1. Sąd nie stosuje przepisów ordynacji podatkowej, nie ustala więc i nie ocenia stanu faktycznego w relacji, do którego wydane zostały zaskarżone doń decyzje podatkowe i nie stosuje materialnego prawa podatkowego, może natomiast i powinien dokonywać oceny w przedmiocie przeprowadzonych i przedstawionych przez organy podatkowe w administracyjnym postępowaniu podatkowym ocen faktycznych i dowodowych

Nałożenie na organ obowiązku uzupełnienia operatu szacunkowego, o dane na podstawie których możliwe będzie ustalenie prawidłowej podstawy opodatkowania przez ustalenie wartości budowli na dzień 1 stycznia 2002 r. jest nieuprawnione w świetle art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./.

Za zgodne z prawem należy uznać zakwalifikowanie rozdzielni elektroenergetycznej do kategorii budowli /art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

Przepisów art. 183 par. 1 w zw. z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm. sprawia, iż w sytuacji, gdy z powodu braku w skardze stosownych zarzutów Sąd I instancji pominął w swych ocenach kwestię naruszenia określonych przepisów prawa materialnego można do niej wrócić w postępowaniu przed sądem kasacyjnym tylko

1) W postępowaniu przed sądami administracyjnymi zastosowanie mają przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a nie Ordynacja podatkowa Już tylko z tej przyczyny zarzuty dotyczące naruszenia przepisów ostatnio wymienionej ustawy nie mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej. 2) Ulga podatkowa nie może bowiem wspierać tzw. samowoli budowlanej która podlega