1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

1. Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego, umowy zawarte przez związek rewizyjny na sporządzenie protokołu z działalności spółdzielni mieszkaniowej stanowiły umowy o dzieło, a nie umowy o świadczenie usług. Kluczowe było tu uznanie, że istotą umów było osiągnięcie konkretnego rezultatu (przeprowadzenie lustracji i sporządzenie protokołów), a nie same czynności prowadzące do tego rezultatu. 2. W kontekście

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Działalność organu władzy publicznej, która nie jest prowadzona w celu osiągnięcia stałego dochodu i opiera się na pokryciu kosztów realizacji projektu głównie z dofinansowania oraz częściowej odpłatności od beneficjentów, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Podstawą opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) jest całość kwoty otrzymanej przez podatnika z tytułu realizowanej przez niego dostawy towarów lub świadczenia usług, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, o ile są bezpośrednio związane z ceną tych towarów lub usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73

Dla wymierzenia kary administracyjnej istotne jest stwierdzenie naruszenia prawa i istnienia podmiotu, który tego naruszenia się dopuszcza, a podstawą rozstrzygania są przepisy obowiązujące w chwili popełnienia tego deliktu, chyba że w chwili wymierzania kary funkcjonowałyby przepisy względniejsze.

Formalne sprawdzenie kontrahenta bez weryfikacji faktycznego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej oraz rzeczywistego realizowania dostaw, nie jest wystarczające do uzasadnienia prawa do odliczenia podatku VAT, zwłaszcza w sytuacji istnienia przesłanek wskazujących na fikcyjność transakcji.

Bieg nieprzerwanego okresu pięciu lat nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego przez uprawnionego uzasadniający stwierdzenie przez Urząd Patentowy RP wygaśnięcia prawa ochronnego na ten znak rozpoczyna się stosownie do art. 169 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej po dniu wydania przez organ decyzji o udzieleniu prawa ochronnego.