Podatnik, który nie zwróci całości nienależnie pobranego świadczenia, nie odzyska w całości podatku, który został odprowadzony przez płatnika od tego świadczenia, gdyż odliczeniu podlegają tylko kwoty rzeczywiście dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, uprzednio zwiększających dochód podlegający opodatkowaniu. Zwrot nienależnego świadczenia w kwocie netto spowoduje, że

W kwestii terminu wynikającego z art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej kluczowa jest data wydania, a nie doręczenia decyzji o orzeczeniu odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości podatkowe.

Wydanie decyzji kasacyjnej w oparciu o art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej możliwe jest w sytuacji, gdy postępowanie dowodowe wymaga uzupełnienia w znacznej części lub całości, a wady postępowania przed organem pierwszej instancji są na tyle poważne, że nie jest możliwe ich sanowanie w trybie art. 229 tej ustawy. Teza od Redakcji

Garaż usytuowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, niezależnie od tego, czy stanowi przedmiot odrębnej własności, powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatku przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a nie stawki, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej

W celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn konieczne jest udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych tytułem darowizny dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy; samo zgłoszenie formularza SD-Z2 nie jest wystarczające do spełnienia tego warunku. Teza od Redakcji

W celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn konieczne jest udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych tytułem darowizny dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy; samo zgłoszenie formularza SD-Z2 nie jest wystarczające do spełnienia tego warunku. Teza od Redakcji

W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności podatkowej osób trzecich nie bada się kwestii związanych z prawidłowością ustalenia istnienia obowiązku podatkowego oraz wysokością zobowiązania podatkowego. Przedmiotem postępowania w sprawie odpowiedzialności osób trzecich są wyłącznie kwestie związane z ustaleniem podmiotu, na który przenosi się odpowiedzialność oraz zakresem tej odpowiedzialności.

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy zobowiązany jest do rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym co do istoty, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego doszło do dokonania niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy. Dwukrotność rozstrzygnięcia oznacza konieczność pokrywania się postępowań

Prawidłowo sporządzone uzasadnienie decyzji podatkowej powinno nie tylko precyzyjnie opisywać stan faktyczny ustalony przez organ, ale również jasno wskazywać, w jakim stopniu ten stan faktyczny został zaakceptowany oraz uzasadniać, dlaczego podjęto taką decyzję. Uzasadnienie, spełniające wymogi art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej, musi zawierać nie tylko przytoczenie ustaleń faktycznych

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Faktury zakwestionowane przez organ podatkowy jako 'puste' i nie dokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, które mają na celu wyłącznie pozyskanie środków finansowych z linii faktoringowej, są podstawą do odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego. Samo posiadanie dokumentów księgowych nie jest wystarczające, aby uznać transakcje za rzeczywiste.

Zobowiązania podatkowe w VAT w tym obowiązek zapłaty podatku z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powstają z mocy prawa. Choć organ w ich zakresie wydaje stosowne decyzje określające wysokość owych zobowiązań, na przykład stwierdzając, że podatnik nie uwzględnił w swoim rozliczeniu podatku wykazanego na rzetelnie wystawionej fakturze, to i tak mają one charakter deklaratoryjny, gdyż

Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem polecenia, a nie samo wykonanie polecenia. Ustawa podatkowa nie daje organom luzu decyzyjnego, gdy chodzi o przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Przedmiot opodatkowania powinien być określony w ustawie, a nie domniemywany na zasadzie analogii. Teza od Redakcji

Niewypłacalność podmiotu istnieje nawet w przypadku gdy jedynym jej wierzycielem jest państwo. Nie można przyjąć, kierując się ogólnymi zasadami wynikającymi z norm Konstytucji RP, w tym w szczególności zasady równości wobec prawa, iż byli członkowie spółek, w których występuje jeden wierzyciel, są w uprzywilejowanej sytuacji, mogąc wykazywać, iż w stosunku do nich dochodzi do zaistnienia przesłanek

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie