Umowa kaucji gwarancyjnej nie jest umową wzajemną i w konsekwencji nie mają do niej zastosowania art. 98 - 99 Prawa upadłościowego naprawczego.

Zakończenie postępowania w rozumieniu art. 5982 § 2 k.p.c. dotyczy jego fazy rozstrzygającej.

Zobowiązania dłużnika alimentacyjnego wobec Zakład Ubezpieczeń Społecznych z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego Zakład realizuje przez przystąpienie do postępowania dotyczącego egzekucji świadczeń alimentacyjnych.

Niedochowanie przez sąd ustanowionych przez ustawę wymagań chroniących prawo do obrony swoich praw przez uczestnika postępowania, który nie zaskarżył orzeczenia uznając, że dostatecznie realizują one jego interes prawny, nie może być wykorzystywane jako podstawa jego zaskarżenia przez innego uczestnika, dla którego orzeczenie to okazało się niekorzystne.

W wypadku współuczestnictwa formalnego kilku pozwanych w sporze o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia każdego z połączonych formalnie powództw przeciwko każdemu z pozwanych. Innymi słowy, o wartości przedmiotu zaskarżenia nie decyduje suma poszczególnych przedmiotów zaskarżenia, ale wartość każdego z nich z osobna.

W sprawie o zwrot świadczenia z ubezpieczenia społecznego podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie powinny stanowić stawki przewidziane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie... dla spraw z zakresu ubezpieczenia społecznego.

Nienależyte wykonanie obowiązków procesowych przez adwokata ustanowionego z urzędu nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania, polegającej na pozbawieniu strony możności działania (art. 401 pkt 2 k.p.c.).

Orzeczenia Sądu Najwyższego - w tym postanowienia w przedmiocie odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania - jako wydane przez najwyższy organ sądowy nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Zażalenie nie przysługuje ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odrzuceniu skargi kasacyjnej - poprzednio kasacji, ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Art. 102 k.p.c. proklamując zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swojego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Przepis ten nie konkretyzuje pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych”, pozostawiając ich kwalifikację

Stosując art. 102 k.p.c. sąd nie może powołać się jedynie na ustawowe sformułowanie o istnieniu szczególnie uzasadnionych wypadków, powinien tę szczególność sytuacji strony zidentyfikować i zindywidualizować, odnosząc ją do różnych konkretnych okoliczności, stanów i zdarzeń strony przegrywającej spór, jeżeli sytuacja ta jest mu znana.

Wyrok wydany w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nie korzysta z rozszerzonej powagi rzeczy osądzonej i nie powoduje skutków erga omnes. Wyrok taki nie może być podstawą wpisu hipotek zwykłych w księdze wieczystej, jeżeli został wydany przeciwko innej osobie (pozwanemu) niż ujawniona w księdze wieczystej jako uprawniona w chwili złożenia i rozpoznania wniosku