Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, to naruszenie oczywiste, łatwo dostrzegalne, wyraźne, niewątpliwe. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu. Istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie, a zatem już na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że

W sytuacji kwestionowania transakcji dostawy towarów jedynie pod względem podmiotowym (podmiotu wystawiającego faktury jako dostawcy towarów), a niepodważania faktu otrzymania towarów wskazanych na fakturze przez odbiorcę faktury, organ podatkowy – o ile nie udowodni w sposób jednoznaczny umyślności działania podatnika w popełnieniu oszustwa podatkowego (jego wiedzy w tym zakresie) – jest zobligowany

W postępowaniu dotyczącym przeniesienia odpowiedzialności na osobę trzecią organ podatkowy ma nie tylko obowiązek ustalenia, czy spełnione zostały przesłanki do orzeczenia o odpowiedzialności osoby trzeciej określone w poszczególnych przepisach regulujących tę odpowiedzialność (np. członka zarządu sp. z o.o.), lecz również obowiązek ustalenia, czy zaistniała podstawa do prowadzenia takiego postępowania

Sprzedaż wierzytelności oraz sprzedaż nieruchomości stanowią odrębne czynności cywilnoprawne i nie mogą być traktowane jako jedno zdarzenie ekonomiczne w kontekście opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wyłączenie przewidziane w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ma zastosowania do sprzedaży nieruchomości, nawet jeśli część transakcji podlega opodatkowaniu

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponoszą odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, obejmującą również odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego, nawet jeżeli postanowienie o wszczęciu postępowania podatkowego nie zawiera szczegółowego opisu tych zobowiązań.

Zmiana wykładni przepisów prawa dotyczących skuteczności zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia nie jest ani nowym dowodem lub też nową okolicznością faktyczną, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

Przesłanka egzoneracyjna z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej odnosi się wyłącznie do zgłoszenia wniosku, a nie do skutku takiego wniosku, jakim jest ogłoszenie upadłości. Dłużnik ma jedynie obowiązek dokonania oceny, czy wykonuje swoje wymagalne zobowiązania, natomiast oceny, czy faktycznie zaistniały przesłanki do ogłoszenia upadłości władny jest dokonać wyłącznie sąd właściwy w sprawach