Zagraniczna spółka prowadząca w Polsce działalność za pomocą oddziału, który przekazuje jej wszystkie wyniki swoich prac, nie może odliczyć podatku naliczonego. Może jedynie ubiegać się o jego zwrot.

Jeśli infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna wybudowana przez gminę jako podatnika VAT w celach realizacji odpłatnych dostaw wody i odprowadzania ścieków, a więc czynności opodatkowanych, wykorzystywana jest przez gminę w tym celu, z udziałem samorządowego zakładu budżetowego, wówczas gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku z tytułu wydatków na tę inwestycję.

W świetle art. 15 ust. 1 u.p.t.u. oraz art. 86 ust. 1 u.p.t.u. gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, który realizuje powierzone mu zadania własne tej gminy, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W każdej sytuacji

W stanie prawnym obowiązującym w 2015 r., określony w art. 87 ust. 2 w związku z ust. 6 ustawy o VAT termin do zwrotu różnicy podatku ulegał przedłużeniu, jeżeli przed jego upływem podatnikowi doręczono postanowienie naczelnika urzędu skarbowego o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających. Nie ma

Gmina zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonując w ramach zadań własnych, wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym inwestycji w postaci infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, co powoduje możliwość dokonania odliczenia podatku

Gmina dokonując nabycia towarów i usług z przeznaczeniem na budowę stadionu sportowego, co stanowi przejaw realizacji zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 u.s.g. - działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT, w związku z czym - na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy - przysługuje jej

Na gruncie podatku od towarów i usług, nadużycie prawa w rozumieniu art. 58 § 2 K.c. w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) u.p.t.u. należy rozumieć jako zachowanie sprzeczne z celem gospodarczo-społecznym prawa do odliczenia podatku wyrażonym w art. 86 § 1 u.p.t.u., z uwagi na to, że mimo formalnego spełnienia przesłanki do realizacji tego prawa, ukształtowane zasadniczo zostało w celu uzyskania korzyści

Jeśli grunty, na których wybudowano budynki, zostały nabyte do majątku osobistego, nie zaś do majątku spółki, zaś budowle wzniesione przez spółkę w ramach prowadzonej inwestycji nie utraciły związku z czynnościami opodatkowanymi, to w konsekwencji przyjąć należy, że spółka zachowuje nabyte prawa do odliczenia poczynionych nakładów. W efekcie nie następuje zmiana prawa wywołująca obowiązek dokonywania

1. Regulacja z art. 199a § 3 O.p. nie zwalnia organów podatkowych z obowiązku kwalifikowania zdarzeń na gruncie prawa podatkowego i oceny ich skutków na gruncie tego prawa. Organ podatkowy nie orzeka o istnieniu, czy też ważności umowy cywilnoprawnej, bo nie ma do tego prawa, ale może uznać, iż konkretne czynności faktyczne wywierają lub nie wywierają skutku w zakresie prawa podatkowego. Organy podatkowe

Terminy do zwrotu różnicy podatku, o których mowa w art. 87 ust. 2 i 6 u.p.t.u., mogą być przedłużone jeżeli przed ich upływem podatnikowi doręczono postanowienie naczelnika urzędu skarbowego o ich przedłużeniu do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach wskazanych tam procedur.

Dopuszczalność przedłużenia terminu zwrotu VAT nie jest warunkowana istnieniem konkretnych dowodów czy zarzutów świadczących o niezasadności zwrotu. Wystarczające jest istnienie uzasadnionego podejrzenia, czy też wątpliwości, co do rozliczeń podatnika, które wymagają dalszego sprawdzenia. W konsekwencji samo potwierdzenie prawidłowości rozliczeń podatnika na dalszym etapie postępowania nie przesądza

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 i 2 tej ustawy nie jest prawem bezwzględnym i wiąże się z otrzymaniem faktury, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy. Celem bowiem faktury jest dokumentowanie zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Faktura powinna więc odzwierciedlać zdarzenie gospodarcze zarówno pod względem przedmiotowym jak i podmiotowym. W rezultacie

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z uprawnienia do odliczenia wykazanej w niej kwoty, który nie stanowi per se uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy.

Za pomocą przepisów o podatku od towarów i usług nie można sankcjonować innych naruszeń prawa niż regulowanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Nie należy pomijać okoliczności, że ujawnienie, iż dane czynności były podejmowane w określonym celu z naruszeniem przepisów prawa, nawet jeśli nie jest to prawo podatkowe, także może stanowić przesłankę do zweryfikowania podatkowej strony takich czynności

Na gruncie podatku od towarów i usług, nadużycie prawa w rozumieniu art. 58 § 2 K.c. w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c u.p.t.u. należy rozumieć jako zachowanie sprzeczne z celem gospodarczo-społecznym prawa do odliczenia podatku wyrażonym w art. 86 ust. 1 tej ustawy, z uwagi na to, że mimo formalnego spełnienia przesłanki do realizacji tego prawa, ukształtowane zasadniczo zostało w celu uzyskania

1. Samo to, iż podatnik posiada prawo do rozporządzania towarem jak właściciel pozwala przyjąć jedynie, że podatnik prawo to nabył, ale nie wystarcza do stwierdzenia, że podatnik prawo to nabył od określonego podmiotu i w określony sposób. Tymczasem to nabycie w okoliczności podmiotowo i przedmiotowo tożsamych z wynikającymi z faktury determinuje prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego w

1. Dopuszczalność przedłużenia terminu zwrotu VAT nie jest warunkowana istnieniem konkretnych dowodów czy zarzutów świadczących o niezasadności zwrotu, wystarczające w tym względzie jest bowiem istnienie uzasadnionego podejrzenia czy też wątpliwości co do rozliczeń podatnika, które wymagają dalszego sprawdzenia. 2. Samo (ewentualne) potwierdzenie prawidłowości rozliczeń podatnika na dalszym etapie

Dopuszczalność przedłużenia terminu zwrotu VAT nie jest warunkowana istnieniem konkretnych dowodów czy zarzutów świadczących o niezasadności zwrotu, wystarczające w tym względzie jest bowiem istnienie uzasadnionego podejrzenia czy też wątpliwości co do rozliczeń podatnika, które wymagają dalszego sprawdzenia. To, że jego zdaniem wątpliwości są niezasadne, nie oznacza więc, że wątpliwości te nie istnieją

Na gruncie podatku od towarów i usług, nadużycie prawa w rozumieniu art. 58 § 2 K.c. w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) u.p.t.u. należy rozumieć jako zachowanie sprzeczne z celem gospodarczo-społecznym prawa do odliczenia podatku wyrażonym w art. 86 § 1 u.p.t.u., z uwagi na to, że mimo formalnego spełnienia przesłanki do realizacji tego prawa, ukształtowane zasadniczo zostało w celu uzyskania korzyści

Okoliczność, że wskutek przedawnienia nie można kontrolować przesłanek uzasadniających zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit.a) ustawy o VAT, nie oznacza, że kwestia merytorycznej poprawności faktur pozostaje poza kontrolą, skoro jest to istotne z punktu widzenia zastosowania innej normy prawnej i skoro to właśnie nierzetelność faktur była podstawą zastosowania przez organ art. 108 ust. 1 ustawy o

Jeżeli VAT ma odliczyć podatnik, który wykonuje czynności opodatkowane i zwolnione z podatku, to zastosowanie ma art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, a nie art. 86 ust. 2a.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego związane jest z rzeczywistymi, a nie pozorowanymi w ramach oszustw karuzelowych, transakcjami gospodarczymi. W przypadkach zaś gdy faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane nie mogą one stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Także dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust.