Zakres ochrony konsumentów wynikający z art. 76 Konstytucji RP należy oceniać z uwzględnieniem zasad i wymagań prawa unijnego, z uwagi na zakres implementowania regulacji unijnych dotyczących prawa konsumenckiego do krajowego porządku prawnego.
1. Akcesoryjność roszczeń o odsetki nie oznacza automatycznego rozciągania na nie ograniczeń dotyczących cesji roszczenia głównego. Właściwość roszczenia głównego nie determinuje bezwzględnie właściwości roszczenia odsetkowego, a roszczenie o odsetki, mimo swojego akcesoryjnego charakteru, może posiadać samodzielność, umożliwiającą jego odrębne rozporządzenie. 2. Niedopuszczalność cesji roszczenia
Nie można podzielić poglądu, że samo naruszenie dóbr osobistych jest zawsze krzywdą, bez względu na to, czy naruszenie to rodzi konsekwencje w postaci bólu, stresu lub innego rodzaju negatywnych skutków dla pokrzywdzonego. Podkreślenia wymaga jednak, że charakter naruszonego dobra i stan, w jakim znajduje się pokrzywdzony, powinny być zawsze brane pod uwagę przy wymiarze zadośćuczynienia. Jest tak
Dopuszczalne jest zaciągnięcie zobowiązania kredytowego w walucie obcej z równoczesnym zastrzeżeniem, że wypłata i spłata kredytu będzie dokonywana w walucie krajowej. Klauzula taka jest dopuszczalna w sytuacji, kiedy zastrzeżenie, o którym mowa wyżej dotyczy wyłącznie sposobu wykonania zobowiązania, a zatem nie powoduje zmiany waluty wierzytelności. Umowa kredytu indeksowanego, przewidująca spread
Art. 358 § 2 k.c. ma charakter ogólny, a nie dyspozytywny, co wyklucza jego zastosowanie w przypadku klauzul waloryzacyjnych, dla których waluta obca pełni jedynie funkcję miernika świadczenia, które jest spełniane w walucie polskiej. W przypadku kredytów indeksowanych, kwota kredytu jest wyrażona w walucie polskiej, a waluta obca stanowi jedynie miernik wartości spełnianego w walucie polskiej świadczenia
"Niedopuszczalne jest podważanie skuteczności rozstrzygnięć, które nie spełniają następczo wymagań formalnych wynikających z ustalenia (dekodowania) określonej treści normy prawnoprocesowej, a które w chwili wydania w świetle powszechnie stosowanej praktyki odpowiadały przyjmowanym wymaganiom, uznanym za wynikające z treści przepisów prawa procesowego.
Zgodnie z interpretacją przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, prekluzja wynikająca z art. 843 § 3 k.p.c. dotyczy jedynie postępowania wywołanego konkretnym pozwem i nie rozciąga się na inne, w tym kolejne postępowania o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego. W konsekwencji, zarzut potrącenia, który nie został skutecznie zgłoszony w jednym postępowaniu, nie wyklucza możliwości złożenia tego
W sprawie nie tylko nie istniały przeszkody do zbadania abuzywności postanowień umowy kredytu, ale w świetle przepisów Dyrektywy 93/13 Sąd Okręgowy był do tego zobowiązany. Zaniechawszy tego badania, Sąd Okręgowy naruszył zasadę ochrony konsumentów wynikającą z art. 76 Konstytucji RP nie zapewniając konsumentowi ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi w sposób, jaki wymagany jest w świetle
1. Art. 328 § 2 k.p.c. nie wymaga od sądu odwoławczego zamieszczania we własnym uzasadnieniu wszystkich elementów uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji. Wystarczające jest zawarcie tych elementów, które są niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy w kontekście treści apelacji i zakresu rozpoznania. Ponadto, sąd drugiej instancji nie ma obowiązku przeprowadzania dowodów ponownie, lecz musi przeanalizować
Domniemanie z art. 3 ust. 1 u.k.w.h. można obalić w każdym postępowaniu, w tym w postępowaniu o zapłatę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, nawet jeśli w toku postępowania o uzgodnienie treści księgi wieczystej pojawiły się zarzuty podważające wiarygodność ksiąg wieczystych. Sąd w sprawie o zasądzenie wierzytelności musi bowiem dokonać prawidłowego zastosowania prawa materialnego, w tym ustalić
1. jeśli dłużnik ważnie złoży przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, co następuje przy spełnieniu przesłanek wskazanych w ustawie i przy zgodności przedmiotu świadczenia z treścią zobowiązania, to nie może być uwzględnione powództwo o zasądzenie od tego dłużnika kwoty odpowiadającej sumie pieniężnej złożonej do depozytu. 2. W przypadku scentralizowanych konsorcjów wykonawczych, gdzie funkcja lidera
