Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego z art. 141 § 4 p.p.s.a. zasadniczo w sytuacji, gdy uzasadnienie nie zawiera stanowiska odnośnie stanu faktycznego przyjętego jako podstawa zaskarżonego rozstrzygnięcia, jak również gdy sporządzone jest w sposób uniemożliwiający instancyjną kontrolę zaskarżonego wyroku. Natomiast w ramach zarzutu naruszenia przepisu

Przede wszystkim podnieść należy, że ocena okoliczności sprawy powinna być dokonana w świetle całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, każdego dowodu oddzielnie i łącznie z pozostałymi, w tym przede wszystkim spójność i logiczność dowodów. Tylko wówczas można mieć pewność, iż okoliczności faktyczne zostaną ocenione we właściwy sposób.

Obowiązek wydania wyroku na podstawie akt sprawy oznacza jedynie zakaz wyjścia poza materiał znajdujący się w aktach sprawy. Natomiast formułując zarzut naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. nie można skutecznie kwestionować dokonanej przez sąd, oceny zaskarżonego aktu oraz innych dokumentów, o ile dokumenty te znajdują się w materiale zgromadzonym w aktach sprawy, mimo tego iż ocena ta nie jest zgodna

Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego, poprzez jego błędne zastosowanie, może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, błędne zastosowanie przepisu prawa materialnego pozostaje w związku z ustaleniami tego stanu faktycznego. W konsekwencji oznacza to, że brak jest możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania

Obowiązek wydania wyroku na podstawie akt sprawy oznacza jedynie zakaz wyjścia poza materiał znajdujący się w aktach sprawy.

Konstytucja nie określa granic, do których piecza nad wykonywaniem zawodu powinna być powierzona korporacji zawodowej. Jest to kwestia pozostawiona do rozstrzygnięcia przez ustawodawcę. Ustawodawca może nawet znacząco ograniczyć zakres pieczy powierzonej samorządowi zawodowemu, o ile zapewni korporacji inne adekwatne środki zagwarantowania należytego poziomu usług świadczonych przez członków korporacji

Wszczynając postępowanie z urzędu organ celny (podatkowy) nie może natomiast nakazać prowadzenie postępowania innemu, wskazanemu przez siebie organowi celnemu (podatkowemu). W takim przypadku organ ten zobowiązany jest zakończyć postępowanie decyzją o umorzeniu postępowania.

Podkreślić należy, że błędna wykładnia prawa materialnego może polegać na nieprawidłowym odczytaniu normy prawnej wyrażonej w przepisie, mylnym zrozumieniu jego treści lub znaczenia prawnego, bądź też na niezrozumieniu intencji ustawodawcy.

Art. 139 ust. 1 u.g.h. ma charakter typowo fiskalny. Stanowi wyraz autonomii państwa członkowskiego w sferze kształtowania polityki podatkowej i przewiduje opodatkowanie działalności w zakresie organizacji gier hazardowych na automatach.