W sytuacji, gdy podatnik wpłaca kwotę podatku mniejszą niż rzeczywista wysokość zobowiązania podatkowego, to następuje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w części. Natomiast w pozostałym zakresie zobowiązanie nadal istnieje. Dalej biegnie termin przedawnienia w stosunku do pozostałej części zobowiązania podatkowego.

Organ podatkowy może wydać decyzję na niekorzyść strony odwołującej się, jeżeli zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes publiczny. Użyte przepisie art. 234 Ordynacji podatkowej pojęcie "rażące naruszenie prawa" obejmuje wszystkie kwalifikowane wypadki naruszenia prawa wymienione w art. 240 § 1 i art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.

Sformułowanie "przynależność podatnika nie jest obowiązkowa" należy rozpatrywać i oceniać w kategoriach prawnych, to jest istnienia bądź nieistnienia obowiązku prawnego przynależności do danej organizacji, nie zaś w obszarze obowiązku faktycznego uzasadnianego racjami natury celowościowej, realiami i argumentami ekonomicznymi czy też związanymi z realizacją celów statutowych.

Zwrotne potwierdzenie odbioru zawierające jednoznaczną adnotację "adresat odmówił przyjęcia przesyłki" stanowi podstawę do poczynienia prawidłowych ustaleń w przedmiocie doręczenia korespondencji kierowanej do skarżącej.

Podatnikiem realizującym bezpośrednio cel programu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.f., może być jedynie podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie. W konsekwencji uzyskany przez niego dochód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia.

Podstawa rozstrzygnięcia określonego w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a zachodzić będzie tylko wówczas, gdy stwierdzone naruszenia procedury choćby hipotetycznie każą wnosić, że gdyby ich nie było, to rozstrzygnięcie prawdopodobnie byłoby inne.

Skoro dany przepis nie tworzy podstawy do konkretyzacji prawa albo obowiązku, albo - odwrotnie - kształtuje taką podstawę - uwzględnienie go przez organ podatkowy lub pominięcie danego unormowania w toku stosowania prawa odpowiada wadliwości określonej w art. 174 pkt 1 in fine p.p.s.a.

Z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT z 1993 r. wynika, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie o kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, nie będąc nim faktycznie, a więc nie będąc świadczeniem należnym Skarbowi Państwa z tytułu transakcji wykazanej w tej fakturze.

Nieuzasadnione jest stanowisko organów podatkowych, że po upływie okresu przedawnienia, organ - wbrew interesowi prawnemu podatnika - może kształtować wielkość przedawnionego zobowiązania podatkowego "na jego korzyść", określając go w niższej wysokości niż kwota przez niego zapłacona. Sytuacja taka, w świetle ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej jest niedopuszczalna

Zarzut naruszenia art. 106 § 5 P.p.s.a. może być skutecznie podnoszony w skardze kasacyjnej jedynie wówczas, kiedy sąd administracyjny pierwszej instancji prowadził postępowanie dowodowe, w zakresie wynikającym z treści art. 106 § 3 P.p.s.a.

Zakaz orzekania na niekorzyść strony skarżącej oznacza niemożność wydania orzeczenia mniej korzystnego- rozszerzającego zakres obowiązków strony bądź uszczuplających jej uprawnienia wynikające z zaskarżonego aktu.

Spółka jawna jest spółką osobową i podatnikami podatku dochodowego są jej wspólnicy. Stosownie do treści art. 8 ust. 1 i 2 pkt 1 u.p.d.f. zarówno przychody z udziału w takiej spółce jak i koszty uzyskania przychodów określane są u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w spółce. Wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez spółkę osobową są wiec wydatkami poniesionymi przez