Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu na podstawie art. 33a § 1 O.p. powoduje bezprzedmiotowość postępowania odwoławczego dotyczącego tej decyzji i konieczność zastosowania art. 233 § 1 pkt 3 O.p. Za takim stanowiskiem przemawia przede wszystkim okoliczność, że w sytuacji, gdy nie ma już przedmiotu zaskarżenia, gdyż decyzja o zabezpieczeniu wygasła z mocy prawa ze względu na treść art. 33a § 1 pkt 2

1. Dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed którym nie toczy się żadne postępowanie z udziałem pełnomocnika strony.

1. Dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed którym nie toczy się żadne postępowanie z udziałem pełnomocnika strony.

W świetle art. 108 § 2 pkt 2 lit. a) O.p. Warunkiem wszczęcia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, jest między innymi doręczenie decyzji określającej podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego. Organ podatkowy wszczynając takie postępowanie, jest zatem zobowiązany do ustalenia, czy decyzja wymiarowa została podatnikowi doręczona.

Przewidując w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT możliwość przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku, ustawodawca nie skonkretyzował jego przesłanek. Użył jedynie określenia "zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania", co jest kategorią otwartą, która wymaga oceny na gruncie konkretnego stanu faktycznego. Mamy tu zatem do czynienia z decyzją uznaniową, a organ, któremu to uznanie zostało przyznane