Bezczynność organu administracji w rozpatrzeniu wniosku o odstępstwo od warunków technicznych pojazdu występuje wówczas, gdy wniosek spełnia wymogi formalne i zawiera wystarczający opis żądania, natomiast organ odmawia jego merytorycznego rozpoznania, niesłusznie powołując się na konieczność uzupełnienia braków formalnych.

Stosowanie instytucji wezwania do usunięcia braków formalnych podania, zamiast przystąpienia do jego merytorycznego rozpoznania, w przypadku gdy braki formalne takiego podania nie istnieją, stanowi bezczynność organu administracji publicznej.

Pozostawienie wniosku o udzielenie indywidualnego odstępstwa od warunków technicznych dla pojazdu bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. jest bezczynnością organu, gdy wniosek nie zawiera braków formalnych uniemożliwiających nadanie mu biegu i wymaga rozpoznania merytorycznego zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 7, art. 77 § 1 i art.80 k.p.a.

Bezpodstawne pozostawienie podania bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. stanowi bezczynność organu, która podlega skardze do sądu administracyjnego i obliguje organ do merytorycznego rozpoznania żądania, gdy jest ono wystarczająco precyzyjne i nie zawiera braków formalnych uniemożliwiających nadanie wnioskowi biegu.

W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, dowód dotyczący zdolności odróżniającej znaku musi odnosić się do warunków panujących w dacie zgłoszenia tego znaku do ochrony, a nie do momentu rozpatrywania wniosku, i powinien w sposób przekonujący wskazywać, że znak nie został postrzegany przez przeciętnych odbiorców jako zdolny do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od

W przypadku kwestionowania zdolności odróżniającej zarejestrowanego znaku towarowego na podstawie przepisów prawa własności przemysłowej, ocena ta musi bazować na dowodach z chwili zgłoszenia znaku do ochrony, a ciężar udowodnienia braku odróżniającego charakteru znaku spoczywa na wnioskodawcy.