Strona sama pozbawiła się prawa do obrony poprzez niezastosowanie się do wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Takie działanie strony eliminuje możliwość zastosowania art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

W świetle art. 60 w zw. z art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, za skuteczne uznać należy wycofanie przez pełnomocnika Spółki skargi kasacyjnej w części dotyczącej zarzutów naruszenia materialnego prawa podatkowego; w takiej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny rozpatruje skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

Postawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 13 pkt 8, art. 14 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez uznanie za przychód określonych kwot nie może odnosić się do podatku od towarów i usług, gdyż pojęcie przychodu jest istotne dla ustalenia podstawy

Organ rozstrzygający na podstawie art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ winien wziąć pod uwagę, ustalić i rozważyć również sytuację podatnika powstałą na skutek odmowy umorzenia części zaległości podatkowej i w wyniku postępowania dowodowego przy czynnym współudziale strony, jeżeli decyduje się na rozłożenie całości zaległości na

1. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w 2001 r. zachował moc w niniejszej sprawie, a wcześniej stanowił on, iż podstawę do obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot, wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego

Z treści przepisu art. 179 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie wynika, aby odpowiedź na skargę kasacyjną musiała być sporządzona przez podmiot określony w przepisie art. 175 tej ustawy.

1. Gdy autor skargi kasacyjnej zarzuca zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony zarzut. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego

1. Gdy autor skargi kasacyjnej zarzuca zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony zarzut. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego

Przewidziany w art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zastępczy sposób doręczenia może być wykorzystany wyłącznie w razie niemożności bezpośredniego doręczenia pisma adresatowi w mieszkaniu lub miejscu pracy, ani pośredniego doręczenia przez domownika, sąsiada lub dozorcę.

1. Brak szczegółowego odniesienia się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny do wszystkich zarzutów zawartych w skardze, czy skoncentrowanie się tylko na kwestiach, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia, a pominięcie wątków, które mają charakter uboczny i na rozstrzygnięcie nie rzutują, nie stanowi uchybień, które miałyby istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie musi, aczkolwiek jest to pożądane z uwagi

Skoro Minister Finansów upoważnienie zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zrealizował po wejściu już w życie Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., co stwierdził sąd pierwszej instancji, to sąd ten był upoważniony z mocy przepisu art. 178 ust. 1 Konstytucji RP do odmowy zastosowania przepisu par. 18 ust. 1 pkt

W skardze kasacyjnej w rozpoznawanej sprawie nie postawiono zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, który stanowi, że Sąd uwzględniając skargę na decyzję, uchyla zaskarżoną decyzję, jeżeli stwierdzi, że przy jej wydawaniu naruszono przepisy

Wojewódzki Sąd Administracyjny nie może naruszyć prawa materialnego stanowiącego o prawach i obowiązkach strony, bowiem nie posiada uprawnień do bezpośredniego orzekania w tym zakresie.

1. Obowiązek orzekania przez Sąd na podstawie akt sprawy, po zamknięciu rozprawy mógłby zostać naruszony np. gdyby Sąd oceniając legalność brał także pod uwagę inne okoliczności niż wyprowadzone z akt sprawy, w szczególności, te które wystąpiły po ostatecznym zakończeniu postępowania podatkowego albo gdyby wyrokował przed zamknięciem rozprawy, co uniemożliwiłoby stronom przedstawienie swojego stanowiska

Przez "otrzymanie towaru", o którym mowa w art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy rozumieć pewien stan faktyczny, polegający na tym, że podatnik faktycznie dysponuje towarem choć nie musi go wykorzystywać do celów gospodarczych. Nie chodzi tu więc wyłącznie o przeniesienie posiadania w znaczeniu cywilistycznym

Od obowiązku wyznaczenia stronie 7-dniowego terminu nie zwalnia organu II instancji okoliczność, że przedmiotem postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym były jedynie dowody przedstawione przez podatnika bądź w ogóle tych dowodów nie przedstawiono.