Brak odniesienia się przez sąd administracyjny w uzasadnieniu wyroku do podniesionego zarzutu naruszenia przez organy podatkowe zasady trwałości decyzji administracyjnej wyrażonej w art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, sprawia, że uzasadnienie wyroku nie zawiera istotnych ustaleń oraz stanowiska Sądu co do podnoszonych zarzutów, a tym samym

Skarga kasacyjna nie jest środkiem odwoławczym, służącym do ponownego dokonywania oceny zgodności z prawem aktów wydanych w postępowaniu administracyjnym. Stanowi ona sformalizowany środek odwoławczy skierowany przeciwko orzeczeniu sądu administracyjnego. Dlatego podnoszone w niej zarzuty muszą dotyczyć tego orzeczenia, a takich prawidłowo sformułowanych zarzutów w rozpatrywanej sprawie nie postawiono

Brak wskazania przepisu np. Ordynacji podatkowej, którego naruszenia przez organy podatkowe Sąd I instancji niesłusznie nie stwierdził, uniemożliwia NSA odniesienie się do tego zarzutu, gdyż Sąd ten nie ma prawa dokonywać wykładni zarzutów skargi kasacyjnej, które powinny być sprecyzowanie jasno i jednoznacznie. Art. 324 § 1 Ordynacji podatkowej obejmuje obowiązek stosowania zarówno przepisów procesowych

Jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca to takie, któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki zrealizowane także w ramach nieważnej umowy o pracę. Nienależność świadczenia nie oznacza, że spełnia ono równocześnie przesłankę jednostronności świadczenia.

1. Art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowił, że Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Dokonanie

1. Art. 145 § 1 pkt 1 lit.c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowił,że Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Dokonanie czyności

Niewykazanie, iż sędzia brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organie podatkowym, a jedynie przypuszczenie, że sytuacja taka miała miejsce nie wystarcza do zastosowania art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

1. Określenie "nie będących pracownikami" użyte w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1999 r. należy odnosić zarówno do przesłanki "udziałowców", jak i przesłanki "członków spółdzielni". 2. Jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt

Z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ wprost ze sformułowania: "w odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe", wynika, że przepis art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz

1. Niedopełnienie przez pełnomocnika wnoszącego skargę obowiązku dołączenia pełnomocnictwa stanowi podstawę do wezwania pełnomocnika do uzupełnienia braku formalnego skargi przez dołączenie pełnomocnictwa, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to powinno być skierowane do osoby określającej siebie jako pełnomocnika strony skarżącej. 2. Przewidziany w przepisie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia

Zgodnie z par. 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 roku w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ odpisów amortyzacyjnych należało dokonać od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w równych ratach co miesiąc. Zasada ta obejmuje w szczególności podatników

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wydatki na nabycie gruntu i budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z mieszkaniami na wynajem należy rozliczać proporcjonalnie do udziału we współwłasności budynku.

Dopłaty do kapitału muszą wnieść wszyscy wspólnicy odpowiednio do swoich udziałów.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/ organ podatkowy zasięga opinii więcej niż jednego biegłego, jeśli potrzebne są informacje dotyczące różnych rzeczy.

Prawidłowe jest oparcie podstawy kasacyjnej o art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, jeżeli zarzut naruszenia tego przepisu jest powiązany ze wskazanymi enumeratywnie w podstawie kasacyjnej przepisami postępowania podatkowego, przy czym powiązanie to wynika zarówno z treści podstawy, jak

Przepisy prawa podatkowego nie obligują organów podatkowych do zamieszczania w uzasadnieniu decyzji innych szczególnych elementów poza wskazanymi w art. 210 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Dla skutecznego wyłączenia zysku od podziału między wspólników spółki nie jest wystarczające ogólne umowne upoważnienie zgromadzenia wspólników do rozporządzania zyskiem. Konieczne jest natomiast wyraźne przekazanie takiej kompetencji i wskazanie w treści umowy spółki, że wyłączenie zysku może nastąpić każdorazowo w drodze uchwały zgromadzenia wspólników.

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, gdyż przepis ten odnosi się do postępowania administracyjnego.

1. 1. Organy podatkowe nie są władne kwestionować obowiązywania przepisów w stosunku do już ukształtowanych i wymagalnych zobowiązań podatkowych. Niekonstytucyjność przepisów i odmowa ich stosowania przez sądy nie powoduje, że zostały one anulowane z mocą wsteczną i utraciły swoją moc obowiązującą. Tylko bowiem w takiej sytuacji uprawnione byłoby twierdzenie, że podatek uiszczony przez podatnika został