Przepisy dotyczące nadużycia prawa w kontekście podatku VAT umożliwiają odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy realizowane transakcje mają zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych sprzecznych z celem tych przepisów, nawet jeśli spełniają one warunki formalne ustanowione w przepisach. Zasada neutralności podatkowej i ochrona dobrej wiary podatnika nie przeszkadza w

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikowi uczestniczącemu w łańcuchu transakcji zmierzających do oszustw podatkowych, takich jak karuzela VAT, zwłaszcza gdy podatnik ten nie działał w dobrej wierze. Skuteczne odliczenie podatku naliczonego wymaga nie tylko formalnej poprawności faktury, ale również realnego i zgodnego z prawem wykorzystania towarów i usług do celów działalności

Świadomy udział podatnika w oszustwie podatkowym polegającym na wystawieniu lub wykorzystaniu faktur dokumentujących niezrealizowane transakcje pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże, aby odmówić podatnikowi prawa do odliczenia, organy podatkowe muszą wykazać, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o nielegalnym charakterze transakcji i zadanie to spoczywa na organach

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury przysługuje wówczas, gdy faktura ta dokumentuje rzeczywiście zaistniały obrót gospodarczy odpowiadający w swojej treści faktycznie przeprowadzonej transakcji zarówno w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym.

W procesie ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów, wartość celna towaru powiększona o należne cło, a w przypadku towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym - również i o ten podatek, stanowi immanentną część składową podstawy do obliczenia podatku od towarów i usług, co wynika z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a niezaskarżenie decyzji

Były członek zarządu spółki może być pociągnięty do solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości tej spółki lub że niezgłoszenie wniosku nastąpiło bez jego winy. Odpowiedzialność ta jest uzależniona od oceny działania lub zaniechania członka zarządu w kontekście okoliczności prowadzących do niewypłacalności

Skuteczne doręczenie decyzji administracyjnej następuje, gdy organ podatkowy przekazuje pismo dorosłemu domownikowi adresata, który zobowiązuje się je przekazać, a brak zarzutów naruszenia procedury dostarczenia lub wiarygodnych dowodów przeciwnych nie pozwala na podważenie prawidłowości doręczenia w procesie sądowym.

Organ interpretacyjny, rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, jest zobowiązany do analizy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego w kontekście przepisów prawa podatkowego, nie wymagając od wnioskodawcy klasyfikacji usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), chyba że jest to bezpośrednio wymagane przez interpretowane przepisy.

Solidarna odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 ordynacji podatkowej jest uzależniona od bezskuteczności egzekucji z majątku spółki oraz od braku wykazania przez członków zarządu, że w odpowiednim czasie podjęli oni wymagane działania w celu uniknięcia niewypłacalności spółki, w tym zgłoszenia wniosku o ogłoszenie

Ocena przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 o.p. w zw. z art. 11 ust. 1 p.u.n., powinna nastąpić z uwzględnieniem kwoty zobowiązania podatkowego określonego w decyzji, a nie deklaracji podatkowej, nawet jeżeli decyzja ta została wydana w okresie, kiedy członek zarządu nie pełnił już funkcji.

Orzekanie o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej jest niewłaściwe do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej wysokości zobowiązania podatkowego. Wszczęcie postępowania w tym przedmiocie jest obwarowane warunkiem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, przez co regulacje te uwzględniają subsydiarny i następczy charakter odpowiedzialności osoby trzeciej

Nie jest możliwe orzeczenie o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli wysokość zobowiązania, za które przenoszona jest odpowiedzialność nie została ukształtowana w sposób ostateczny.

Nie sposób przyjąć, że zasady odpowiedzialności osób zarządzających zagranicznymi osobami prawnymi mieszczą się w katalogu art. 116a § 1 Ordynacji podatkowej.

W trybie żądania uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena, czy stanowisko przedstawione we wniosku i ocena prawna są prawidłowe czy też błędne. Jeżeli przepis prawa materialnego nie zawiera odwołania do klasyfikacji danej usługi do grupowania

Żądanie przez organ podatkowy dokonania przez podatnika klasyfikacji statystycznej czynności w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług nie jest uprawnione, jeśli interpretowany przepis prawa podatkowego nie wymaga tego dla wydania interpretacji indywidualnej, a przedstawiony przez podatnika stan faktyczny jest wyczerpujący i pozwala na ocenę prawnopodatkową zdarzenia.

W kontekście unikania podwójnego opodatkowania oraz zasad poboru podatku u źródła, nowe ramy proceduralne wprowadzone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych są zgodne z umowami międzynarodowymi oraz Konstytucją RP. Stworzone przepisy mają na celu efektywne przeciwdziałanie nadużyciom podatkowym, a jednocześnie respektują zasady wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przypadku skargi kasacyjnej, obowiązek strony wnoszącej skargę jest prawidłowe wskazanie podstaw kasacyjnych oraz należyte uzasadnienie postawionych zarzutów. Zarzut naruszenia prawa materialnego powinien być konkretnie sformułowany i wyjaśniony, podobnie jak zarzut naruszenia prawa procesowego, który wymaga wykazania wpływu naruszenia na wynik sprawy. Wymogi te są kluczowe dla skuteczności skargi

Podatnika, któremu nie wykazano nierzetelności kupieckiej w jego funkcjonowaniu nie można pozbawić prawa do odliczenia podatku, a realizowana przez niego dostawa takiego towaru, skoro z jego punktu widzenia ma wymiar gospodarczy, a nie kolejnego etapu oszustwa podatkowego, nie może być w obrocie krajowym poddana regulacji art. 86 ust. 1 u.p.t.u., poprzez odmowę prawa do odliczenia podatku w stosunku

Decyzja orzekająca o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie powinna być wydana, do dnia, w którym decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego ukształtuje się w sposób ostateczny. W przypadku, gdy decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego została uchylona wyrokiem sądu, nawet jeżeli wyrok ten nie jest jeszcze prawomocny, należy zawiesić postępowanie odwoławcze dotyczące

W kwestii kwalifikacji obiektów budowlanych jako budowli czy budynków kluczowe jest ustalenie, czy zasadniczym parametrem technicznym danego obiektu jest jego powierzchnia użytkowa, czy pojemność. Obiekty przeznaczone do gromadzenia substancji, których głównym parametrem technicznym jest pojemność, mogą być traktowane jako budowle nawet jeśli posiadają cechy budynków, chyba że istotną cechą jest powierzchnia