Uchwała wspólnoty wyrażająca zgodę na zmianę sposobu użytkowania lokalu w budynku jest niewystarczająca do oceny, że inwestor legitymuje się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Artykuł 39 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ nie stanowi podstawy prawnej do wydania decyzji regulującej przyszłe stosunki pomiędzy zarządcą drogi i posiadaczem urządzenia zlokalizowanego za zezwoleniem zarządcy drogi w pasie drogowym, niezwiązanego z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu.

Agencja celna jako przedstawiciel osoby w świetle art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ uprawniona jest do składania wniosku o wznowienie postępowania od decyzji wydanej przez organ celny w pierwszej instancji.

Przewidywanie zwiększenia zakresu pomocy finansowej maksymalnie o 25 procent dla właścicieli obiektów będących zabytkami w stosunku do zakresu pomocy udzielanej właścicielom obiektów nie będących zabytkami nie uzasadnia oparcia treści zaskarżonej uchwały na przepisie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/. Oznacza preferencję obiektów zabytkowych

1. Żądana przez wnioskodawcę informacja publiczna w świetle art. 7, art. 8, art. 10 i art. 11 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/ przez organ I instancji udzielona być może nie decyzją administracyjną, lecz w drodze czynności materialno-technicznej. 2. Decyzja organu I instancji odmawiająca udzielenia żądanej przez wnioskodawcę informacji publicznej

Opłata manipulacyjna dodatkowa, pobrana na podstawie art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, nie jest należnością celną przywozową w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 8 tej ustawy, a w związku z tym nie stanowi długu celnego w przywozie, określonego w jej art. 3 par. 1 pkt 2, i nie ma do niej zastosowania art. 244 pkt 5 cytowanej ustawy.

Odszkodowanie otrzymane „na podstawie przepisów prawa cywilnego”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, może mieć swe źródło w czynie niedozwolonym art. 415 k.c. lub w niewykonaniu albo nienależytym wykonaniu zobowiązania (art. 471 i nast. k.c.). Pakt Gwarancji Pracowniczych nie jest źródłem prawa cywilnego lecz prawa pracy.

Odmowa udzielenia zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób na skutek uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej uwzględniającej to żądanie, mogłaby nastąpić tylko wtedy, gdy podmiot ubiegający się o zezwolenie nie spełniałby wymogów wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141

1. Organ nadzoru budowlanego wydając decyzję nakazującą współwłaścicielom nieruchomości wyłączenie z użytkowania lokalu mieszkalnego po stwierdzeniu potrzeby opróżnienia całości lub części budynku przeznaczonego na pobyt ludzi ze względu na groźbę zawalenia, nie ma obowiązku sprawdzenia czy osoba, której decyzja dotyczy, dysponuje lokalem zamiennym. Wydanie tej decyzji nie jest uzależnione od zapewnienia

Wniesienie czynszu inicjalnego wynikało z umowy leasingu operacyjnego zawartego przez podatnika w listopadzie 1999 r. z Funduszem Leasingowym. Skoro zatem czasokres umowy wynosił 30 miesięcy, to przychód Spółki nie został osiągnięty już w roku zawarcia umowy, w którym wniesiono czynsz inicjalny, lecz był rozłożony przez cały czas trwania umowy, w którym spółka użytkowała samochód. W tej sytuacji czynsz

1. Art. 267 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ pozwala na obciążenie strony kosztami postępowania /art. 265 par. 1 i par. 2 tejże ustawy/ jedynie w przypadku kumulatywnego spełnienia przesłanek określonych w tym przepisie. 2. W postanowieniu o obciążeniu strony kosztami na podstawie art. 267 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie wystarczy

Wydanie zaświadczenia o spełnieniu wymagań samodzielności lokalu mieszkalnego /art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ może nastąpić po dopuszczeniu do użytkowania budynku, w którym lokal ten jest usytuowany.

Z chwilą ustania spółki cywilnej stroną postępowania stają się solidarnie wspólnicy byłej spółki cywilnej i do nich winna być kierowana - zgodnie z art. 211 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - decyzja określająca zakres obowiązku podatkowego. Sentencja takiej decyzji może zawierać zarówno określenie wysokości zaległości podatkowej ciążącej na spółce

Zawarcie pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a członkiem jej zarządu będącym zarazem udziałowcem spółki umowy o pracę z naruszeniem art. 203 Kh, daje podstawę do uznania, że członek zarządu spółki nie jest pracownikiem i skutkuje wyłączeniem wypłaconego wynagrodzenia z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od

Przepis art. 277 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ reguluje zasady i tryb pobierania opłat, odnosząc je odpowiednio do należności celnych przywozowych i wywozowych. Skoro przepis ten zawarty jest w Dziale II Tytułu IX Kodeksu celnego, to odnosi się on do wszystkich opłat zawartych w tym dziale, a więc do opłat wynikających z art. 276 par. 2 Kodeksu

Art. 69 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ nie utożsamia daty przyjęcia zgłoszenia do procedury tranzytu z datą przyjęcia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, w sytuacji kiedy daty powyższe są różne.

Skoro decyzja I instancji skierowana została, chociażby wadliwie, do osób fizycznych - byłych wspólników, to na skutek tego uzyskują oni status strony i mają one prawo do zaskarżenia tej decyzji.

W świetle unormowania art. 66 pkt 1 w zw. z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie stanu technicznego budynku może być nałożony na jego właściciela, a zagadnienie, kto ponosi winę za zaistniały stan rzeczy jest w tym postępowaniu obojętne.

Wobec braku możliwości "pokrycia" całości kwot wynikających z długu celnego z zabezpieczenia żaden przepis ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ nie ogranicza w sposób obligatoryjny możliwości organu celnego do podjęcia działań zmierzających do zapłaty tego długu przez osobę zobowiązaną, wręcz odwrotnie, art. 65 par. 6 Kodeksu celnego obliguje organ celny do

1. Agencja celna jako przedstawiciel osoby w świetle art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, uprawniona do dokonywania przed organami celnymi wszelkich czynności przewidzianych w przepisach ustawy, w tym do składania odwołań od decyzji wydawanych w pierwszej instancji przez te organy, jest uprawniona również do odbioru decyzji wydawanych przez organy

Organ celny wydający nową decyzję po wznowieniu postępowania powinien stosować przepisy prawa materialnego i przepisy postępowania obowiązujące w dniu orzekania. Odstąpienie od tej zasady możliwe jest tylko na podstawie wyraźnego upoważnienia zawartego w odpowiednim akcie prawnym, stanowiącym źródło prawa powszechnie obowiązującego.

Sam brak zgody na budowę stacji telefonii komórkowej nie może być podstawą kwestionowania legalności czyli zgodności z prawem udzielonego pozwolenia, na budowę. Właściciel sąsiadującej nieruchomości nie może, nie wyrażając zgody na jej realizację, skutecznie przesądzić o negatywnym rozstrzygnięciu właściwego organu.

Otrzymanie decyzji wydanej przez niegraniczny organ celny o dopuszczeniu towaru do wywozu za granicę nie oznacza, że w dniu jej otrzymania podatnik uzyskał dokument potwierdzający wywóz towaru poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający tego podatnika do stosowania stawki podatku "0" procent w rozumieniu art. 18 ust. 4 ustawy dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz