanki w tym przepisie ustanowione.
Organy podatkowe przy wymiarze podatku od nieruchomości są związane zapisami w ewidencji gruntów i budynków; nie są uprawnione do dokonywania własnych ustaleń w tym przedmiocie.
Znaczna wysokość przewidywanego zobowiązania podatkowego, zaprzestanie przez podatnika działalności gospodarczej, prowadzonej uprzednio bez angażowania majątku w postaci środków trwałych, uzasadniać mogą potrzebę zabezpieczenia zobowiązania w trybie art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
Obowiązujące w roku 1992 przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dotyczące ustalenia podstawy obliczenia podatku dochodowego, nie przewidywały możliwości odliczenia od osiągniętego dochodu kwot wydatkowanych na zapłatę podatku drogowego od posiadanych przez te osoby samochodów.
Jeśli w chwili powstania obowiązku podatkowego podatnik wykaże przed płatnikiem, że obowiązek ten spełnił nawet przed jego powstaniem, to na płatniku nie ciążą obowiązki wymienione w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
Zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego nie są wiążące dla organów podatkowych, zobowiązanych do stosowania ustaw w sprawach podatkowych.
Przy interpretacji normy zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, należy mieć na względzie to, że z samego faktu sprzedaży lokalu mieszkalnego przez gminę nie wynika, iż w ten sposób został spełniony ustawowy warunek określony w tym przepisie. Warunek ten nie odnosi się bowiem do transakcji handlowej
Brak jest przepisów któreby dały podstawę do wyodrębnienia spośród dóbr sprowadzanych z zagranicy grupy przedmiotów przeznaczonych na wniesienie aportu do spółki prawa handlowego i nadanie tej grupie specyficznego statusu prawnego z punktu widzenia obowiązków w zakresie podatku obrotowego granicznego. Nie przemawia za tym w szczególności fakt zwolnienia tej grupy dóbr z cła. Granice tego zwolnienia
Zwrot "osobisty przychód" użyty w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ mimo iż niezbyt fortunny od strony redakcyjnej, odnosi się w ocenie Sądu do wszystkiego rodzaju przychodów, nie tylko zatem do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy. Ostatnio wspomniany przepis zawiera bowiem jedynie
1. Zwrot "osobisty przychód", użyty w art. 26 ust. l pkt 1 in fine ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, odnosi się do wszelkiego rodzaju przychodów, a więc nie tylko do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 tej ustawy. 2. Możliwość odliczenia od dochodu przed obliczeniem podatku kwot wydatkowanych jako darowizny na
Skoro istota ulgi przyznanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188/ mogła polegać na odliczaniu od podstawy opodatkowania w kolejnych latach podatkowych spłat kredytu bankowego, to z mocy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, jeżeli ulga ta nie została wyczerpana
Uprawnienie, o którym mowa w par. 16 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./, trwa do czasu pełnej realizacji przyznanej ulgi w należnym podatku dochodowym od wszystkich dochodów pochodzących z jakichkolwiek źródeł legalnej działalności podatnika.
Przychód uzyskany ze sprzedaży obligacji, a także koszty jego uzyskania muszą być brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ nie przewidywały zakazu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wypłat na rzecz udziałowców spółki czy też członków jej organów statutowych. Jeżeli więc udziałowcy spółki nie będący jej pracownikami rzeczywiście wykonywali określone zadanie i ponosili koszty związane z dojazdem samochodem
Wartość rynkowa wierzytelności jest uzależniona przede wszystkim od kondycji, finansowej i przewidywanej wypłacalności dłużnika tych wierzytelności. Jest zasadą, że wartość rynkowa wierzytelności jest niższa od wartości nominalnej. Od zasady tej mogą istnieć oczywiście wyjątki, ale obowiązek ich wykazania spoczywa na organach podatkowych w sytuacji, kiedy kwestionują one wskazaną przez strony w umowie
Brak podstaw, by uznać za zgodne z prawem założenie, że sam fakt władania budynkami i gruntami /z wyjątkiem budynków mieszkalnych i gruntów pod nimi/ przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą oznacza związanie tych budynków i gruntów z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "a" oraz art. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz.
Budynek letniskowy - dla celów podatku od nieruchomości - nie nabywa charakteru budynku mieszkalnego przez fakt czasowego w nim zamieszkiwania.
Umowa przeniesienia posiadania samoistnego, jako nie należąca do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie podlega opłacie skarbowej.
1. Art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /TJ. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ ma charakter wyjątkowy co oznacza, że umorzenie zaległości podatkowych może nastąpić jedynie w wypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi. Ocena czy w określonej sytuacji faktycznej zachodzi taki przypadek należy do organu podatkowego. Tak więc ustalenie przez organ podatkowy
1. Jeżeli zakup koszulek z nadrukami miał na celu reklamowanie działalności gospodarczej podatników, to niezależnie od tego, czy po dokonaniu zakupu nastąpiło ich darowanie na rzecz podmiotu, który zobowiązał się ich używać w celach reklamowych - należy uznać, że wydatki te stanowiły koszty uzyskania przychodów, o ile zostały spełnione pozostałe wynikające z przepisów warunki /par. 8 ust. 1 pkt 17