Doręczenie zastępcze w trybie art. 139 § 1 k.p.c. dotyczy także pierwszego pisma w sprawie.

Zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o wyłączenie sędziego jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu.

Na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie wykładni jego orzeczenia zażalenie nie przysługuje.

Przez istnienie obawy rychłej śmierci [art. 952 k.c.] należy rozumieć poczucie testatora o rychliwym zgonie, oparte na rzeczywistych zdarzeniach, zagrażających bezpośrednio życiu. Sam stan chorobowy nieuchronne prowadzący do śmierci jest niewystarczający do przyjęcia przesłanki rychłej śmierci, jeżeli nie nastąpiło zdarzenie nagłe, które go wywołało.

Rozdzielenie kosztów postępowania w oparciu o zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu, w sytuacji gdy powód doznał określonego uszczerbku na zdrowiu należy uznać za naruszające względy słuszności. Należało zatem odstąpić od zasady wyrażonej w art. 98 k.p.c. i zastosować art. 102 k.p.c.

Na postanowienie sądu drugiej instancji o kosztach sądowych, których strona nie miała obowiązku uiścić, nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.

Przedmiotem sporu w sprawach z odwołania od decyzji organu rentowego dotyczących odmowy prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego i obowiązku zwrotu nienależnie wypłaconych z tego tytułu kwot, nie jest podleganie wnioskodawcy ubezpieczeniom społecznym, jeśli ta ostatnia kwestia była objęta odrębną decyzją zaskarżoną do sądu i prawomocnie rozstrzygnięta. Dopuszczalność skargi kasacyjnej w tych