Kobiety z rocznika 1952 nie znalazły się „w pułapce” decyzji podjętych przed wejściem w życie art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej.

Nie jest przekwalifikowaniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 in fine i art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach, przystosowanie się osoby niezdolnej do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami do wykonywania zatrudnienia niżej kwalifikowanego. Samo wykonywanie takiej pracy nie stanowi negatywnej przesłanki orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy.

Stypendium sportowe jest osadzone w przepisach ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie - art. 5, art. art. 31, jednak w konkurencji (subsydiarności) do pracowniczego zatrudnienia sportowca jako głównego tytułu do podlegania ubezpieczeniom społecznym powinno być oparte na więzi prawnej (umowie) odrębnej od jego umowy o pracę – art. 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 oraz art. 8 ust. 12 ustawy z dnia 13 października

Rozpoznanie choroby zawodowej (art. 2352 Kodeksu pracy) może nastąpić w późniejszym okresie od zakończenia pracy w narażeniu zawodowym, niż okres ustalony w wykazie chorób zawodowych - stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych - pod warunkiem, że w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych wystąpiły objawy chorobowe i objawy te

Użyte w art. 30 ust. 9 u.ś.r. pojęcie szczególnie uzasadnionych okoliczności należy interpretować biorąc pod uwagę fakt, iż sama trudna sytuacja materialna rodziny, nie uzasadnia umorzenia należności. Jest to możliwe dopiero wówczas gdy sytuacja ta będzie szczególna i to na tle rodzin uprawnionych do świadczeń rodzinnych a nie względem wszystkich innych rodzin.

Korzystna dla płatnika, choć niezgodna z linią orzeczniczą, interpretacja ZUS, nie może być wiążąca dla sądu, gdy płatnik uzyskał ją po decyzji organu rentowego nakazującej zapłatę składek.

Jeżeli ZUS nie pouczy dobrowolnie ubezpieczonej przedsiębiorczyni o obowiązku zgłoszenia się do ubezpieczenia po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, ubezpieczenie to będzie obowiązywało wstecznie od tej daty, nawet jeżeli z usprawiedliwionych powodów ubezpieczona nie zdążyła zgłosić się do ZUS w terminie 7 dni.

Według stanu prawnego sprzed wejścia w życie reformy emerytalnej na poczet pracy w szczególnych warunkach należało zaliczać okresy niezdolności do pracy, za które wypłacono wynagrodzenia lub zasiłek chorobowy.

Nie można całkowicie wyłączyć zakwalifikowania jako wykonywanej stale i w pełnym wymiarze pracy kierowcy samochodu ciężarowego łączonej z dodatkowymi czynnościami konwojenta, ładowacza, spedytora lub akwizytora, jeżeli te dodatkowe prace stanowią jedynie niewielką część czynności pracowniczych.

1. Pojęcia całkowita niezdolność do pracy i naruszenie sprawności organizmu w rozumieniu art. 4 u.r.s. nie są tożsame i stany te mogą powstać w różnych momentach. Całkowita niezdolność do pracy, będąca przesłanką prawa do renty socjalnej, może powstać po upływie okresów wskazanych w art. 4 ust. 1 tej ustawy, ale dla nabycia prawa do renty socjalnej istotne jest, aby przyczyna naruszenia sprawności

O ile skutkiem zniesienia wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami będzie brak majątku wspólnego, o tyle odpowiedzialność za zobowiązania publicznoprawne nadal będzie odnosić się do ogółu praw majątkowych zmarłego, o których mowa w art. 922 k.c., to jest jego majątku odrębnego oraz udziału w majątku wspólnym małżonków, jeśli zobowiązania te powstały przed dniem zniesienia wspólności majątkowej. W

1. Jeżeli ubezpieczona przedkłada za sporny okres zaświadczenia lekarskie, a jednocześnie w tym samym okresie wykonuje czynności związane z zawartą umową w innej spółce, to wprowadza w ten sposób organ rentowy w błąd co do okoliczności warunkujących powstanie prawa do zasiłku chorobowego. 2. Obowiązku pouczenia o utracie prawa do zasiłku chorobowego w okolicznościach określonych w art. 17 ustawy zasiłkowej

Prace traktorzystów wykonywane w rolnictwie nie mogą być uznane za prace w szczególnych warunkach wymienione w Dziale VIII, poz. 3 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i wykazu A, Działu VIII, pkt. 3 stanowiącego załącznik do tego rozporządzenia

Organy Państwowej Inspekcji Pracy nie mogą wydać na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej, jeżeli mimo występowania danej choroby, wnioskujący o jej stwierdzenie nie zgłosi się na badania do właściwej jednostki orzeczniczej w celu potwierdzenia powiązania tej choroby z wykonywaną pracą zawodową.