Publikacje prasowe, które ujawniają dane osobowe osoby, przeciwko której toczy się postępowanie sądowe, naruszają art. 13 ust. 2 Prawa prasowego, nawet jeśli są związane z zarzutami stawianymi tej osobie i służą interesowi publicznemu. Decydującym kryterium dla oceny naruszenia jest możliwość identyfikacji osoby przez przeciętnego reprezentanta określonego środowiska, a nie przez przeciętnego czytelnika
Uznać należy, że niedopuszczalne byłoby zastępowanie przez Sąd wyeliminowanego abuzywnego postanowienia umowy innym mechanizmem wyliczenia kwoty raty kapitałowo-odsetkowej. Żaden bowiem przepis prawa nie daje podstaw do zastąpienia klauzuli abuzywnej innym postanowieniem. Uzupełnienie luk po wyeliminowaniu takiej klauzuli stanowiłoby również zbyt daleko idącą modyfikację umowy w interesie przedsiębiorcy
Materiał prasowy, który nie ma związku z mieniem państwowym i stosunkami cywilnoprawnymi, ale dotyczy wykonywania funkcji władczych przez państwo i procesu legislacyjnego, nie podlega wymogom sprostowania określonym w ustawie prasowej. Skarb Państwa, reprezentowany przez Ministra Sprawiedliwości, nie ma przymiotu zainteresowanego w takiej sprawie.
Niedopuszczalne jest uzupełnianie umowy przez sąd krajowy poprzez zmianę nieuczciwego warunku na podstawie prawa krajowego oraz utrzymanie części nieuczciwego warunku, jeśli prowadziłoby to do zmiany treści umowy.
1. Złożenie oświadczenia o potrąceniu, nawet w przypadku wierzytelności opiewającej na znaczną kwotę, w zasadzie nie prowadzi do istotnej zmiany majątkowej, skoro jego konsekwencją jest równowartościowe umorzenie wierzytelności i zobowiązania, co oznacza, że nie dochodzi do uszczuplenia majątku. 2. Wierzytelność regresowa przysługująca inwestorowi, który w ramach odpowiedzialności solidarnej zaspokoił
Z art. 90 ust. 1 i 2b u.s.o. w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. wynika norma kreująca pomiędzy Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego, właściwymi do wypłaty dotacji, a osobami prowadzącymi szkoły lub placówki niepubliczne, uprawnionymi do żądania dotacji, stosunek prawny odpowiadający cechom zobowiązania w rozumieniu art. 353 § 1 k.c. Ustawodawca określił bowiem wyraźnie, w jakiej
W kontekście umów zawartych w wyniku przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zasada swobody umów, wyrażona w art. 3531 k.c., nie wyłącza możliwości zastrzeżenia przez zamawiającego uprawnienia do kształtowania okresu świadczenia usług, jednakże takie zastrzeżenie musi być wyraźnie i jednoznacznie zaakceptowane przez drugą stronę i nie może powodować istotnej nierówności pozycji
Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytowych zawieranych z konsumentami, które nie zostały indywidualnie uzgodnione i które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, mogą być uznane za niedozwolone. W konsekwencji, takie postanowienia umowne są nieważne, co prowadzi do konieczności przeprowadzenia analizy, czy umowa może nadal
Więź rodzinna niewątpliwie jest bowiem wartością, której naruszenie może – w określonych okolicznościach – skutkować przyznaniem zadośćuczynienia za krzywdę.
Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Postanowienia określające główne świadczenia stron podlegają bowiem kontroli z punktu widzenia abuzywności tylko wówczas, gdy są niejednoznaczne (art
1. Przy interpretacji umowy kredytowej istotne jest nie tylko dosłowne brzmienie umowy, ale także zamiar i cel, jakie strony miały na względzie podczas jej zawierania, zgodnie z art. 65 § 2 Kodeksu Cywilnego. 2. Oceniając, czy klauzule w umowie konsumenckiej są abuzywne, sąd powinien uwzględniać stan faktyczny i prawny na chwilę zawarcia umowy, a nie późniejsze zachowania stron, zgodnie z art. 3851
Zgodnie z treścią art. 379 pkt 3 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi, jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona. Wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że dla powstania nieważności postępowania z uwagi na powagę rzeczy osądzonej konieczne jest istnienie uprzedniego prawomocnego orzeczenia
Powołanie się na art. 382 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, jeżeli sąd drugiej instancji bezpodstawnie pominął część zebranego w sprawie materiału, orzekając wyłącznie na podstawie materiału zgromadzonego przed sądem pierwszej instancji albo oparł swe merytoryczne orzeczenie na własnym materiale, z pominięciem wyników postępowania dowodowego przeprowadzonego przez sąd