Uchwała powzięta przez walne zgromadzenie akcjonariuszy zwołane po upływie terminu 6 miesięcy, licząc od zakończenia każdego roku obrotowego, może być uchylona tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że naruszenie terminu z art. 390 § 1 k.h. miało wpływ na jej treść.

Zainstalowanie innego systemu ogrzewania w budynku stanowiącym współwłasność jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd, w związku z czym wymagana jest zgoda wszystkich współwłaścicieli na dokonanie takiej zmiany.

Osoba zagraniczna posiadająca obywatelstwo polskie, zameldowana w Polsce w chwili powrotu do kraju na pobyt stały, odpowiada wymogom par. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia

Przepisy regulujące wady oświadczeń woli (błąd) nie odnoszą się do adresata oświadczenia. Pracodawca, który błędnie zrozumiał oświadczenie pracownika nie może powoływać się na działanie pod wpływem błędu (art. 84 KC w związku z art. 300 KP). Oświadczenie woli pracownika należy tłumaczyć przy zastosowaniu art. 65 § 1 KC w związku z art. 300 KP.

Zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 4 KPC z uwagi na toczące się postępowanie karne nie jest obligatoryjne i zależy od rozważenia wpływu ustaleń postępowania karnego na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej. Podniesienie w kasacji zarzutu naruszenia tego przepisu wymaga ponadto wykazania istotnego wpływu jego naruszenia na wynik sprawy.

Według ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, zaprzestanie prowadzenia działalności rolniczej następuje między innymi w razie wyzbycia się własności gospodarstwa rolnego zarówno w wyniku umowy zawartej w celu wykonania umowy z następcą, jak też umowy darowizny lub umowy dożywocia. Umowa darowizny zawarta w celu zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej, jak każda

Pieniądze, jako środek płatniczy, nie mogą być przedmiotem umowy użyczenia (art. 710 k.c.).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że kosztem faktycznie poniesionym przez skarżącego była jedynie należność za piwo, nie zaś - jak wynika to z faktury eksportera - łączna należność za piwo i opakowanie /butelki/. Okoliczność ta w szczególności nie wynika z kontraktu pomiędzy eksportującą firmą a importerem. Nie wynika z niego również, aby butelki miały być w ogóle zwracane

1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia

Treść art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określającego obowiązek zgłoszenia do odprawy celnej przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą towarów będących przedmiotem tego obrotu, wskazuje na indywidualny charakter tego obowiązku, ograniczonego do ściśle oznaczonej osoby. Z tych to względów skierowanie przedmiotowych decyzji

Eksponowana przez skarżącą okoliczność, że towar z Hongkongu nadany został do Hamburga, a następnie dostarczony do granic państwa polskiego przez podmioty, z którymi Zakłady "E." zawarły umowę z 20 czerwca 1992 r., nie zmienia faktu, że koszty, o których stanowi art. 25 ust. 1 pkt 1 Prawa celnego, stanowiły element wartości transakcyjnej towaru. Umowa z 20 czerwca 1992 r., zawarta pomiędzy Zakładami

Organy celne przyjęły wykładnię pozostawiającą analizowany przepis jako martwą literę prawa, gdyż trudno jest obecnie stwierdzić, że istnieją towary pozbawione wartości handlowej, których nie można by sprzedać w warunkach normalnego obrotu towarowego. Przy tej wykładni przepis ten w ogóle nie mógłby być zastosowany. Wydaje się, że nie taki był cel jego wprowadzenia w życie, tym bardziej że przesłanka

Skoro więc przepis ten nie każde mienie zwalnia od cła, ale tylko takie, które osobie przesiedlającej się za granicą służyło m.in. do użytku zawodowego, to znaczy, że ten warunek musi zawsze zaistnieć. Nie służy do użytku zawodowego samochód, który nie jest zarejestrowany i którym legalnie, czyli zgodnie z panującym w danym kraju porządkiem prawnym, nie wolno się poruszać.

Współwłasnością właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości objęte są tylko te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale. Współwłasność

Sąd podziela pogląd, że karty do gry typu "zdrapka" nie miały charakteru materiałów reklamowych i to zarówno ze względu na niespełnienie roli reklamowej, jak i na niepozbawienie ich wartości handlowej. Co do pierwszego kryterium należy stwierdzić, że zaopatrzenie tych kart w logo "Dziennika Zachodniego" oraz szeregu firm i instytucji nie może być wystarczającym dowodem, że służyły one reklamowaniu

Zaprzestanie prowadzenia działalności przez jednego ze wspólników dwuosobowej spółki cywilnej, który wystąpił ze spółki, i prowadzenie działalności gospodarczej przez jednego z dotychczasowych wspólników w tym samym zakresie, w jakim dotychczas czyniła to spółka, wymaga wpisu do ewidencji gospodarczej. Prawnopodatkowym skutkiem rozwiązania spółki cywilnej wykonującej czynności podlegające opodatkowaniu

1. Jeżeli po wypowiedzeniu zmieniającym, od którego pracownik odwołał się do sądu pracy, pracodawca dokonuje wypowiedzenia definitywnego, to zarówno przy ocenie zasadności tego wypowiedzenia, jak i możliwości przywrócenia do pracy, należy uwzględniać prawomocny wyrok przywracający do pracy na warunkach sprzed wypowiedzenia zmieniającego (art. 365 § 1 KPC). 2. Wyrok sądu pierwszej instancji uznający

Dokonywana w płaszczyźnie art. 417 k.c. ocena prawna odpowiedzialności Skarbu Państwa powinna uwzględniać przeciętny poziom świadczonych usług w powszechnej służbie zdrowia.