Należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara) to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz możliwość przewidywania określonych zdarzeń, że uczestniczy w działaniach prowadzących do wyłudzenia nienależnego zwrotu podatku. Aby działać w "złej wierze" podatnik nie musi mieć świadomości, że swoim działaniem (zaniechaniem) narusza prawo. W

1. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko wtedy, gdy faktura odzwierciedla rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Wykorzystanie faktur wystawionych przez podmiot nie prowadzący realnej działalności gospodarczej, tylko symulujący ją poprzez wystawianie faktur, jest niezgodne z prawem i nie może stanowić podstawy do odliczenia podatku. 2. Organy podatkowe mają prawo do zakwestionowania

Zasada pewności prawa, ochrony praw nabytych i ochrony uzasadnionych oczekiwań podatnika powinna być respektowana nie tylko podczas tworzenia, ale również stosowania prawa. Zmiana przepisów podatkowych nie powinna pogarszać sytuacji podatników, którzy złożyli wnioski o zwrot podatku przed wejściem w życie tych przepisów.

1. W sprzedaży wysyłkowej wartość sprzedaży nie powinna być uwzględniana w limicie kwotowym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, jeśli sprzedawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w państwie członkowskim UE, do którego wysyła towary. 2. Zasada zaufania do organów państwa może zostać naruszona, gdy organ podatkowy zmienia swoje stanowisko w zasadniczych kwestiach, takich jak przystąpienie

Wpłacona nienależnie, a więc wbrew przepisom ustawy bądź aktu stosowania prawa kwota tytułem subwencji wyrównawczej stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 i nast. Ordynacji podatkowej.

W postępowaniu interpretacyjnym, organ podatkowy jest związany zakresem pytania sformułowanego przez wnioskodawcę w relacji do podanego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację indywidualną może poruszać się jedynie w ramach tego pytania i stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, które zakreślają przedmiot postępowania interpretacyjnego. Wyczerpująco przedstawiony

Brak jest podstaw do przerzucania przez organ interpretacyjny na podatnika – wbrew woli podatnika – ciężaru dokonania oceny prawnej stanowiska podatnika na tle przedstawionego przez niego w sposób wyczerpujący stanu faktycznego w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji.

Zwrot części wkładu przez wspólnika spółki jawnej nie powoduje przysporzenia majątkowego i nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wniesienie wkładu i jego zwrot są neutralne podatkowo, a faktyczne przepływy pieniężne między spółką a wspólnikami nie powinny prowadzić do podwójnego opodatkowania.

Podatnik ma obowiązek przedstawienia wiarygodnych dowodów dokumentujących poniesienie wydatków, aby te mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 updof. Rezygnacja z przedstawienia takich dowodów skutkuje utratą prawa do zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

1. W postępowaniu podatkowym, podmiot staje się stroną na mocy przepisów prawa materialnego ustanawiających prawa i obowiązki, a nie w wyniku uznania za stronę przez organ podatkowy. 2. Brak formalny w postaci niezałączenia pełnomocnictwa przez pełnomocnika nie pozbawia podmiotu statusu strony w postępowaniu.

Skarb Państwa powinien mieć ponad połowę głosów na walnym zgromadzeniu wspólników, aby spółka musiała pobierać 70-proc. podatek od odszkodowania za zakaz konkurencji wypłacanego zwolnionemu menedżerowi.