W ustawie o VAT w odmienny sposób uregulowano sytuację utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania VAT i rezygnacji z tego prawa przez podatnika. W przypadku utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania z uwagi na przekroczenie przez podatnika kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział bowiem mechanizm, który powoduje automatyczną, tj. niezależną od woli i działań podatnika
Na zawiadomienie strony przez organ podatkowy o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie, o którym mowa w art. 140 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie służy bezpośrednio skarga do sądu administracyjnego.
Na zawiadomienie strony przez organ podatkowy o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie, o którym mowa w art. 140 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie służy bezpośrednio skarga do sądu administracyjnego.
Treść faktury winna odpowiadać rzeczywistym zdarzeniom gospodarczym. Faktura może zatem stanowić podstawę do odliczenia podatku z niej wynikającego, gdy rzeczywistym powodem jej wystawienia były czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, faktycznie dokonane między wskazanymi w tej fakturze sprzedawcą i nabywcą. Jeżeli bowiem faktura nie potwierdza rzeczywistej transakcji między wskazanymi
W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.
Na zawiadomienie strony przez organ podatkowy o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie, o którym mowa w art. 140 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie służy bezpośrednio skarga do sądu administracyjnego.
Art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności przez jej wystawcę, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku. Przyznanie bowiem prawa do odliczenia podatku w takim przypadku oznaczałoby, że prawo do odliczenia przysługuje
Nie ma podstaw do uznania, by pierwsza część art. 19 ust. 13 pkt 2 u.p.t.u., w zakresie w jakim wskazuje się w nim moment powstania obowiązku podatkowego na moment otrzymania całości lub części zapłaty, uznana została za niezgodną z uregulowaniami zawartymi w art. 66 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE.
Sam fakt nieotrzymywania wynagrodzenia od spółki przez członków jej zarządu nie oznacza jeszcze uzyskania nieodpłatnego świadczenia. Rozstrzygnięcie kwestii, czy w danym wypadku podatnik uzyskuje nieodpłatne świadczenie, wymaga zawsze szczegółowej analizy stanu faktycznego przez organy podatkowe.