Wydzielenie przez spółkę jawną w ramach prowadzonego przez tę spółkę przedsiębiorstwa zakładu (oddziału) nie oznacza, że ta część przedsiębiorstwa staje się samodzielnym i odrębnym od spółki przedsiębiorcą, a tym samym odrębnym od spółki podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 6 u.p.d.o.f., z uwagi na odniesienie się w nim do pojęć znanych prawu cywilnemu, odnosi się do zobowiązań prywatnoprawnych.

Firma wykonująca kompleksowe usługi logistyczne, nie może rozliczać VAT na takich zasadach jak firma, która zajmuje się wyłącznie przechowywaniem towarów w magazynie.

W rozpoznawanej sprawie nie mogła znaleźć zastosowania instytucja wznowienia postępowania, nie mogły i nie powinny też być wydawane jakiekolwiek rozstrzygnięcia z powołaniem na przepisy rozdziału 17 działu IV Ordynacji podatkowej zatytułowanego "Wznowienie postępowania", bowiem zastosowanie tych przepisów może mieć miejsce tylko w odniesieniu do sprawy zakończonej decyzją ostateczną, a dopóki decyzja

W przypadku naruszenia prawa materialnego niezbędne jest jednak podanie formy naruszenia (błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie) i przedstawienie argumentacji potwierdzających naruszenie w tej formie, a w przypadku naruszenia przepisów postępowania niezbędne jest wskazanie wpływu, jaki mogło ono mieć na wynik sprawy.

Przyjęte w polskim porządku prawnym rozwiązania umożliwiające działalność biegłych sądowych w ramach statusu podatnika VAT zwolnionego albo podatnika VAT czynnego nie mają charakteru dyskryminującego.

Na podstawie art. 14b § 1 i 3 oraz art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy uprawniony jest do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie w zakresie wynikającego z wniosku o wydanie interpretacji przedmiotu sprawy, który określają: pytanie i stanowisko prawne zainteresowanego

Naczelny Sąd Administracyjny, będąc związany granicami skargi kasacyjnej, nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

1. W świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie zalicza się co do zasady do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych; wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w przypadkach i czasie wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt

Możliwość rektyfikacji decyzji dotyczy wyłącznie błędów i omyłek nieistotnych, nie prowadzących do zmiany treści decyzji. Sprostowaniu podlegają w związku z tym drobne błędy pisarskie, przeoczenia, zły dobór słów. Przedmiotem sprostowania nie mogą być błędne ustalenia faktyczne. Stwierdzenie błędu w decyzji powinno wynikać z zestawienia błędnego słowa czy określenia faktycznego z pozostałym tekstem

Niewłaściwe zastosowania przepisu prawa materialnego polega na tzw. błędzie w subsumcji, co wyraża się tym, iż stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo, że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie "podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej, a wobec tego błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów

Szacowanie podstawy opodatkowania nie należy do kategorii wiadomości specjalnych, lecz należy do właściwości organów podatkowych, chyba że do oszacowania potrzebne są dodatkowo wiadomości specjalne.