1. 1. Organy podatkowe nie są władne kwestionować obowiązywania przepisów w stosunku do już ukształtowanych i wymagalnych zobowiązań podatkowych. Niekonstytucyjność przepisów i odmowa ich stosowania przez sądy nie powoduje, że zostały one anulowane z mocą wsteczną i utraciły swoją moc obowiązującą. Tylko bowiem w takiej sytuacji uprawnione byłoby twierdzenie, że podatek uiszczony przez podatnika został

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, gdyż przepis ten odnosi się do postępowania administracyjnego.

Podstawa skargi kasacyjnej wymieniona w art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odnosi się do naruszenia przepisów postępowania sądowego, a nie administracyjnego. Podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania należy więc w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie

Na umotywowany wniosek zwrot podatku bez ograniczenia wysokości przysługuje nie tylko podatnikowi prowadzącemu działalność, o jakiej mowa w tym przepisie, ale również podatnikowi prowadzącemu działalność innego rodzaju, która charakteryzuje się tym, iż na wielkość przychodów (obrotów z niej uzyskiwanych), a tym samym wielkość powstałego podatku należnego, wpływa sezonowość produkcji rolnej, w tym również

Zważywszy, że art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest przepisem prawa procesowego, a nie przepisem prawa materialnego, nie może on stanowić podstawy skargi kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Zarzut naruszenia przepisów

Granice orzekania wyznaczone są w rozumieniu przepisu art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ tylko i wyłącznie granicami sprawy rozpatrywanej przez Sąd, czyli ogółem elementów stosunku administracyjno-prawnego będącego przedmiotem zaskarżonej decyzji.

Ocena sądu, że organy podatkowe miały prawo dokonać ustaleń faktycznych na podstawie przede wszystkim świadectwa homologacji samochodu /uznając, że właśnie to świadectwo - a nie dowód rejestracyjny - ma przesądzające znaczenie dla uznania samochodu za osobowy/ nie świadczy o błędnej wykładni przepisu prawa materialnego - art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług

Organy podatkowe w świetle zebranego materiału dowodowego miały prawo rozstrzygające znaczenie przypisać świadectwu homologacji, że mimo innego wpisu w dowodzie rejestracyjnym zakupiony samochód był samochodem osobowym.

Nie stanowi podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ zarzut naruszenia przez sąd administracyjny art. 122 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ poprzez niewłaściwe wyjaśnienie okoliczności faktycznych związanych z kwestionowanymi

Podstawą skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ jest naruszenie przez Sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego w sposób, który mógłby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W jej ramach skarżący musi bezwzględnie powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym uchybił

1. Zarzuty kasacyjne mogą dotyczyć uchybień procesowych powstałych w toku postępowania sądowoadministracyjnego i odnosić się do przepisów normujących to postępowanie. Tymczasem w skardze kasacyjnej zarzuca się naruszenie przez Sąd przepisów Ordynacji podatkowej, które wprost nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym. 2. Ponadto, nowe brzmienie przepisów art. 21 § 3, art. 53 i art. 96 Ordynacji podatkowej

1. Z góry powzięty zamiar stron braku woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych podmiotów, w tym organów podatkowych, w błąd co do dokonania określonej czynności prawnej może być powodowany w szczególności chęcią obejścia ustawy podatkowej, na przykład poprzez ukształtowanie danej transakcji w sposób umożliwiający wyzyskanie mechanizmów rządzących podatkiem od towarów