Zaistnienie jednego ze zdarzeń przewidzianych w art. 59 § 1 pkt 1 - 9 Ordynacji podatkowej wyklucza możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego z pozostałych przyczyn. Nie może bowiem ponownie wygasnąć zobowiązanie podatkowe, które już nie istnieje.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 O.p., nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy.

Samo podjęcie decyzji o konieczności złożenia wniosku o upadłość bez jej wykonania lub podjęcie innych działań, takich jak "ratowanie firmy" poprzez restrukturyzację jej zaległości podatkowych - nie może stanowić, że wniosek o zgłoszenie upadłości był złożony "we właściwym czasie". Przy interpretowaniu tego niedookreślonego pojęcia wielokrotnie stwierdzano, iż po pierwsze, "właściwy czas", o którym

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury nie może powstać u jej dysponenta jeżeli u jej wystawcy nie powstaje obowiązek podatkowy w tym podatku w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu. Bez znaczenia w tym zakresie jest okoliczność ewentualnego nabycia prawa własności tego towaru przez jego nabywcę w oparciu o art. 169 k.c.

Doręczenie przez organ podatkowy pierwszej instancji decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w terminie, o którym mowa w art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej, pozwalało organowi odwoławczemu dokonać kontroli instancyjnej tej decyzji bez narażania się na zarzut nieważności postępowania. Do takiej sytuacji doszłoby jedynie w przypadku, gdyby Organ odwoławczy wydał decyzję po upływie terminu określonego

W świetle art. 23 § 5 Ordynacji podatkowej określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania powinno zmierzać do określenia jej w wysokości zbliżonej do rzeczywistej podstawy opodatkowań. Przyjęta przez organ podatkowy i zaaprobowana przez Sąd I instancji metoda oszacowania określona w art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej, jako "inny sposób oszacowania" w postaci wielkości sprzedaży gazu ustalonej

Z art. 115 § 4 Ordynacji podatkowej wynika, że orzeczenie o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie wymaga uprzedniego wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowych. W zakresie wskazanym w tym przepisie ustawodawca przewidział wyjątek od reguły stanowiącej, że postępowanie

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007r. pojęcie niewydanie interpretacji, użyte w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej, nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy.

Czynności biegłego działającego na zlecenie (postanowienie) organów ścigania lub sądu, nie są wyłączone z kręgu czynności objętych VAT, gdyż nie należą do kręgu czynności nielegalnych (zabronionych) prawnie, a mają niewątpliwie charakter usługodawczy wobec tych podmiotów.

Moc wiążąca orzeczenia określona w art. 170 ustawa p.p.s.a. w odniesieniu do sądów oznacza, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu. Zatem w kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się dana kwestia, nie może ona już być ponownie badana. Skoro związanie w rozumieniu art. 170 ustawy p.p.s.a. dotyczy kolejnych postępowań, to tym bardziej

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 8 ust. 1 i art. 106 ust. 1 u.p.t.u., gdyż premia wypłacona przez sprzedawcę w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu, a zatem nie powoduje obowiązku dokumentowania fakturą VAT otrzymanie tej premii pieniężnej przez jej odbiorców.

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 4 II Dyrektywy w zw. art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy można wyłączyć z systemu odliczeń tylko takie towary czy usługi, które mogą być wykorzystane wyłącznie lub częściowo do celów prywatnych podatnika lub jego personelu. Decydujące zatem jest kryterium rodzajowe tj. rodzaju towaru czy usługi a nie ogólne kryterium kraju pochodzenia usługodawcy ( jak w sprawie niniejszej).

Powstanie zobowiązania w VAT z tytułu importu towarów jest bowiem ściśle powiązane z powstaniem długu celnego, a nie określenia przez organ celny kwoty długu celnego.

O zastosowaniu przepisów dotyczących przedawnienia zobowiązania podatkowego nie decyduje moment powstania obowiązku podatkowego, czy też jego konkretyzacji w formie zobowiązania podatkowego, lecz moment zaistnienia zdarzenia prawnego inicjującego bieg terminu przedawnienia.

Z uwagi na wymogi konstrukcyjne skargi kasacyjnej, zawarte w art. 176 oraz art. 183 § 1 u.p.p.s.a., dla skuteczności zarzutu naruszenia przepisu określającego sposób rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej przez sąd pierwszej instancji stanowiącego podstawę zarzutu skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 punkt 1 i 2 u.p.p.s.a., konieczne jest powiązanie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu stosowanego

Skoro usługa biegłego świadczona jest "w interesie publicznym, którym jest dobro wymiaru sprawiedliwości", jej odbiorcą (konsumentem) są niewątpliwie organy szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, które z tego tytułu przyznają biegłym stosowne wynagrodzenie.

Polska regulacja w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy usługach budowlanych lub budowlano-montażowych w całości mieści się w art. 10 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie VI Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku

Przyjmując, iż przepisy regulujące konstrukcję prawną przedawnienia zawierają normy prawa materialnego, zgodzić się trzeba, że przy zastosowaniu tego rodzaju norm do oceny zdarzenia wpływającego na tę konstrukcję, mają zastosowanie przepisy obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia wywołujące skutki w postaci przedawnienia. Przepisy zawarte w art. 70 Ordynacji podatkowej regulujące skutki przedawnienia

Sąd I instancji trafnie zwrócił uwagę, iż w świetle art. 23 § 5 Ordynacji podatkowej określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania powinno zmierzać do określenia jej w wysokości zbliżonej do rzeczywistej podstawy opodatkowań. Rzecz jednak w tym, iż przyjęta przez organ podatkowy i zaaprobowana przez Sąd I instancji metoda oszacowania określona w art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej, jako "inny