W procesie oceny zgodności decyzji organów Związku Pszczelarzy dotyczących wykluczenia członków oraz kwestii członkostwa i statusu honorowego z przepisami statutu i ogólnymi zasadami prawa, niezbędne jest dokładne ustalenie faktów oraz pełne rozważenie wszystkich zarzutów i wniosków apelacji, co stanowi warunek konieczny dla prawidłowości i sprawiedliwości postępowania sądowego.

Jeżeli wydano prawomocne orzeczenie sądowe na podstawie niekonstytucyjnego aktu normatywnego, to jedynie w procedurze z art. 4011 k.p.c. może nastąpić uchylenie tego orzeczenia. Jeżeli nie zażądano wznowienia postępowania, nie można skutku właściwego temu postępowaniu osiągnąć za pomocą innych instrumentów procesowych czy materialnoprawnych.

Naturalnie w myśl art. 376 k.p.c. rozprawa przed sądem drugiej instancji odbywa się bez względu na niestawiennictwo jednej lub obu stron, jednak regulacja zawarta w powołanym przepisie nie może być rozpatrywana w oderwaniu od art. 214 § 1 k.p.c.

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Decyzja organu rentowego zapada na skutek wniosku złożonego przez ubezpieczonego, w którym zawarte jest jego żądanie. Rodzaj i zakres tego żądania nie zawsze wynika wprost ze sformułowań zawartych we formularzu wniosku. Czasem można go wyinterpretować dopiero po rozważeniu całokształtu okoliczności, w jakich został złożony. Prawidłowe odkodowanie treści wniosku ubezpieczonego pozwala na ocenę, czy

Praca w szczególnych warunkach to sfera ustaleń stanu faktycznego i jej ocena (prawna kwalifikacja) należy do sądu a nie do biegłego.

Pojęcie „wiadomości specjalne” z art. 278 § 1 k.p.c. nie obejmuje wiedzy dotyczącej treści obowiązującego prawa i reguł jego tłumaczenia. Nie jest bowiem rolą biegłego rozstrzyganie zagadnień prawnych, a jedynie naświetlenie wyjaśnianych okoliczności z punktu widzenia wiadomości specjalnych, przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy.

Zasadniczą przyczyną prób transponowania konstrukcji nadużycia prawa podmiotowego (art. 5 Kodeksu cywilnego) na grunt powództw dotyczących praw stanu był brak unormowania nadużycia uprawnień procesowych w kodeksie postępowania cywilnego Przyczyna ta w obecnym stanie prawnym zdezaktualizowała się wobec uregulowania w kodeksie postępowania cywilnego nakazu dokonywania czynności procesowych zgodnie z

Sąd ma prawo do dokonywania zmian redakcyjnych i gramatycznych w tekście sprostowania nadesłanego przez wnioskodawcę, pod warunkiem że zmiany te nie wpływają na merytoryczną treść sprostowania i służą jedynie uściśleniu jego formy oraz zapobieganiu nieporozumieniom co do autorstwa, a informacja o materiale, którego dotyczy sprostowanie, może być zawarta w zapowiedzi sprostowania, spełniając tym samym

Klauzula umowna, zastrzegająca karę umowną w wysokości pięćdziesięciokrotności ceny sprzedaży praw do akcji, ma bez wątpienia charakter abuzywny w kontekście jednoznacznego brzmienia art. 3853 pkt 17 k.c. Przepis ten stanowi bowiem, że w razie wątpliwości należy domniemywać, iż postanowienie nakładające na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej

Jeżeli w okresie dwóch miesięcy przed zgłoszeniem wniosku o ogłoszenie upadłości upadły zaciągnął zobowiązanie prowadzące do wcześniejszej spłaty długu wobec wierzyciela, który dokonując tej czynności wiedział o istnieniu podstaw do ogłoszenia upadłości, a następnie upadły spłacił uprzednio niewymagalny dług, to bezskuteczność względna obejmuje zarówno zapłatę długu, jak i poprzedzające ją zobowiązanie

W przypadku umowy kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, nieskuteczność wypowiedzenia umowy kredytu z powodu niezachowania procedury wypowiedzenia oraz konieczność oceny abuzywności klauzul umownych dotyczących przeliczania walut mają kluczowe znaczenie dla oceny wymagalności roszczenia oraz ważności samej umowy.

