Orzeczenia
Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.
Prawo podatnika do zaliczenia danego wydatku jako kosztu, nie wynika z samego faktu posiadania faktury, w szczególności fikcyjnej czy podrobionej, lecz z faktu nabycia towaru bądź usługi, czyli bezspornego poniesienia wydatku.
Zarzut naruszenia przepisu art. 191 Ordynacji podatkowej nie może sprowadzać się do gołosłownego twierdzenia o przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów. Strona skarżąca powinna wykazać, na czym polegało przekroczenie tych granic. Należało więc określić na czym polegał błąd w rozumowaniu organów podatkowych, czy też wykazywać sprzeczność rozumowania z zasadami doświadczenia życiowego, bądź też wskazywać
W art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wskazano, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, niebędącą nim faktycznie, a więc niebędącą świadczeniem należnym Skarbowi Państwa.
Zdarzeniem, z którym jest związana utrata ulgi, stosownie do unormowania przepisu art. 7 ust. 14 pkt 1 ustawy zmieniającej z 9 listopada 2000 r., w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z 12 listopada 2003 r., jest zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności.
Do końca 2008 roku nie było podstaw do skutecznego złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Wprawdzie co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym powinien podlegać dochód, a więc przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania, lecz ustawodawca w wypadku opodatkowania przychodów utożsamia przychód z dochodem, co wynika z zestawienia treści powołanego wyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jej art. 30 ust. 1 pkt 7.
W przypadku, gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku.
Sąd Administracyjny, mając na uwadze sposób sformułowania art. 181 Ordynacji podatkowej w związku z generalną zasadą dowodową przyjętą w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, za nieprawidłowe uznaje stanowisko, że złożone w toku kontroli podatkowej zeznania świadka nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym i że dowód taki musi być ponowiony.
Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z 1993 r. należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności, która rodziłaby u wystawcy obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku, nawet gdy pozostaje on w dobrej wierze, że wszedł w posiadanie towaru wykazanego na fakturze na podstawie
Obrót towarem bądź wykonanie usługi udokumentowane fakturą jest zdarzeniem gospodarczym o skutkach podatkowych. Natomiast nie jest nim dostarczanie, czy wymiana samych dokumentów.
Organ restrukturyzacyjny, uzyskując informacje o zatajeniu przez przedsiębiorcę jego fatalnej aktualnej sytuacji finansowo-ekonomicznej zobowiązany był umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne.
Nie można liczyć terminu do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty od zdarzenia, które tej nadpłaty ostatecznie nie ukształtowało.
Organ prawidłowo przyjął, iż umowa pomiędzy Skarżącą a podmiotem obecnie realizującym budowę lokalu mieszkalnego jest umową nową, która na gruncie przepisów ustawy o VAT z 2004 r. winna być traktowana jako dostawa, której przedmiotem jest lokal i w przypadku której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, przy czym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi
Zasady ustalania podstaw opodatkowania przychodów ze źródła w postaci przychodów z działalności gospodarczej oraz przychodów ze źródeł nie ujawnionych lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach są zasadniczo odmienne i nie pozostają ze sobą w bezpośrednim związku. Tę odmienność oraz odrębność opodatkowania przychodów określonych w art. 20 ust. 3 ustawy podatkowej podkreśla i ta okoliczność
Wybór metody oszacowania należy do organów podatkowych i sąd nie jest uprawniony do jej kwestionowania, o ile nie był to wybór dowolny, sprzeczny z zasadami logiki, doświadczenia życiowego.
W przypadku spółki przejmowanej wydatki poniesione przez nią w związku z procesem połączenia nie mają na celu uzyskania przychodów lecz zakończenie jej bytu prawnego, a zatem nie mogą zostać uznane za koszty uzyskane przychodów.
Prawo wieczystego użytkowania jest środkiem trwałym w rozumieniu Ordynacji podatkowej.
Nieodpłatne przekazanie towarów należących do majątku przedsiębiorstwa na cele związane z jego prowadzeniem, w tym również przeniesienie części majątku w razie podziału przez wydzielenie, nie podlega opodatkowaniu VAT.