Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania

Przepisy art. 6 ust. 4 i 5 u.p.d.o.f. należy interpretować łącznie w ten sposób, że art. 6 ust. 4 przyznaje osobie, która faktycznie samotnie wychowuje dziecko, prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego. Natomiast art. 6 ust. 5 określa krąg osób, które ze względu na swój stan cywilny mogą być uznane za samotnie wychowujące dzieci. Jednakże ten ostatni przepis nie może być odczytywany

Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.

W sprawie opodatkowania nieujawnionych źródeł przychodów na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. wspólne opodatkowanie jest wyłączone, gdyż jest ono możliwe tylko na wspólny wniosek złożony w zeznaniu, a więc obejmuje zobowiązanie podatkowe powstające przez zdarzenia, z którymi ustawa wiąże obowiązek podatkowy. W konsekwencji dochód z nieujawnionych źródeł przychodów, którego wysokość ustalono na podstawie

Wyrażony w ustawie o PIT katalog przychodów z praw majątkowych ma otwarty charakter. W związku z tym do takich przychodów oprócz np. przychodów z praw autorskich i pokrewnych czy praw do projektów wynalazczych i znaków towarowych zalicza się również przychód wspólnika spółki jawnej z tytułu sprzedaży osobom trzecim jego praw i obowiązków w tej spółce.

Art. 86 ust. 1 u.p.t.u. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony uzależnia tylko od faktu wykorzystywania do czynności opodatkowanych nabytych w tym celu towarów i usług. Przepisy ustawy o opłacie abonamentowej, czy rozporządzenia KRRiT z 3 czerwca 2006 r. nie są przepisami podatkowymi, a zawarte w nich obowiązki i zasady prowadzenia dokumentacji co do zasady nie przesądzają o zastosowaniu

Uznanie czynności sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego oraz udziału we współwłasności budynków za usługę, godziłoby w zasadę racjonalnego ustawodawcy, która musi być uwzględniana w demokratycznym państwie prawnym.

Wadliwość uzasadnienia może stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania, gdy uzasadnienie nie pozwala na kasacyjną kontrolę orzeczenia. Może to mieć miejsce na przykład, gdy sąd pierwszej instancji nie odnosi się do zarzutów strony, które mogą mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę nie czyni osoby prowadzącej działalność rolniczą podatnikiem podatku VAT. Jeżeli jednak taka osoba podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, to uznać należy ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Żaden z przepisów Ordynacji podatkowej nie przewiduje zażalenia w sprawie udostępnienia bądź odmowy udostępnienia dowodów. Skoro, mimo nie przysługującego zażalenia, strona skarżąca skorzystała z tego środka, trafnie Dyrektor IS potraktował zażalenie jako niedopuszczalne, działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 w związku z art. 219 O.p.

Jeżeli podatnik nie jest świadomy lub nie mógł wiedzieć o oszukańczych zamiarach innego podmiotu uczestniczącego na innym etapie łańcucha transakcji, powinno mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT.

Ewidencja sama w sobie zaś nie jest dowodem zaprzeczającym jak również potwierdzającym wykonanie robót w niej zaewidencjonowanych. Zasadnie uznano, że brak w ewidencji środków trwałych ujawnienia inwestycji w obcy obiekt również nie może z góry zaprzeczać że takowych nakładów podatnik nie poczynił. Urządzenie księgowe jakim jest ewidencja środków trwałych służy przede wszystkim zaliczeniu do kosztów

Nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 u.p.t.u.). O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego podmiot działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności

Przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Podatnikiem podatku od nieruchomości będzie w takim przypadku podmiot, na rzecz którego przedstawiciel Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego ustanowił zarząd nieruchomością

Postępowanie dotyczące stwierdzenia nieważności nie może prowadzić do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy, co do jej istoty, tak jak w postępowaniu odwoławczym. Postępowanie to ogranicza się do zbadania, czy kwestionowane postanowienie ostateczne jest dotknięta jedną z kwalifikowanych wad, wymienionych enumeratywnie w art. 247 § 1 O.p., uzasadniających stwierdzenie jej nieważności. Z uwagi

Nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 u.p.t.u.). O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego podmiot działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności

Naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej) przez błędną jego wykładnię nie może, wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej, polegać na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów, gdyż zasada ta regulowana jest przepisem prawa procesowego (art. 191 Ordynacji podatkowej).

Dla ustalenia znaczenia zwrotu "wniesienie zażalenie" konieczne jest uwzględnienie, w związku z art. 84c ust. 16 u.s.dz.g., przepisu art. 128 § 1 k.p.a.

Dochody towarzystwa budownictwa społecznego uzyskane z umorzonego kredytu preferencyjnego przeznaczonego na budowę lokali mieszkalnych oraz z kar umownych od wykonawców inwestycji, jako dochody otrzymane w związku z tworzeniem nowego zasobu mieszkaniowego, nie podlegają zwolnieniu przewidzianemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.