Opodatkowanie czynności bądź stanów wymienionych w art. 2 ustawy VAT 1993 r. ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy ich przedmiot stanowią towary lub usługi w rozumieniu art. 4 pkt 1 i 2 lub art. 54 ust. 1 ust. 1 tej ustawy. Katalog wskazany w art. 2 ma charakter zamknięty, stąd nie podlegają opodatkowaniu inne czynności lub stany - niewymienione w tym przepisie, które w swej konstrukcji prawnej bądź faktycznej

Podatnik nie ma prawa do subiektywnego określania kryteriów, na podstawie których rozlicza podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i zwolnioną. Metodę rozliczenia takiego podatku określają przepisy o podatku od towarów i usług.

Ewentualna niewłaściwa ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego nie stanowi naruszenia prawa materialnego i jako taka nie może stanowić podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

Prawidłową decyzję podatkową można bowiem wydać jedynie wówczas, gdy organ podatkowy rozporządza całokształtem niezbędnych danych zawierających informacje, które pozostają w zgodzie ze stanem faktycznym, a więc odpowiadają prawdzie. Dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego niezbędne są wszelkie informacje mające znaczenie w sprawie, które organ podatkowy powinien zgromadzić przed wydaniem decyzji

Przepis art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nakłada obowiązek na organ podatkowy prowadzenia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z o.o. wobec wszystkich osób mogących ponosić taką odpowiedzialność.

Art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a i b u.p.t.u. nieprawidłowo implementuje do krajowego porządku prawnego przepisy Dyrektywy 112. Ustalenie dotyczące 30 dnia od dnia wykonania usługi (w braku płatności), bez względu na to czy i kiedy została wystawiona faktura - wykracza poza ramy stworzone przez Dyrektywę.

Podstawa opodatkowania ustalona w drodze oszacowania nigdy nie będzie podstawą rzeczywistą. Zadaniem organów, dokonujących szacunku, jest ustalenie danych niezbędnych z punktu widzenia prawa podatkowego w wartościach maksymalnie zbliżonych do rzeczywistych. W konsekwencji należy stwierdzić, że organy podatkowe, aby sprostać temu zadaniu muszą wykorzystać wszystkie dostępne i możliwe do wykorzystania

Przepis art. 144 Ordynacji podatkowej nie dopuszcza możliwości równoczesnego doręczania tego samego pisma za pośrednictwem różnych podmiotów wymienionych w tym przepisie. Skoro zatem organ podatkowy zdecydował się na doręczanie przez pocztę, to nie było możliwości sięgania równocześnie po inny podmiot, np. pracowników.

Jeżeli podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie zgłosił zamiaru prowadzenia ksiąg, nie ma obowiązku ich prowadzenia i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów. Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f., nie ma więc w takim wypadku żadnego znaczenia, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku

Zaniechanie przez organ administracji podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się - na zasadzie art. 188 Ordynacji podatkowej - na ważne dla niej okoliczności, stanowi uchybienie przepisom postępowania podatkowego, oznaczające wadliwość decyzji.

Możliwość uchylenia się członka zarządu spółki od wynikającej z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej od odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe przez wykazanie, że we właściwym czasie wszczęto postępowania zapobiegające upadłości postępowanie układowe dotyczy wyłącznie tych zaległości, które powstały przed zatwierdzeniem układu. Wystąpienie zatem przesłanki egzoneracyjnej, co do zaległości podatkowych

O każdym przypadku niezakończenia kontroli w terminie wskazanym w upoważnieniu, kontrolujący obowiązany jest zawiadomić kontrolowanego, podając przyczyny przedłużenia terminu zakończenia kontroli i wskazując nowy termin jej zakończenia. Dokumenty dotyczące czynności kontrolnych dokonanych po upływie tego terminu nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym, chyba że został wskazany nowy termin zakończenia

Opłata leasingowa jest opłatą za udostępnienie przedmiotu leasingu ( a więc czynnością jednorazową i mającą miejsce w ściśle określonym czasie) oraz ewentualnie za używanie tego przedmiotu w pierwszym okresie. Opłata wstępna jest, co do zasady, kalkulowana w nieco wyższej wysokości od pozostałych rat leasingowych. Jednakże nie zmienia to faktu, iż jest to opłata dotycząca czynności jednorazowej, a

Faktura nie ma waloru dokumentu urzędowego, z którym Ordynacja podatkowa wiąże określone domniemanie. Stanowi ona dowód podlegający w myśl art. 191 Ordynacji podatkowej ocenie i weryfikacji jak każdy inny dowód. Organy podatkowe miały zatem pełne prawo do przeprowadzenia innych dowodów celem podważenia wiarygodności zakwestionowanych faktur.

Ustawodawca w art. 122 O.p. obliguje organy podatkowe do podjęcia "wszelkich niezbędnych działań", a nie wszelkich działań. Kłóciłoby się z tą zasadą, jak również zasadą ekonomi postępowania, prowadzenie działań tylko dla pozoru, ze świadomością, że działania te nie przyniosą żadnych efektów, a jedynie zwiększą wysokość ponoszonych kosztów postępowania, jak i kosztów postępowania egzekucyjnego.

Ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w polskim systemie prawa przed 1 maja 2004 r. mogły być zachowane po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki ponoszone przez inny podmiot oraz wydatki, które nie zostały prawidłowo udokumentowane przez podatnika.

Do zwolnienia z podatku darowizny między członkami najbliższej rodziny nie jest konieczne, aby pieniądze zostały przelane na konto obdarowanego.

W świetle art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT z 1993 r. w związku z § 50 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245, ze zm.) podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług

Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art.17 ustawy o ryczałcie nie wynika z deklaracji podatkowej, ale z decyzji organu, nie może więc podlegać korekcie przez podatnika.

Podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest obrót, również w sytuacji, gdy zapłata za wykonaną usługę nie została zaewidencjonowana bądź też w ogóle nie nastąpiła.