Klauzula umowna, zastrzegająca karę umowną w wysokości trzydziestokrotności ceny sprzedaży praw do akcji, ma bez wątpienia charakter abuzywny w kontekście jednoznacznego brzmienia art. 3853 pkt 17 k.c. Przepis ten stanowi bowiem, że w razie wątpliwości należy domniemywać, iż postanowienie nakładające na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej

Sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę w każdym stanie sprawy nieważność czynności prawnej (art. 58 § 1 k.c.), jednak tylko na podstawie materiału zgromadzonego zgodnie z regułami wskazanymi w art. 47912 § 1 i art. 381 k.p.c. Jeżeli zatem materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu przeprowadzonym zgodnie z przepisami nie pozwala na wyciągniecie wniosku, że oświadczenie woli składające się na czynność prawną

Moc wiążąca orzeczenia odnosi się tylko do treści jego sentencji, a nie uzasadnienia . Nie mają zatem mocy wiążącej ani poglądy prawne wyrażone w uzasadnieniu orzeczenia, ani motywy i ustalenia faktyczne zawarte w uzasadnieniu. Przedmiotem prawomocności materialnej jest bowiem ostateczny rezultat rozstrzygnięcia, a nie przesłanki, które do niego doprowadziły. Sąd przy wydawaniu wyroku nie jest związany

Art. 379 pkt 2 k.p.c. nakazuje bowiem uznać za nieważne postępowanie, w którym występował nienależycie umocowany pełnomocnik, bez względu na sposób jego działania i konsekwencje wynikające z tego faktu dla strony, a zatem bez względu na to, czy skutkiem udziału rzekomego pełnomocnika było pozbawienie strony możności obrony jej praw, czy działania tej osoby okazały się tak skuteczną obroną, że doprowadziły

Brak korelacji pomiędzy wskazanym w skardze kasacyjnej zakresem zaskarżenia, treścią wniosków skargi kasacyjnej i treścią zarzutów należy traktować jako niespełnienie przez skargę kasacyjną jej warunków konstrukcyjnych, o których mowa w art. 3984 § 1 k.p.c., co uzasadnia odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 3986 § 2 i 3 k.p.c., bez możliwości sanowania tego braku. Biorąc pod uwagę treść powołanego

Nie jest uzasadnione twierdzenia, że wspólne zamieszkiwanie i wychowywanie dzieci uniemożliwia a priori ustalenie podległości pracowniczej przez konkubenta.

Narusza zasady określone w art. 321 § 1 k.p.c. oraz w art. 83 ust. 2 ustawy systemowej w związku z art. 4779 § 1 k.p.c. zmiana zaskarżonej decyzji ZUS dotyczącej podlegania ubezpieczeniom społecznym przez ustalenie podstawy wymiaru składek za miesiąc znacznie poprzedzający okres wymieniony w decyzji organu rentowego – zwłaszcza, gdy nie ma ono bezpośredniego wpływu ani na podleganie ubezpieczeniom

Skuteczną ochronę praw konsumentów w postępowaniu nakazowym z weksla zapewnia dokonana z urzędu przez sąd orzekający w sprawie kontrola umowy konsumenckiej w zakresie tego, czy weksel stanowi zabezpieczenie wierzytelności powstałej na podstawie tej umowy oraz czy umowa ta zawiera klauzule abuzywne. W konsekwencji konieczne jest stosowanie przepisów kodeksu postępowania cywilnego, z uwzględnieniem z

Dzierżawcy, który na podstawie art. 4 ust. 7 art. 4 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r. Nr 233, poz. 1382) złożył oświadczenie o skorzystaniu z uprawnienia do zakupu dzierżawionej nieruchomości rolnej Skarbu Państwa z zastosowaniem prawa pierwszeństwa przewidzianego w art.

Praktyka wydawania nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi, wyłącznie na podstawie weksla przedstawionego przez powoda, z pominięciem kontroli umowy będącej źródłem stosunku podstawowego będzie prowadzić do powstania mechanizmu obejścia Dyrektywy 93/13 i stanowić będzie strukturalne zagrożenie zbiorowych interesów konsumentów.

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu