Dokonując przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności /Dz.U. 1999 nr 65 poz. 746/ organy administracji nie mogą przy tym dokonywać żadnej innej zmiany tego prawa. W szczególności nie mogą zmienić wielkości udziału, który przysługiwał w prawie

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. Odsetki przysługują stronie tylko za okres zwłoki w sprawach, w których cło zwrócono po upływie 14-dniowego terminu określonego w art. 79 ust. 2.

1. Ustawa ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza zatem generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. 2. Przepisy Prawa celnego nie odsyłają bowiem do oprocentowania nadpłat w zobowiązaniach podatkowych, lecz do zasad pobierania odsetek

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ani ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie wskazują, jaka osoba może dokonać skutecznego złożenia deklaracji podatkowej w imieniu spółki prawa handlowego. Wobec czego należy odwołać się do przepisów rozporządzenia Prezydenta

Wystąpienie ścisłego związku pomiędzy powstaniem zaległości podatkowej a ujemnymi dla podatnika - wierzyciela skutkami ugody bankowej, zawartej w trybie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 18 poz. 82 ze zm./, mieści się w pojęciu wypadków gospodarczo lub społecznie uzasadnionych w rozumieniu art. 31 ust. 1 ustawy

Ryzyko poniesienia szkody w wyniku kradzieży ponosi importer. Wyrównanie zaś szkody pozostaje już domeną prawa cywilnego i może nastąpić bądź w drodze świadczenia z ubezpieczenia majątkowego, bądź w drodze dochodzonych roszczeń odszkodowawczych od sprawcy kradzieży lub osoby odpowiedzialnej za zaistnienie warunków, w jakich kradzież nastąpiła.

W ustaleniu wartości celnej towaru nie należy upatrywać czynności materialno-technicznej w rozumieniu takim, jak przyjmuje się to w orzecznictwie administracyjnym i nauce prawa administracyjnego. Z art. 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wywieść należy, że jest to ustalenie faktyczne, niezbędne do rozstrzygnięcia o wymiarze cła. Różni się ono od

O wartości celnej towaru decydują rzeczywiście poniesione koszty jednostkowego transportu tego, a nie innego towaru, przez określonego przewoźnika i w określonym czasie. Do kosztów transportu towarów, o których mowa zalicza się wszelkie koszty poniesione przez importera związane z przemieszczeniem towaru do granicy państwa lub portu polskiego. Do kosztów transportu wchodzą więc nie tylko koszty związane

Nie można było uznać za dokument warunkujący zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wypisu z rejestru handlowego. Dla uzyskania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących przedmiot aportu jest natomiast niezbędne przedłożenie w postępowaniu celnym odpisu uchwały podjętej przez zgromadzenie wspólników spółki

Przepis art. 113 Kpa wyklucza prostowanie w tym trybie błędów i omyłek istotnych, których dopuszczono się w stosowaniu prawa, a więc co do ustalenia stanu faktycznego i jego kwalifikacji prawnej oraz ustalenia konsekwencji prawnych zastosowania określonej normy prawnej. Błąd pisarski i rachunkowy oraz oczywista omyłka mogą mieć wymiar wyłącznie techniczny, nie stanowiącej kategorii uchybień podlegających

Koniecznym warunkiem do zwolnienia od cła w trybie art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest to, aby sprowadzony towar był wkładem niepieniężnym wyłącznie podmiotu zagranicznego, nie zaś wkładem wspólnym takiego podmiotu i podmiotu krajowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /

Termin przewidziany w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942 ze zm./ jest terminem prawa materialnego; termin ten nie może być przywracalny w trybie i na warunkach określonych w przepisach art. art. 58 i art. 59 Kpa.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 1995 r. SA/Kr 2869/94 /Prokuratura i Prawo 1997 nr 5 poz. 48/, do kosztów transportu towarów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, zalicza się wszelkie koszty poniesione przez importera, związane z przemieszczeniem towaru do granicy państwa. Do kosztów

Przed właściwymi rozważaniami prowadzącymi do takiej oceny krytyce należy poddać art. 14 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, który z naruszeniem konstytucyjnej roli samorządu terytorialnego w wykonywaniu zadań publicznych, a także z naruszeniem podstawowych zasad z ratyfikowanej przez Polskę Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego sporządzonej

Rozstrzygnięcia Światowej Organizacji Celnej /poprzednia nazwa Rady Współpracy Celnej w Brukseli/, podjęte na podstawie art. III lit. "d" Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r. /Dz.U. 1978 nr 11 poz. 43/, mają dla polskich organów celnych charakter wykładni wiążącej.

Przy założeniu racjonalnego działania ustawodawcy, użycie w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. w podatku od towaru i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ słowa "użytkownik" w rozumieniu prawa cywilnego pozbawione byłoby jakiejkolwiek logiki, choćby z tego względu, że użytkowanie jest prawem niezbywalnym /art. 254 Kc/. Pozostaje więc przyjąć, że słowa tego użył

Zgodnie z art. 7 Kpa., organy administracji stojąc na straży praworządności winny podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Organ celny przy ustalaniu wartości celnej towaru nie jest bezwzględnie związany treścią składanych dokumentów ani deklarowaną wartością /wyroki NSA z dnia 18 listopada 1993 r. V SA 1394/93 - Monitor Podatkowy 1994 nr 5 i z dnia 30 września

Nie ma przeszkód do wpisania obojga małżonków do dowodu rejestracyjnego w sytuacji, gdy wykażą, że pojazd stanowi przedmiot objęty ustawową majątkową wspólnością małżeńską.

Brak podstaw zakwalifikowania licencji na korzystanie z programu komputerowego do kategorii towarów, zatem udzielenie licencji pozostaje poza zakresem przedmiotowym ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Sprzedaż oprogramowania jako towaru klasyfikowanego zgodnie z SWW jest umową inną niż udzielenie licencji.

Jeżeli w decyzji stwierdzającej nabycie użytkowania wieczystego gruntu z mocy prawa nie określono warunków użytkowania wieczystego, przeznaczenie tego gruntu określa się stosownie do treści prawa użytkowania wieczystego wyznaczonej w granicach wskazanych w art. 233 Kc. Przesłanką rozwiązania użytkowania wieczystego powstałego z mocy prawa na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy

Zainstalowanie innego systemu ogrzewania w budynku stanowiącym współwłasność jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd, w związku z czym wymagana jest zgoda wszystkich współwłaścicieli na dokonanie takiej zmiany.

W razie stwierdzenia, że wymiar cła jest wadliwy, organ odwoławczy zobowiązany jest do dokonania niezbędnej korekty polegającej na obniżeniu cła, co jest możliwe po uprzednim uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości lub w części.

Organ administracji właściwy do rozstrzygnięcia sprawy przyznania dodatku mieszkaniowego na podstawie art. 39 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ nie jest uprawniony do rozstrzygania sporu między wynajmującym a najemcą o istnienie bądź skuteczne rozwiązanie umowy najmu. Spór taki, zgodnie z art. 2 par.

Autorskie prawo majątkowe do programów komputerowych to wyłącznie prawo do kopiowania, dystrybucji i modyfikacji programów. Umowami licencyjnymi dla celów podatkowych są tylko umowy, które czasowo zezwalają na jeden z trzech wymienionych wyżej rodzajów postępowania. Odmienną umową jest umowa sprzedaży egzemplarza; twórca wykorzystując przysługujące mu prawa majątkowe może dokonać sprzedaży programu