Faktura otrzymana przez podatnika od innego podmiotu daje prawo do odliczenia podatku gdy są spełnione materialne przesłanki do odliczenia, tzn. czynność udokumentowana fakturą została przez dostawcę (usługodawcę) faktycznie wykonana i wykorzystana przez podatnika (odbiorcę faktury) do realizacji czynności opodatkowanej, podatek z tej faktury został przez odbiorcę faktury zapłacony jej wystawcy, faktura

Faktura otrzymana przez podatnika od innego podmiotu daje prawo do odliczenia podatku gdy są spełnione materialne przesłanki do odliczenia, tzn. czynność udokumentowana fakturą została przez dostawcę (usługodawcę) faktycznie wykonana i wykorzystana przez podatnika (odbiorcę faktury) do realizacji czynności opodatkowanej, podatek z tej faktury został przez odbiorcę faktury zapłacony jej wystawcy, faktura

Nabywanie pojazdów, które nie zostają od razu sprzedane, lecz czasowo służą jako pojazdy demonstracyjne / testowe skutkuje prawem, w odniesieniu do tych pojazdów, do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług.

Faktura otrzymana przez podatnika od innego podmiotu daje prawo do odliczenia podatku gdy są spełnione materialne przesłanki do odliczenia, tzn. czynność udokumentowana fakturą została przez dostawcę (usługodawcę) faktycznie wykonana i wykorzystana przez podatnika (odbiorcę faktury) do realizacji czynności opodatkowanej, podatek z tej faktury został przez odbiorcę faktury zapłacony jej wystawcy, faktura

W świetle unormowań zawartych w art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT podstawą do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Zatem faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, nie stanowi jednak uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy.

Nie jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej, by podmiot przedsięwziął wszystkie działania, jakich można od niego racjonalnie oczekiwać, w celu upewnienia się, że dokonywana transakcja nie prowadzi do udziału w przestępstwie podatkowym. Określenie działań, jakich podjęcia w konkretnym przypadku można w uzasadniony sposób oczekiwać od podatnika, który zamierza skorzystać z prawa do odliczenia VAT,

Artykuł 132 ust. 1 lit. i), art. 133 i 134 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one objęciu zwolnieniem od podatku od wartości dodanej usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. Jednakże art. 132 ust. 1 lit. i) tej dyrektywy sprzeciwia

W art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zawarto generalną regułę w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Doznaje ono ograniczenia o charakterze przedmiotowym w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (odpowiednio w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej). Z kolei wyjątki od wyłączenia, czyli powrót do zasady pełnego odliczenia, zawarto w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT (odpowiednio w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej

Przedsiębiorca, który rezygnuje z zakupu towaru bezpośrednio od sprzedawcy, aby kupić ten sam produkt od kogoś innego po znacznie zawyżonej cenie, ryzykuje, że służby podatkowe uznają taką transakcję za nadużycie podatkowe. W takiej sytuacji urząd skarbowy może odmówić zwrotu podatku naliczonego od tego typu czynności.

Organ podatkowy kontrolując prawidłowość złożonej przez podatnika deklaracji jest niewątpliwie zobowiązany do określenia prawidłowej za dany miesiąc wielkości należnego dokonując jego obniżenia o podatek naliczony.

Art. 87 ust. 2 ustawy o VAT ma charakter kompletny i jest przepisem szczególnym, który ma zastosowanie w podatku od towarów i usług. A mianowicie daje podstawę do przedłużenia terminu do zwrotu podatku oraz wypłatę odsetek w przypadku bezzasadności przedłużenia zwrotu. Zatem brak podstaw, aby w rozpatrywanej sprawie stosować wykładnię systemowa zewnętrzną, tj. przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące

Skorzystanie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przy wnoszeniu aportu niepieniężnego do spółki rodzi konsekwencję dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT. Dopiero gdyby podatnik zrezygnowałby ze stosowania przepisu niezgodnego z przepisami dyrektywy 2006/112 i opodatkował aport wnoszony do spółki mógłby zaniechać dokonania korekty na podstawie ww. przepisu.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z 2004 r. należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej przez jej wystawcę czynności, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku.

Przedmiotem prawomocności materialnej jest ostateczny rezultat rozstrzygnięcia, a nie przesłanki, które do niego doprowadziły.

Poprawność czy kompletność transpozycji postanowień VI Dyrektywy VAT należy oceniać w stosunku do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), gdyż dopiero pod jej rządami, z dniem 1 maja 2004 r., powstał formalny obowiązek zapewnienia zgodności postanowień polskiego aktu prawnego transponującego postanowienia VI Dyrektywy do krajowego porządku prawnego

Art. 89b u.p.t.u. w brzmieniu, zarówno przed jak i po nowelizacji, dotyczył obowiązku podjęcia przez dłużnika określonych działań, w przypadku otrzymania przez niego zawiadomienia wierzyciela, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 u.p.t.u. Takie zawiadomienie wierzyciel może jedynie wystosować w sytuacji spełnienia przez niego warunków z art. 89a u.p.t.u. uprawniających go do dokonania korekty podatku

Art. 89b u.p.t.u. w brzmieniu, zarówno przed jak i po nowelizacji, dotyczył obowiązku podjęcia przez dłużnika określonych działań, w przypadku otrzymania przez niego zawiadomienia wierzyciela, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 u.p.t.u. Takie zawiadomienie wierzyciel może jedynie wystosować w sytuacji spełnienia przez niego warunków z art. 89a u.p.t.u. uprawniających go do dokonania korekty podatku

Art. 89b u.p.t.u. w brzmieniu, zarówno przed jak i po nowelizacji, dotyczył obowiązku podjęcia przez dłużnika określonych działań, w przypadku otrzymania przez niego zawiadomienia wierzyciela, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 u.p.t.u. Takie zawiadomienie wierzyciel może jedynie wystosować w sytuacji spełnienia przez niego warunków z art. 89a u.p.t.u. uprawniających go do dokonania korekty podatku

Art. 89b u.p.t.u. w brzmieniu, zarówno przed jak i po nowelizacji, dotyczył obowiązku podjęcia przez dłużnika określonych działań, w przypadku otrzymania przez niego zawiadomienia wierzyciela, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 u.p.t.u. Takie zawiadomienie wierzyciel może jedynie wystosować w sytuacji spełnienia przez niego warunków z art. 89a u.p.t.u. uprawniających go do dokonania korekty podatku