1. Sieć telekomunikacyjna stanowi budowlę i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, z uwzględnieniem każdego z jej elementów. Jeżeli zatem kable są położone w kanalizacji kablowej, wówczas oba te elementy tworzą jedną całość techniczno-użytkową, a tym samym stanowią jedną budowlę. Sama kanalizacja kablowa, bez wypełnienia jej kablami, nie mogłaby bowiem służyć celowi świadczenia usług telekomunikacyjnych

Faktury nieodzwierciedlające rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych nie posiadają cech dowodu księgowego, a co za tym idzie - nie stanowią podstawy zapisów w księgach podatkowych.

Nie można uznać, że stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z powodu przedawnienia zobowiązania podatkowego - niezależnie od prezentowanych w orzecznictwie poglądów co do skutków wygaśnięcia decyzji - pozbawia podatnika prawa do oprocentowania nadpłaty za cały okres od jej powstania.

Przeznaczenie zysków z najmu na cele statutowe nie da zwolnienia dla dochodu wydatkowanego na zakup nieruchomości. Gdyby przyjąć odmienną koncepcję, stowarzyszenia w ogóle nie musiałyby płacić podatku dochodowego, a nie taka była intencja ustawodawcy.

1. Sieć telekomunikacyjna jest budowlą na gruncie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jeżeli kable są położone w kanalizacji kablowej, wówczas obie tworzą całość techniczno-użytkową, a tym samym stanowią jedną budowlę. Ta złożona z kanalizacji kablowej i kabli wraz z urządzeniami i instalacjami jedna budowla stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.s.m. wynika, że osoba, której przysługuje lokatorskie prawo do lokalu, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu musi spłacić przypadającą na jej lokal część kosztów budowy - w tym wkład mieszkaniowy, który stanowi udział w kosztach budowy lokalu. Wobec tego, biorąc pod uwagę treść art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f., poniesione przez podatnika wydatki na nabycie lokatorskiego prawa

Instytucja przywrócenia terminu znajduje zastosowanie w wyjątkowych, nadzwyczajnych sytuacjach. Przywrócenie terminu nie jest zatem możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Strona postępowania podatkowego powinna bowiem należycie dbać o swoje interesy, co podlega ocenie przez pryzmat obiektywnego miernika staranności. Podstawą do przywrócenia terminu może być tylko taka okoliczność

1. Niezgłoszenie upadłości na skutek subiektywnej oceny, że właściwym czasem do zgłoszenia takiego wniosku był inny okres, niż ten który wynikał ze sprawozdań finansowych, nie może być zaaprobowane jako zachowanie osoby starannej w dbaniu o swoje interesy. Dalsze pogarszanie sytuacji wierzycieli spowodowane niezgłoszeniem wniosku o upadłość spółki i rozporządzanie majątkiem spółki bez uwzględnienia