Fikcja prawna polegająca na tym, iż przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków; zaś oddanie tych środków może być traktowane na równi z ich sprzedażą, ma zastosowanie wyłącznie do prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług i jej skutki nie rozciągają się na stosunki cywilnoprawne łączące

1. Wadliwy jest pogląd, że niezarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług działalność nie może być opodatkowana tym podatkiem. W każdym przypadku indywidualnie muszą być badane zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe przesłanki wystąpienia obowiązku podatkowego. 2. Prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej pozwala domniemywać, iż z reguły poczynania o cechach działalności gospodarczej

1. Opłaty licencyjne są związane z istotą znaku towarowego i stanowią "warunek" sprzedaży towaru, w znaczeniu, jaki temu terminowi nadaje art. 30c ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./. 2. Błędne jest mechaniczne potraktowanie przez organy administracji celnej breloków reklamowych tak, jak markowych kosmetyków, do których odnosi się umowa licencyjna

Stosownie do art. 25 ust. 2 w zw. z art. 25 ust. 1 pkt 6 i art. 61 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej /Dz.U. nr 88 poz. 439 ze zm./ właściwe urzędy statystyczne uprawnione są do interpretowania Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych, jednak nie oznacza to dla podatników powinności uzyskania takiej opinii ani nie stanowi o jej wiążącym charakterze. Opinia taka jest jednym z dowodów

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powstała w wyniku połączenia się dwóch Spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, wstępuje we wszelkie, przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek, w tym również w prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. nad należnym. Wykreślona Spółka z o.o. traci byt prawny i nie może skutecznie złożyć deklaracji podatkowej

Spółki, które w 1994 r. i 1995 r. udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała Spółka - pożyczkodawca, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. Udzielane przez nie pożyczki nie mogły zatem korzystać ze zwolnienia od opłaty na postawie

Nowe okoliczności o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony. tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.

1. Rozdzielenie postępowań podatkowych w stosunku do podatników zobowiązanych solidarnie było zgodne z prawem. Z tego powodu w chwili wydawania decyzji określającej pomiędzy zobowiązanymi istniała odpowiedzialność solidarna a to uprawniało do wyboru zobowiązanego co jest równoznaczne z możliwością rozdzielnego prowadzenia postępowań podatkowych. 2. Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia

Dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ objęty został tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej wynajmującego.

1. W świetle art. 52 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ brak jest wystarczających podstaw do dopuszczenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym dowodu z dokumentu, który w istocie ma charakter opinii biegłego. 2. Przepis art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ daje podstawę do zwrotu

Decyzja Ministra Gospodarki z dnia 7 stycznia 1999 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów ilościowych na przywóz na polski obszar celny węgla kamiennego pochodzącego z Federacji Rosyjskiej /M.P. nr 3 poz. 14/ nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego i nie może być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

Decyzja ministra gospodarki z dnia 7 stycznia 1999 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów ilościowych na przywóz na polski obszar celny węgla kamiennego pochodzącego z Federacji Rosyjskiej /M.P. nr 3 poz. 14/ nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego i nie może być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

Zgłoszenie celne, o jakim mowa w art. 65 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ określające dług celny, nie jest decyzją określającą to zobowiązanie, a zawiadomieniem organów celnych o potrzebie objęcia zgłoszonego towaru procedurą celną.

1. Pobranie opłaty manipulacyjnej dodatkowej z mocy art. 275 par. 4 pkt 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, musi uzasadniać nie tylko fakt wykonywania czynności służbowych przez funkcjonariuszy celnych poza siedzibą urzędu celnego, lecz również uzyskanie z tego powodu konkretnych korzyści przez osobę zainteresowaną, która tę opłatę ponosi. 2. Siedziba urzędu

Sam fakt zamieszkiwania nie uzasadnia przejęcia nieruchomości na cele reformy rolnej.

Ustanowienie na mocy art. 145 Kodeksu cywilnego służebności drogi koniecznej nie zmienia statusu zajętej przez drogę części działki na tyle aby tą część działki można było zaliczyć do dróg publicznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./

Wynik toczącego się przed sądem powszechnym postępowania cywilnego o rozwiązanie wieczystego użytkowania działki jest zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa dla toczącego się w oparciu o przepisy ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności /Dz.U. nr 123 poz. 781 ze zm./ postępowania administracyjnego

Od 1 stycznia 1998 r. z prawa do trzyletnich dodatkowych zwolnień celnych nabytych w czasie obowiązywania ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w zakresie obrotu towarowego między wolnym obszarem celnym mogą korzystać jedynie przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą przed 1 stycznia 1998 r. na terenie wolnego obszaru celnego. Ustawa z dnia

Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe /Dz.U. nr 54 poz. 311/, a obecnie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 stycznia 1994 r. o tym samym tytule /Dz.U. nr 36 poz. 132/, w postępowaniu o uzyskanie zwolnienia celnego ogranicza stosowanie środków dowodowych wymienionych w art. 75 par. 1 Kpa; zwolnienie to może być udzielone tylko na podstawie

Co do pożyczek, to chociaż spełniają one wymogi ogólnej definicji przychodu /art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ale uwzględniając fakt, że muszą być spłacone /zwrócone/ w identycznej kwocie - nie mają wpływu na wysokość dochodu podatkowego. Nie można zatem zaliczyć pożyczek do przychodu branego pod uwagę przy ustalaniu

Dotacja budżetowa na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałego do 31 grudnia 1995 r. może być przyznana wtedy, kiedy to zadłużenie istnieje w chwili wejścia w życie ustawy budżetowej oraz w chwili wejścia w życie rozporządzenia wykonawczego.

Otwarcie na nowo zamkniętej rozprawy powoduje konieczność jej odroczenia, a zatem rozpatrując wniosek strony w tej kwestii, sąd powinien kierować się przesłankami z art. 214 i art. 215 Kpc, mającymi odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ gmina oraz związek gmin nie mają obowiązku uiszczania opłat sądowych, chyba że sprawa dotyczy prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. 2. Zakład Komunikacji Miejskiej jest od strony strukturalnej gminną jednostką organizacyjną, od strony zaś funkcjonalnej podmiotem

Spółki, które udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, nie mieściły się w kręgu podmiotów gospodarczych w rozumieniu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./. Oznacza to, iż udzielane przez nie pożyczki nie mogły korzystać ze zwolnienia od opłaty skarbowej na podstawie tego przepisu.