Spółka jawna może występować w postępowaniu karnym w charakterze pokrzywdzonego, gdyż stosuje się wobec niej odpowiednio przepisy o osobach prawnych (art. 331§ 1 k.c.).

Sprawa o wypłatę części uzupełniającej emerytury rolniczej jest sprawą prawo majątkowe, w której skarga kasacyjna jest dopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia ustalona na podstawie art. 22 k.p.c. nie jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3982 § 1 zdanie drugie k.p.c.). Wartość tak ustalona nie ulega zwiększeniu o dochodzone wyrównanie świadczenia za okres wsteczny.

W sprawie, w której ubezpieczony zaprzecza podleganiu obowiązkowi ubezpieczeń społecznych w okresach, co do których sprawa została już prawomocnie rozstrzygnięta przez sąd ubezpieczeń społecznych, występuje powaga rzeczy osądzonej (art. 365 i art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Jeżeli w drugiej instancji sprawę strony prowadzi kilku pełnomocników będących radcami prawnymi lub adwokatami, a jeden z nich prowadził sprawę w pierwszej instancji, nie ma podstaw do przyznania stronie zwrotu kosztów w pełnej wysokości stawki minimalnej opłat za czynności adwokackie lub radcowskie tylko dlatego, że pismo procesowe podpisał pełnomocnik ustanowiony dopiero w drugiej instancji.

Dla nabycia przez zasiedzenie służebności przesyłu (art. 292 k.c. w zw. z art. 3054 k.c.) nie jest niezbędne, by widoczne elementy trwałego urządzenia, będącego przedmiotem korzystania przez przedsiębiorcę przesyłowego, znajdowały się na nieruchomości, którą obciążać ma ta służebność.

Wartość przedmiotu zaskarżenia w zażaleniu na postanowienie o kosztach zastępstwa procesowego ustala się na podstawie wysokości tych kosztów, a nie według wartości przedmiotu sporu w sprawie.

Sprawa, w której przedmiotem sporu jest wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych, w której nie ma obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.). W konsekwencji, koszty wynikające

1) uchylił zaskarżone postanowienie w punktach: 2 (drugim) i 3 (trzecim) i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego; 2) oddalił skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

1) uchylił zaskarżone postanowienie w punkcie 1 i zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Z. z dnia 29 grudnia 2009 r. w punkcie I w ten sposób, że stwierdza, iż spadek po Ignacym Z. zmarłym dnia 10 stycznia 1954 r w L., ostatnio stale zamieszkałym w L. na podstawie ustawy nabyli: żona Antonina Zofia Z. z domu H. w 1/4 części i syn Józef Z. w 3/4 częściach; 2) przyznał radcy prawnemu Szymonowi Z. od

1) uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 10 lipca 2009 r. i odrzucił pozew 2) zasądził od powódek solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów procesu za obie instancje.

W sprawach o podział majątku wspólnego, czy o dział spadku, w razie zaskarżenia postanowienia co do istoty sprawy, wartość przedmiotu zaskarżenia wyznacza z reguły nie wartość dzielonego majątku, ale wartość konkretnego interesu (roszczenia, żądania) lub składnika majątkowego, którego środek odwoławczy dotyczy.

Wnioskodawca twierdzi, że stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej jest niezgodny z jej rzeczywistym stanem prawnym, bowiem co najmniej w 9/10 cz. stanowi ona majątek wspólny uczestników. Niezgodność taka nie może być jednak usunięta w postępowaniu o wpis, lecz jedynie drodze odrębnego powództwa (art. 10 ust. 1 u.k.w.h.).

Tylko uwzględnienie apelacji, choćby w części, pozwalałoby Sądowi Apelacyjnemu na zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o ksc, z tym zastrzeżeniem, że wierzytelność o zwrot Skarbowi Państwa opłaty od oddalonej apelacji mogłaby obciążać tylko roszczenie uwzględnione w tej instancji (postępowaniu apelacyjnym).

Odwołanie się tylko do sytuacji życiowej i majątkowej skarżącej, co ogólnie stanowiło przyczynę wcześniejszego zwolnienia od kosztów sądowych, nie stanowi samo przez się o wypadku szczególnie uzasadnionym, uprawniającym sąd do zastosowania art. 102 k.p.c.

Jedną ze spraw nieprocesowych, w których występuje sprzeczność interesów jest sprawa o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, jeżeli właściciel nieruchomości oponuje przeciwko wnioskowi. W razie oddalenia wniosku o zasiedzenie dochodzi do przegrania sprawy przez wnioskodawcę, co uzasadnia obciążenie go kosztami postępowania, zgodnie z art. 520 § 3 k.p.c.

Wpis do księgi wieczystej hipoteki przymusowej zabezpieczającej należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników (art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm. w związku z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1999 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr

1. W postępowaniu o unieważnienie prawomocnego orzeczenia wydanego w postępowaniu cywilnym (art. 64 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym Dz. U. Nr 240, poz. 1052 ze zm.) mają zastosowanie przez analogię przepisy kodeksu postępowania cywilnego o skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz - w zakresie przewidzianym w art. 42412 k.p.c. - o skardze kasacyjnej

Uregulowana w art. 6268 § 2 k.p.c. kognicja Sądu wieczystoksięgowego jest zawężona, bo ograniczona do badania jedynie treści i formy wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treści księgi wieczystej.

Ze względu na wyjątkowość, przesłanka stosowania art. 390 § 1 k.p.c. powinna być wykładana ściśle. Zagadnienie prawne, stanowiące przedmiot pytania sądu drugiej instancji - poza wymaganiem przedstawienia w sposób ogólny i abstrakcyjny tak, by umożliwić Sądowi Najwyższemu udzielenie uniwersalnej odpowiedzi, nie sprowadzającej się do samej subsumcji i rozstrzygnięcia konkretnego sporu - musi budzić poważne

Wnioskodawca, który żąda wydania orzeczenia przewidzianego w art. 373 ust. 1 pkt 1 p.u.n., powinien udowodnić winę zobowiązanego w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości po terminie przewidzianym w tym przepisie.