Dopiero poczynając od dnia 1 stycznia 2001 r., a więc od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./, w sposób jednoznaczny w art. 4 ust. 2 tego aktu prawnego ustawodawca przesądził, że za przedsiębiorcę należy traktować wspólników spółki cywilnej, a nie samą spółkę. Rozwiązanie to utrzymano w kolejnym akcie prawnym regulującym

Z treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych /Dz.U. nr 62 poz. 718 ze zm./ wynika, że akt wchodzący w życie z dniem jego ogłoszenia obowiązuje z tym dniem w przeciwieństwie do aktów, w stosunku do obowiązywania których wyznaczono vacatio legis. W treści wymienionej ustawy brak regulacji wskazujących na powiązanie faktu ogłoszenia

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości

1. Wykonanie usługi reklamowej nie mogło być sztucznie rozdzielane na usługę reklamową w ścisłym tego słowa znaczeniu, polegającą na zamieszczaniu reklam towarów w gazetce oraz na podlegającą odrębnemu opodatkowaniu czynność nieodpłatnego rozprowadzania gazetki. Z gospodarczego punktu widzenia spółka wykonywała jedną usługę reklamową, która podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 z dnia