Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli terminy płatności zobowiązań upływają w czasie jego funkcjonowania w zarządzie, a egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, chyba że wykaże on przesłanki zwalniające z tej odpowiedzialności, takie jak złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie. Teza od Redakcji

Przepis art. 122 Ordynacji podatkowej oznacza obowiązek współdziałania podatnika z organami podatkowymi w gromadzeniu dowodów – nie zwalnia on strony od współudziału w realizacji tego obowiązku. Sam organ nie zawsze będzie mógł obiektywnie wyjaśnić wszystkie okoliczności. Organy podatkowe nie mogą być też obarczane obowiązkiem poszukiwania dowodów w nieograniczonym zakresie i podważających ich własne

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może uniknąć odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki poprzez niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości, nawet gdy spółka ma tylko jednego wierzyciela. Przesłanka egzoneracyjna z art. 116 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej odnosi się wyłącznie do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a nie do jego skuteczności.

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, pełniący swoje funkcje w czasie powstania zaległości podatkowych, odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem za te zaległości podatkowe, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, chyba że wykażą, iż we właściwym czasie zgłoszono wniosek o upadłość, wszczęcie postępowania układowego lub że niezłożenie wniosku nastąpiło bez

Organ powinien przedstawić w decyzji chronologię zdarzeń i ocenić w pierwszym rzędzie, czy w sprawie doszło do instrumentalnego wszczęcia postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, aby następnie sąd administracyjny miał podstawę przeprowadzenia kontroli legalności zaskarżonej decyzji, w tym do oceny czy w sprawie doszło do przedawniania

Wydatki ponoszone w ramach indywidualnych programów rehabilitacji (IPR) muszą bezpośrednio służyć zmniejszeniu ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracowników, a ich zasadność i związek przyczynowy muszą być wyraźnie wskazane w programie rehabilitacyjnym.

W art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej przewidziane zostały dwie przesłanki, przy zaistnieniu których organ podatkowy może w drodze decyzji zastosować ulgę podatkową - "ważny interes podatnika" lub "interes publiczny". W przypadku stwierdzenia, że w sprawie występuje jedna z tych przesłanek, organ w sposób uznaniowy, lecz nie dowolny, podejmuje decyzję o wyborze alternatywy - czy przyznać podatnikowi

Ulgi w spłacie należności oparte na art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej stanowią wyjątki od zasady powszechności opodatkowania. Szczególny i wyjątkowy charakter ulg w spłacie należności przejawia się w oparciu decyzji w tym przedmiocie na tzw. "uznaniu administracyjnym". Oznacza to, że nawet w przypadku wystąpienia przesłanek zastosowania ulgi, organ podatkowy nie jest zobligowany do jej udzielenia.

Skoro w art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. ustawodawca odnosi koszt uzyskania przychodów do nabycia udziałów lub akcji następnie zbywanych, interpretator tekstu prawnego nie może odczytywać przepisu w sposób rozszerzający, odnosząc jego desygnat także do wydatków innych, niż poniesione na nabycie lub objęcie następnie zbywanych udziałów lub akcji, w tym do wydatków poniesionych na nabycie lub objecie

Świadczenie wypłacone przez zagraniczny organ rentowy, mające na celu skorygowanie kwoty płatności za poprzednie lata, kwalifikuje się jako dochód z renty, a nie odszkodowanie, w związku z czym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.