Materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowią przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Ustawa ta w rozdziale 4, traktującym o kosztach uzyskania przychodów stanowi w przepisie art. 22 ust. 1, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszystkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów

1. Brak zleceń na prowadzoną działalność, nie może być wystarczającą podstawą do umorzenia zaległości podatkowej, jako że jest to ryzyko, które każdy podatnik winien wkalkulować w prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Nie są to okoliczności wynikłe na skutek nie przewidzianych zdarzeń losowych, mających wpływ na osłabienie zdolności finansowej prowadzonej działalności. 2. Decyzje wydawane

1. Na zasadzie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w związku z art. 207 Kc i z uwzględnieniem art. 26 ust. 4 tej ustawy podatnik będący współwłaścicielem budynku mieszkalnego może dokonywać odliczeń od dochodu wydatków na remont i modernizację budynku maksymalnie do wysokości kosztów odpowiadających wielkości

1. Przepis par. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 stycznia 1995 r. nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ opłaty administracyjnej od wydania decyzji o warunkach

Wierzytelność pieniężna jest prawem majątkowym, a regułą jest, że od umów sprzedaży lub zamiany prawa majątkowego pobiera się opłatę skarbową, w tym również od umów przenoszących odpłatnie własność wierzytelności /art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Nie stanowi podstawy do odliczenia od dochodu kwot wydatkowanych na remont fakt dokonania remontu przez inną osobę lub jednostkę niż podatnik, przed uzyskaniem przez niego tytułu prawnego do lokalu oraz przed faktycznym jego zasiedleniem, nawet jeżeli koszty tego remontu zwrócił jednostce remont wykonującej, stosownie do warunków zawartej umowy wstępnej, poprzedzającej umowę kształtującą tytuł prany

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ pozwala na odliczenie od dochodu kwot wydatkowanych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe, m.in. na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie tytułu prawnego. Odliczeniu od dochodu podlegają tylko te wydatki, które

W wypadku, gdy organ podatkowy w decyzji ostatecznej określi wysokość przychodów i kosztów uzyskania oraz wielkość dochodu podatnika, będącego małżonkiem, to ustalony w ten sposób dochód podlega sumowaniu z dochodem małżonka podatnika w celu wspólnego opodatkowania małżonków na warunkach przewidzianych w art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U.

Skoro podstawę obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi dochód osoby małoletniej, to wydatki poniesione przez nią na budowę domu podlegają odliczeniu od tego dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

W przypadku usług dzierżawy /najmu/ pomieszczeń użytkowych istnieje możliwość refakturowania usług towarzyszących /dostawy energii, wody, usługi telekomunikacyjne/ opodatkowanych niższą stawką, wyłącznie w przypadku spełnienia łącznie dwóch warunków: zastrzeżenia w umowie dzierżawy odrębnego rozliczenia ponoszonych kosztów eksploatacyjnych oraz faktycznego nie doliczania żadnej marży /własnego zysku

1. Przepisy art. 8 ust. 2 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ skonstruowane zostały na zasadzie uznania administracyjnego, co oznacza, że nawet bezsporne zaistnienie przesłanek faktycznych wynikających z tych przepisów nie zobowiązuje organu podatkowego do wydania decyzji przyznającej podatnikowi omawiane ulgi podatkowe.

Przesłanki dla podjęcia decyzji o rozłożeniu należności na raty powinny być zbliżone jak przy orzekaniu w trybie art. 8 i art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./: trudna sytuacja materialna, zagrożenie egzystencji podatnika lub zdolności gospodarczej jego firmy. Przy wykazaniu warunków do uzyskania ulgi w postaci ratalnego spłacania

1. Brak doświadczenia oraz zły stan zdrowia skarżącej nie mają znaczenia w ustaleniu rzetelności księgi. 2. Jeżeli materiał dowodowy sprawy nie pozwala na zakwestionowanie twierdzenia strony, że działalność prowadziła w konkretnym lokalu i ponosiła z tego tytułu wydatki, nie sposób wyłączyć tych wydatków z grupy kosztów uzyskania przychodu. Nie ma tu znaczenia tytuł prawny, pod jakim skarżąca lokal

1. Skarżąca Spółka sprzedawała palety odbiorcy duńskiemu na warunkach istotnie rażąco odbiegających od warunków stosowanych w transakcjach krajowych. Jeżeli bowiem cena palet sprzedawanych firmie duńskiej była 15-krotnie niższa od ceny stosowanej w kraju, to wytłumaczeniem tej różnicy nie może być jedynie chęć zdyscyplinowania odbiorców krajowych do zwracania palet. Stąd też zaistniały podstawy do

1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może stanowić podstawy do zastosowania przewidzianej w nim sankcji w przypadku każdego błędu podatnika. Stosowanie sankcji jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania, względnie

W rozstrzygnięciu organu podatkowego wydanego w trybie art. 175 Kpa powinna mieścić się kontrola prawidłowości pobrania przez płatnika podatku w zakresie zarówno istnienia obowiązku podatkowego jak i prawidłowości wyliczenia podatku.

W świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie można uznać za "wypadek gospodarczo lub społecznie uzasadniony" okoliczności, że strona skarżąca jest jednostką budżetową.

Skoro dewizy będące zapłatą za towar wyprodukowany przez podatnika zostały przekazane na rachunek bankowy komisanta, zaś na rachunek bankowy podatnika komisant przekazał należność w złotych, to nie został spełniony warunek do zastosowania stawki podatku O procentowej /par. 39a ust. 1 pkt 1 lit. "b" rozporządzenia ministra finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług - Dz.U.

Skoro oprocentowanie udziału członkowskiego nie stanowi przychodu ze spółdzielczego stosunku pracy, brak było podstaw do zastosowania do przedmiotowej kwoty oprocentowania - zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie przewidują możliwości występowania przez płatnika o odroczenie lub rozłożenie na raty wpłaty podatku pobranego od podatnika.

Z samego faktu istnienia związku gospodarczego między podatnikami nie wynika domniemanie przerzucenia między nimi dochodów /art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./.

Dla dokonania wyceny nieruchomości dla potrzeb obliczenia opłaty skarbowej nie mają znaczenia te zaszłości, które zaistniały po zawarciu czynności; istotny jest taki skład i wymiar rzeczy, jaki istniał w dniu dokonania czynności. Jeżeli zatem nabywcy z jakichkolwiek względów rozebrali część nabytych budynków, to nie mogą domagać się ograniczenia wartości nieruchomości o wartość rozebranych obiektów

W przypadku gdy postępowanie podatkowe zostało wszczęte przed urzędem skarbowym i postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej jest prowadzone z inicjatywy urzędu skarbowego, wynik kontroli nie stanowi zagadnienia wstępnego.

Istotą uregulowań rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ jest możliwość uzyskania zwolnienia od uiszczenia podatków obrotowego i dochodowego wymierzonych przez organ podatkowy. Zwolnienie zatem nie